Skinfaxi - 01.04.1947, Blaðsíða 12

12
SKINFAXI
þykja vænt mn þau verlc sín, seni unnin hafa verið
af kostgæfni og alúð. Þannig hníga rökin að þvi, að
þetta fólk hvorki vill né getur yfirgefið heimili sín
fyrr en því tiafa verið sköpitð atvinnu- og afkomu-
skilyrði annars staðar. Það er þetla, sem ríkisvaldið
þarf að gera á skynsamlegan liátt. Svo framarlega
sem við ætlum að vélnýta landbúnaðinn verður þró-
un nýs byggðaskipulags að eiga sér stað. Því miður
nnm ckki verða hjá því komizt, að henni fylgi nokk-
ur fjárhagsleg harmkvæli vegna þeirrar fjárfestingar,
sem átt hefur og á sér stað á býlum, er úr byggð munu
falla. En því meir sem unnið verður á móti hinni
eðlilegu þróun, því meiri verður sú fjárfesting, sem
ekki kemur framtíðinni að notum og fjárhagstjónið
þcim mun meira. Það skynsamlegasta, sem hið opin-
ltera getur gert, er því að leiða þessa þróun og öi'va
liana eftir því sem fjárliagsleg geta leyfir, beinlinis til
að hindra sóun fjármuna. Það verður ekki betur gert
á annan hátt en þann að hjóða fólkinú nýja atvinnu-
aðstöðu, þar sem starfsorka þess nýtist betur í þágu
þjóðfélagsheildarinnar.
Hitt verður líka að gera sér Ijóst, að verulegar fram-
kvæmdir í þessa átt kosta mikið fé. Þess vegna ríður
mjög á, að því fé, sem til þeirra fer, sé hyggilega
varið. Tcl ég stofnun byggðahverfa hyggilegustu lausn-
ina, ]>ví þannig megi ná þeirri samvinnu, sem nauð-
synleg er, til að hagnýta tæknina. Kostir þeir, sem
þetta fyrirkomulag hefur fram yfir einstöku nýbýlin,
sem stofnuð liafa verið til þessa, eru margir. Við und-
irbúning og ræktun notast öll stórvirk áhöld því hetur
sem landið er stærra. Ibúðarhús yrðu af sömu gerð, og
byggð af vinnuflokki, sem fengi æfingu i byggingu
þeirra, svo efni og vinnuafl mundi notast betur en
ella. Félagseign væri sjálfsögð á þeim stóru og dýru
vélum, sem framleiðslan þarfnast, og mín skoðun er,
að ekki mundi líða á löngu þar til fullkomin sam-