Skinfaxi - 01.04.1954, Side 26

26
SKINFAXI
Hafið þér í sannleika áhuga fyrir að vita eitthvað um heiinili
mitt? Við höfum átt heima í stóru húsi í úthverfum Pandila.
Staðurinn er heitur og sandorpinn, en mér finnst hann fallegur,
því að þar er heimili mitt. Húsið er stórt með flötu þaki, og
á þessu þaki lékum við okkur börn. Af þakinu er útsýni afar
vítt um kring. Mikið átum við af sætindunum (indversk börn
eiga ekki við strangan aga að búa) og skemmtum okkur mæta
vel. Konurnar jagast og deila allverulega, en það stendur ekki
djúpt, og þegar ég lít til baka, minnist ég bernskunnar í mikl-
um hamingjuljóma. Móðir mín var afar feit, en líka mjög góð,
og við lásum kvöldbænir reglulega, öll saman í herbergjum
hennar. Þótt ástandið í þrifnaðarmálum væri svona upp og
ofan, dó aðeins eitt okkar barnanna af orsökum sjúkdóma.
Faðir minn sendi mig til Englands, þegar ég var fimmtán
ára, fyrst til einkakennara, og átti ég þá heima hjá enskri
fjölskyldu. Síðan fór ég í St. John stúdentahúsið við Cam-
bridgeháskóla, en það var einnig skólafélag föður míns. Þar leið
mér ágætlega, og eignaðist ég þar marga vini. Það er friðsam-
ur og fallegur staður, og þar kynntist ég rólegu og virðulegu
lífi. Ég lagði mjög hart að mér við námið, en erfiðið var mér
til ánægju, því að ég er mjög framgjarn og hef í huga miklar
fyrirætlanir fyrir land mitt, þegar frá líður. — Þegar ég loks
kvaddi England, var ég býsna hryggur. Enginn Englendingur
hefði með meiri söknuði horft á hvítu kalksteinsklettana hverfa.
Ég óttast, að mörg ár muni líða, áður en ég sé fóstru mína
aftur. Ég dvaldi þar næstum sjö ár, og þegar ég kom aftur
hingað til Indlands, varð ég þess brátt áskynja, að ég var utan-
veltu og kunni ekki skil á ýmsum háttum lands og þjóðar.
Ég hef líka saknað hins vingjarnlega andrúmslofts, sem ég
átti við að búa í háskólanum. Ég fann breytinguna strax og
ég kom um borð í skipið. Milli mín og hinna farþeganna var
mikið djúp staðfest, og enginn rétti vinarhönd yfir það.
En nú er ég farinn að þreyta yður með of löngu bréfi, og
þá skrifið þér mér ekki aftur, en það vildi ég sízt af öllu.
Ég fer með póstskipi áleiðis til Burma á morgun, og þá verð-
ur heimilisfang mitt: Aðalrétturinn, Myosein, Lægri-Burma.
Vilduð þér minnast unga og einmana mannsins frammi við
dyrnar, ef þér hafið einhvern tíma? — Hann verður nú ungur
og einmana úti á meðal hrísekranna.
III.
Við sigldum af stað, og skipið var lilaðið Buddhaprestum,
geitum, Grikkjum og mangó-ávöxtum. Eftir fjóra daga komum