Skinfaxi - 01.07.1951, Page 24

72
SKINFAXI
staka notanda að meira gagni en einfasa veitur. Þær
eru einnig taldar einfaldari í frágangi og öruggari í
rekstri.
Gengisbreytingin 1950 varð enn til þess að auka
kostnaðarmismuninn, þar sem þrífasaveiturnar þurfa
35% meiri gjaldeyri.
Framtíðarhorfur.
Samveitur um hinar þéttbýlli sveitir landsins er ekki
lengur fjarlægur draumur. Spurningin er aðeins sú,
hvort Islendingar verða þess megnugir næsta aldar-
fjórðunginn, eða hvort það tekur lengri tima. Enn-
fremur, hvort unnt verður að styðja þau ca. 2100 býli,
svo þau geti á sama tíma komið sér upp einkaraf-
stöðvum, eftir því sem kerfið stækkar.
Þegar allir Islendingar eiga kost á rafmagni, er
merkilegum áfanga náð. Vonandi ei', að sú kynslóð,
sem nú er miðaldra eða yngri eigi eftir að lifa þá tíma.
Sýni þjóðin sparsemi, kunni fótum sinum forráð fjár-
hagslega og verði ekki fyrir sérstökum óhöppum með
atvinnuvegi sína, má vænta þess fastlega, að hún geti
lagt það fjármagn af mörkum, sem til þess þarf, bæði
ríkissjóður og einstaklingarnir.
Hér er áreiðanlega eitt af stærstu og glæsilegustu
verkefnum þessarar kynslóðar. Iiver einstaklingur get-
ur verið þátttakandi í þessu starfi, m. a. með því að
leggja sparfé sitt þar á vöxtu. Þetta er ekki aðeins
málefni sveitanna, heldur allrar þjóðarinnar. Blóm-
legur landbúnaður, sem dregur fólkið til sín, er bæjun-
um ómetanlegur styrkur. Það tryggir þeim hollar lífs-
nauðsynjar og dregur úr Iiáska atvinnuleysisins. Vel-
megandi landbúnaður hefur verið, og mun jafnan
verða, kjölfestan í þjóðfélaginu. Hann á því sannarlega
skilið að verða aðnjótandi þeirra gæða, sem rafmagnið
getur veitt.