Skinfaxi - 01.04.1954, Síða 29

SKINFAXI
29
lítil, kringlótt borð, og hermenn léku á hljóðfæri í búning-
um sínum. Það hlýtur að hafa verið heitt fyrir þá. — En hér
var ég ungur og einmana og utan við hópinn, og enginn kom
mér til hjálpar.
Mér skilst, að lífið verði hér ekki eins auðvelt fyrir mig
og í Cambridge. Ég hafði gert minna en skyldi úr kynþátta-
vandkvæðunum. Þótt undarlegt megi virðast, hafði ég næstum
gleymt, hvað þetta er þýðingarmikið og víðtækt vandamál,
meðan ég var í Englandi. Þar kynntist ég svo mikilli gestrisni og
góðvild, en nú er ég farinn að skilja, að það var af því að ég
var gestur. Og ég finn, að hérna verður þetta allt öðru vísi.
Hér þarf margt að lagast, áður en maður er viss á áttunum.
IV.
Hér er ég þá kominn eftir fjóra daga á fljótaskipi. Á því var
einnig mikið af geitum, Kínverjum og Grikkjum. Skipstjórinn
var skozkur og fyrsti stýrimaður sömuleiðis. Líf þeirra hlýtur
að vera nokkuð annarlegt hér inni á fljótinu, langt frá al-
faraleiðum, einangraðir frá öllum af þeirra eigin þjóðflokki.
Við borðuðum saman, og þá komst ég á snoðir um nokkuð
furðulegt. Þó að þessir tveir menn séu einu hvítu mennirnir
á skipinu, tala þeir ekki saman. Þeir forðast að yrða á hvorn
annan. Einnig komst ég að því, að þeir eru hatursmenn og hafa
ekki talazt við svo árum skiptir nema brýna nauðsyn bæri
til vegna starfsins.
Myosein er lítil, óregluleg húsaþyrping á fljótsbakkanum,
með hinu sjálfsagða musteri, sem gengið er upp að eftir hin-
um venjulegu þrepum undir rauðmáluðu bárujárnsþaki. Ef
Indverjar byggja úr bárujárni, verður það ljótt hjá þeim. En
Burmabúar mála það dimmrautt, ekki áberandi, og koma því
svo haganlega fyrir, að það verður fallegt. Ég hlýt að dást að
þeim fyrir það.
Hjá musterinu er skóli, sem prestarnir halda. Hann er alveg
að hrynja, nema hvað öflug styrktarbönd reyra saman þá
hluta hússins, sem verst eru farnir. Hann er byggður á staur-
um, því að í miklum flóðum flæðir áin undir hann. En það
er nú út af fyrir sig ekki nema gott. í þorpinu er allt fullt af
hundum, geitum, kúm, köttum og hænsnum. Þetta gefur því
að sjálfsögðu allsérstæðan svip, en nokkuð þefsterkan. Er það
býsna ólíkt hinum friðsælu þorpum, sem ég vandist á Vestur-
löndum, með sinni helgidagakyrrð og velhirtu görðum. Þetta
er einna líkast eirstungu eftir Hogarth, með fjölda af skrýti-