Skinfaxi - 01.04.1985, Blaðsíða 20

Brídge
Aldrei að
gefast upp
Gudmundur P. Arnarson
Aldrei að gefast upp þótt útlitið
sé dökkt. Þeir spilarar sem fylgja
þessari reglu í verki vinna fleiri
samninga en aðrir. Þeir neita að
samþykkja þann þoðskap að sum-
ir samningar séu óvinnandi. Þeir
vita sem er að andstæðingarnir
eiga það til að gera mistök, ekki
síst ef þeim er hjálpað til þess.
Lítum á dæmi þar sem sagnhafi
klóraði heim „vonlausum“ þrem-
ur gröndum, með því að leggja
snotra gildru fyrir mótherjana:
Norður
s K107
h K43
t 97
I K8742
Vestur Austur
s 6542 s D98
h A97 h D1062
t KG832 t 106
1 10 1 A963
Suður
s AG3
h G85
t AD54
1 DG5
Suður vakti á einu grandi og
norður sýndi nokkra hörku með
því að stökkva í þrjú grönd. Vestur
kemur út með lítinn tígul.
Eftir útspilið lítur spilið ágæt-
lega út. Ef laufið fellur 3—3 eru
átta slagir í húsi og sá níundi gæti
komið á spaða eða hjarta. En eins
og við sjáum valdar austur laufið.
Nú, sagnhafi drap fyrsta slag-
inn heima á tíguldrottningu og fór
í laufið. Austur gaf laufdrottning-
una, lá síðan lengi yfir laufgosan-
um og gaf siðan. Vestur henti
spaðatvisti. Nú er það spurningin,
hvað skal gera?
Það er nokkuð vonlaust að
sækja laufið áfram, því tígullinn
verður brotinn í einu höggi og
sennilega á vestur hjartaásinn sem
innkomu. Ef spaðadrottningin
finnst eru sjö slagir mættir og ef
vestur á hjartakónginn bætist einn
við. En hvar liggur níundi slagur-
inn?
Hann er auðvitað ekki til miðað
við fullkomna vörn, en það er
hægt að gefa andstæðingunum
tækifæri til að misstíga sig. Hjarta
er spilað á kóng, vestur gefur, og
síðan hjarta aftur á gosann. Það
er nokkurn veginn útilokað fyrir
austur að fara upp með drottning-
una, því hann reiknar með að
sagnhafi eigi ásinn. Vestur fær
slaginn á hjartaás og er í erfiðri
stöðu. Hann gæti búist við að
sagnhafi ætti DGxx í hjarta og
kannski ekki nema þrjá tígla. Þess
vegna er eðlilegt frá hans bæjar-
dyrum séð að spila tígulkóng og
sækja tígulslag. Því ef suður hefur
byrjað með ADx verður hann að
gef til að slíta samganginn í tíglin-
um á milli austurs og vesturs.
Og nú er björninn unninn eins
og spilið er. Sagnhafi drepur á
tígulásinn, fer inn á spaðakóng og
svínar gosanum, tekur spaðaásinn
og spilar sig út á hjarta og bíður
spenntur. Hver á hjartatíuna?
Það reyndist sem betur fer vera
austur og hann er heldur betur í
klípu í þessari stöðu:
Norður
s —
h —
t —
I K87
Vestur Austur
s — s —
h — h D
t G83 t —
1 — 1 A9
Suöur
s —
h —
t 54
I 5
Austur getur tekið hjarta-
drottninguna, en verður síðan að
gefa sagnhafa síðasta slaginn í
laufkónginn í borðinu. Ótrúlegt
en satt, þrjú grönd slétt staðin.
Skoðum annað dæmi um dap-
urlegan samning, sem þarf að vísu
enga hjálp frá andstæðingunum
til að vinna, aðeins hagstæða legu:
20
SKINFAXI