Skinfaxi - 01.11.1953, Qupperneq 18

114
SKINFAXI
Ég mun nú í stórum dráttum lýsa tildrögum þess,
að minnisvarðinn er nú risinn af grunni og fullgerður,
og rekja stærstu sporin, sem liggja til þess, að svo
miklu leyti sem mér eru þau kunn og þau koma
Ungmennasambandi Skagafjarðar við.
Sumarið 1945 héldu ungmennafélög héraðsins sam-
eiginlega kynningar og skemmtisamkomu á hinum
sögufræga þingstað Litla - Garði í Hegranesi. Margt
ungra manna og kvenna var þar samankomið, nauí
sumarblíðunnar, hlýddi á ræður manna og rifjaði upp
sagnir af atburðum liðins tíma. Enda þótt það séu
algild sannindi, að ungu fólki ber að horfa fram á við
og setja sér takmörk að stefna að, er hitt þo engu að
síður nauðsynlegt að líta stundum um öxl til þess að
læra af horfna hópsins striti lífsspeki og lífssannindi
þau, er aldir og ár hafa eftir skilið, verandi og komandi
kynslóðum til lærdóms og eftirbreytni.
Einn þeirra, er fluttu mál sitt á þessum fundi, var
Eyþór Stefánsson tónskáld frá Sauðárkróki. Talaði
hann um skáldið Stephan G. Stephansson og bar fram
þá tillögu, að Ungmennasamband Skagafjarðar hefði
forgöngu um það, að honuni yrði reistur minnisvarði
í Skagafirði. Minnisvarðinn skyldi fullgerður eigi síðar
en á aldai'afmæli skáldsins 1953.
Tillaga þessi fékk þá þegar ágætar undirtektir og
góðan hljómgrunn meðal ungmennafélaga og annarra
Skagfirðinga utan héraðs og innan.
Á aðalfundi Ungmennasambandsins 1946 var málið
rætt allýtarlega og kosin nefnd þriggja manna tii þess
að vinna að frekari undirbúningi og framgangi þess.
Formaður nefndarinnar var kjörinn Eyþór Stefánsson,
og aðrir nefndarmenn þeir Öskar Magnússon, bóndi,
Brekku og Guðjón Ingimundarson Sauðárkróki.
Samkvæmt álcvörðun fundarins hóf nefndin störf
sín með því að leita tillagna Rikarðs Jónssonar mynd-