Skinfaxi - 01.11.1950, Qupperneq 66

130
SKINFAXI
Ég mun byrja á því, sem ég álít vera sérstaklega einkennandi
fyrir sænska fimleika, því að þeir eru eina kerfið, sem frá
upphafi var byggt á uppeldislegum grundvelli. Bygging þessa
kerfis þjónar mér einnig vel í því efni, og með athugun á því
kemst ég brátt að kjarna málsins.
Sænskir fimleikar miða að likamlegum þroska, það er að
segja góðum líkamsvexti, víkkun brjóstkassans, styrkingu bak-
vöðvanna og því að ná valdi yfir hreyfingunum. Hér höfum
vér mikilsvert markmið: Líkamsæfingar verða að miða að lík-
amsþroska. Á þessu stigi málsins skulum vér samt ekki deila
um það, hvort annar þýðingarmikill þáttur: „Líkamsíþróttir
verða að færa með sér gleði“ — sálarþroska — sé óaðskiljan-
legur frá hinum fyrri.
Ég hef sett fram þessa sundurgreiningu á markmiðum, ein-
ungis til þess að gefa almennt yfirlit yfir viðfangsefnið.
Er vér nú höfum viðurkennt þelta markmið líkamsuppeldis,
liggur næst fyrir að athuga þá þætti, sem einkennandi eru bæði
fyrir sænska fimleika og frjálsar íþróttir.
B. STEFNUR VARÐANDI HIÐ LÍKAMLEGA.
a) Kenningar um þroska líffæranna.
Aðaltakmark líkamsþroskunar samkvæmt þýzkum skilningi
er styrking líffæranna. Á þessu sviði göngum vér lengra en
Svíar gera í bolæfingum og leggjum aðaláherzluna á hlauo og
hlaupaleiki. Með því meinum vér ekki hlaup samkvæmt ströng-
um kröfum um hlaupalag, en hlaup sem eru einföld, frjáls,
hlaup um langan veg, þolgefandi. Vér höfnum ekki þar með
kerfisbundnum bolæfingum, en fellum þær inn í. Annað ekki
án hins, en líffærastyrkingin er aðalatriðið.
Vér hugsum allt í stigum, og þrátt fyrir sundurgreiningu,
framkvæmum vér allt sem heild, þ. e. a. s. í þjálfun vorri
leggjum vér kapp á notkun limanna, þannig, að hreyfingarnar
þjálfi allan líkamann um leið. Einangraðar hreyfingar notum
vér aðeins sem neyðarúrræði.
Til dæmis eru öndunaræfingar lijá oss hluti líffærastyrking-
arinnar, ckki einhæfar æfingar, og þvi síður leyndardóms-
fullt dulfræðilegt takmark.
Likamsmennt verður að byggjast á raunsæisliugsun, fvrir
henni verða að vera ástæður. Og þótt ástæðan sé ekki l'ær
um að leysa sérhvert viðfangsefni, þá er likamsmennt það
einfalt viðfangsefni, að liún þarf ekki að skýlast bak við tjöld
dulspekinnar. Öndun, svo við höldum áfram með það þýð-
ingarmikla dæmi, er ekki aðeins starfsemi brjóstkassans og