Skinfaxi - 01.02.1988, Blaðsíða 9

--------- Viðtalið --
Alltaf spuming um
fiármasn
í dag eru það Ólympíuleikamir í
Seoul sem eru framundan og Einar er
farinn erlendis til æfinga. Stuttu fyrir
brottför sína til Bandaríkjanna fengum
við hann til viðtals í Skinfaxa.
Olympíuleikamir fyrst.
-Er þetta ekki lokaspretturinn fyrir
Olympíuleikana, það sem framundan er?
“Jú, það má sjálfsagt segja það”,
svarar Einar. “Það er að byrja mjög
strangt uppbyggingartímabil hjá mér í
asfingunum. Á því tímabili er mjög
ntikilvægt að geta haldið tækninni við.
Þess vegna er slæmt að geta ekki kastað
nú.” Fyrsti snjór ársins þekur jörðina úti
fyrir íbúð Einars í Breiðholtinu þar sem
hann hefurbúið með konu sinni, Halldóm
Sigurðardóttur og bami þeirra, Gerði
Rún. Frosthörkur hafa tekið við af
cinmuna blíðu fyrstu vetrarmánaða.
Einar heldur áfram að útlista tæknina.
Tœknin
“Það er mikilvægt fyrir mig að geta
haldið hámarksálagi í kraftþjálfun og að
viðhalda um leið tæknihreyfingunni. Ef
þetta tvennt helst ekki í hendur verða of
skörp skil þegar nær dregur keppnis-
b'mabilinu í því að reyna að virkja alla
uppbygginguna sem á undan hefur farið
lnn í tæknihreyfinguna. Með því að vinna
þctta tvennt saman heldur maður öllum
meiðslaþáttum í lágmarki og gæti
mögulcga virkjað meiri kraftaukningu.
-Var það ekki einmitt fyrir síðustu
Ólympíuleika scm þú varðst að skipta
þessu tvennu, vegna meiðsla.
“Jú það var '84 sem meiðsli settu strik
1 reikninginn, það var kringum
háskólameistaramótið í Bandaríkjunum.
bessi meiðsli leiddu til þess að ég varð
einmitt að hafa miklar andstæður í
Þjálfunaráætlun minni. Of miklar
andstæður. Ég varð að reyna að nýta
U'mann meðan ég var meiddur til að
byggja mig upp, til þess að hafa síðan
nægan tíma til að nýta það inn í
tæknihreyfinguna.
En skynsamlegt er að fella þetta sam-
an. Þannig fara þeir að sem hafa góðar
aðstæður til æfinga. Þó svo ég hafi ekki
haft alla þessa aðstöðu fram að áramótum
þá eru þetta þeir þættir sem ég hef næga
aðstöðu til hér heima. Og eins og
veðráttan var hér fram að áramótum þá
komst maður út til að kasta.
Staðan núna er því mjög góð. Ég hef
sloppið við meiðsli á þessu U'mabili og er
búinn að bæta mig mikið í mörgum
mikilvægum grunnþjálfunargreinum.
Þetta eru lyftingar, köst með ýmsum
áhöldum og svo framvegis. Við erum
búnir að brjóta kastferlið upp í ákveðnar
einingar sem við reynum síðan að þjálfa
hverja fyrir sig og skoða frá ákveðnum
sjónarhomum. Síðan er að samhæfa
þessa þjálfun, nýta hana í heild sinni
þegar ég kem til Bandaríkjanna.
Frá því keppnistímabilinu lauk
síðasta haust hef ég verið hér í Reykjavík
og þjálfað í Baldurshaga, undir stúku
Laugardalsvallar og síðan í
Ármannsheimilinu undir stjóm Stefáns
Jóhannssonarsem er landsþjálfari íslands
í spjótkasti. Hann er einnig
frjálsíþróttaþjálfari hjá Ármanni. Stefán
hefur verið mér næstur í þessari þjálfun
minni hér á landi undanfarið ár. En öll
styrktarþjálfun hefur síðan farið fram í
Orkulind, þrekþjálfunarstöð sem Stefán
Hallgrímsson, frjálsíþróttamaður, rekur í
Bolholtinu. Þar hefur myndast góður
kjami manna sem hefur æft saman.”
-Eru það frjálsíþróttamenn?
“Já, það er til dæmis Pétur
Guðmundsson, kúluvarpari, Vésteinn
Hafsteinsson, kringlukastari, Helgi Þ.
Helgason.kringlu- ogkúluvarpari. Einn-
ig Unnar Garðarsson í spjótinu, Guðni
Sigurjónsson, spretthlaupari. Svo eldri
kappar eins og Valbjöm Þorláksson og
Erlendur Valdimarsson.
Frjálsíþróttamenn hafa sem sagt komið
þamamikiðogþamaríkirgóðurandi. En
nú em nokkrir þeirra á leið erlendis til
æfinga.”
Aðstœöurnar
hróplegar
-Það má því kannski segja að nú hafir
þú notið fullnægjandi aðstæðna í vetur,
þrátt fyrir að þessi aðstaðan hér heima
miðað við erlendis sé eins og svart og
hvítt?
“Já, vegna þess að ég gat komist út til
að kasta, eða fá tilfinninguna og vegna
þess að ég kemst út í janúar en ekki í apríl
eins og var í fyrra. Þá urðu umskiptin úr
uppbyggingu yfir í köst allt of skörp, það
var orðið svo stutt í keppnistímabilið. Nú
fæ ég tíma til að samhæfa þetta tvennt eins
og ég sagði áðan. En aðstæðurnar hérna
eru náttúrulega alveg hróplegar. Það er
alveg ljóst að menn fá aldrei ungt fólk í
miklum hópum, brennandi af áhuga, til að
stunda frjálsar eins og aðstæðurnar eru nú
hér á landi. Til þess er munurinn á
aðstöðu í frjálsum miðað við boltagrein-
amar allt of mikill. Boltagreinarnar hafa
yfirburðastöðu í þessu tilliti.”
-Talandi um aðstöðuna. Það var
komið inn á þig og þína aðstöðu í
dagblöðunum í haust. Þú áttir að hafa
orðið fyrir meiðslum á kastbrautinni í
I^augardal. Það hcyrðist hins vegar
ekkert í þér opinberlega varðandi þetta
mál. Hvemig var þessu hagað?
“Þetta var alveg hræðilegt, satt best að
Skinfaxi
9