Skinfaxi - 01.04.1947, Qupperneq 58

58
SKINFAX'l
Kit isend Skinfaxa.
Gömul kynni.
I>að mun sjaldgæft að sveitakonur liefji rithöfundarfcril sinn
um sjötugt. En þannig er því varið með Ingunni frá Kornsá.
Fyrsta bók hennar, Bókin min, kom út 192(5 og var Ingunn
)>á tæplega 71 árs að aldri. Tíu árum síðar kom út eftir hana
önnur bók — Jitinningar — og á s.l. hausti kom heildarsafn af
verkum Ingunnar, er nefnist Gömul kynni. Eru það tvær fyrri
bækur hennar og nokkur viðbót. Mikið ritsafn, 336 bls. í stóru
broti. Útgefandi er Þorsteinn M. Jónsson á Akure'yri.
Ilér verður enginn ritdómur birtur um þessa gagnmerku
bók. Hitt skal aðeins tekið fram. að luin er holtur lestur ung-
um sem gömlum og mun svo lengi verða. Margt ber til þess.
Frásagnargáfa höfundar er frábær og málfar allt og stíll Ijúfur
og skemmtilegur. Viðfangsefnið er rammíslenzkt, eins og frá-
sögn af æskuheimili liöfundar, ættmennum hennar, ferða-
minningar, frásögn af einkennilegu fólki, dýrasögur, ævintýri,
dulrænar sögur og ýmsar hugleiðingar höfundar. Ennfremur
eru birtar umsagnir nokkurra merkismanna um bækúr Ing-
unnar og formáli er fyrir lienni eftir dóttur Ingunnar, frú
Guðrúnu Björnsdóttur á Siglufirði. Er það stórfróðleg ritgerð,
-sem hæfir vel þessari góðu bólc.
Þar er skýrt frá því, hvernig bækur Ingunnar urðu til, og
eínnig verður öllum Ijósara en áður, livernig höfundur hefur
getað afkastað sliku ritverki, þegar ævin var að meiru en helm-
ingi gengin. Æðrulcysið og samúðin mcð öllu þvi, sem lifði
og brærðist, var henni i l>lóð l>orið, og þegar slík kona fékk
tómstund til ritstarfa, þarf engan að undra, þótt eitthvað liug-
þekkt og fagurt kæmi frá henni. Frú Guðrún lýsir i formála
sinum bernskulieimilinu í Grímstungu og segir: „Mannna sagði
okkur sögur: bernskuminnipgar sinar, ævintýri um karl og
kerlingu, kóngsdætur í álögum, álfadrottningar, förumenn og
einstæðinga. Hjá henni skyggndust við betur inn i sálarlif
söguhetjanna en hjá nokkrum öðruin. Þær urðu vinir okkar
og förunautar. Með þeim grétum við og hlógum.“
Höfundur hefur næman skilning og glöggan á samtíð sinni,
mönnum og málefnum. Minnið er með afbrigðum gott, og það
broslega fer ekki fram hjá henni. Þarna finnst aragrúi af ýmis
konar kveðskap og hnyttnum, orðréttum tilsvörum margra
inanna. Sé höfundur ekki alveg viss, þá er varnagli sleginn.
Margar hafa frásagnirnar ýmsa beztu kosti íslendingasagna,