Skinfaxi - 01.07.1951, Blaðsíða 4

52
SKINFAXI
miklir erfiðleikar bíða okkar í framtíðinni, ef við
kjósum að viðhalda þjóðlegri menningu og lungu.
Tvíbýlið verður hér ekki einungis í eiginlegri merk-
ingu. Hér verður og málatvíbýli og menningarlegt tví-
býli, ef svo má að orði komast. Þess vegna er okkur
svo mikil þörf á menningarlegri sjálfstæðisbaráttu.
Hverjir eiga þá að hegja þessa baráttu? Því er fljót-
svarað. Allir sannir íslendingar. Félagasamtök, skól-
ar, heimili. Einstölc félög og félagasamtök eiga að
halda uppi skgnsamlegri og hlegpidómalausri gagn-
rýni á nýja siði og aðfluttar venjur og vera jafnan
reiðubúin að velja og hafna. Þeim á að skiljast, að
það er ekki ætíð vandalaust að kunna að velja og
hafna. Hér hlýtur þáttur blaða og útvarps að vera
stór. Skólarnir eiga að leggja áherzlu á skgldur æsku-
lýðsins við þjóðlegan arf og tungu. Þeir verða að gera
ungu fólki það Ijóst, að aukið málanám krefst betri
og gleggri kunnáttu i móðurmádinu. Of mikil staf-
setningarkennsla og málfræðiþóf má þoka fgrir lestri
góðra bóka, fornra og nýrra. Hið lifandi mál sé jafn-
an aðalnámsefnið í móðurmáli. Foreldrarnir verða
með lagni að brýna fgrir börnum sínum vandað mál-
far og virðing fgrir þjóðlegum verðmætum. Þeir verða
að minna þau á, að það er auðlærð ill danska, og það
kostar að vera kvistur á merkum þjóðarmeiði, þótt
lítill sé og fátælcur.
Hér er hlutverk að vinna fgrir alla. Þjóðin verður
að vera minnug þeirra sanninda, að glati hún virð-
ingu fgrir tungu sinni og menningarlegum arfi, mun
skammt að bíða þess, að hún glati sjálfstæði sínu
að fullu og öllu.