Skinfaxi - 01.02.1988, Blaðsíða 12

upptökur af æfingum og keppni. Horft
síðan á sjálfan sig og gagnrýnt. En
auðvitað væri það alltaf dýrmætast að
hafamann sem skynjar, skilurog sérkosti
og galla.”
-En ert þú þá kannski í sérstakri stöðu
með þjálfara miðað við aðra?
Fjármagniö rœður
“Jú, ef við tökum aðeins Svía og
Finna, þá hafa sérsambönd þar sína
landsþjálfara og afreksmenn þeirra hafa
þjálfara sem þeir geta gengið að og búist
við að fylgi þeim á mót. Það gildir hins
vegar allt annað um alla frjálsíþóttamenn
á íslandi sem náð hafa langt. Allt þetta
fólk er mikið í þjálfun erlendis og hefur
verið á stöðugu flakki. Sá uppgangur
sem verið hefur í frjálsíþróttum á síðustu
árum er því miður ekki hægt að þakka
öðru en þeim tækifærum sem menn hafa
fengið í Bandaríkjunum. Og ef menn
hafa ekki átt því láni að fagna að hafa
lokið menntaskólanámi hefur verið ákaf-
lega lítið um tækifæri héma heima. Nema
fólk hafi þá lagt allt sitt undir
fjárhagslega. Stofnað til lána til að
komasterlendis. Það em dæmi um það að
menn geri þetta hérlendis. En þannig er
þetta, aðstæðumar em það slæmar hér
heima fyrir.
Við vomm að tala um alþjóðlegt mót
hér heima í júní. Það var fundur um þetta
mál hér um daginn og þar var það rætt að
það er ekkert víst að nokkur vilji koma og
keppa við þær aðstæður sem hér er að
finna. Þannig að það er ekki bara það að
fjármagn skorti til að flytja þetta fólk
hingað og halda því uppi. Það mundi
einfaldlega ekki láta bjóða sér þann
“alþjóðlega” völl sem hér er. Hann er í
rauninni meiðslagryfja. Brautimar allar
og svo kastaðstaðan. Það er líka hálf
dapurleg kynning á okkar starfi að vera að
fá menn hingað á þennan völl.”
Og hefur kannski lítið upp á sig að
vera sífellt að plástra vellina, eins og
dæmið með þig sýnir?
“Nei afskaplega lítið. Þessar
plástranir fyrir Evrópubikarkeppnina
sem ég gjammaði um á sínum tíma em í
raun afskaplega tilgangslausar. Það þarf
enga spekinga til að sjá það. Og þeir sem
eru af góðum hug að reyna að lappa upp á
þetta vita það líka. Nú er það aðeins
spuming um hvenær heilbrigð skynsemi,
þrýstingur og fjármagnið leyfir að eina
lagfæringin sem dugar verði gerð, að
--------- Viðtalið ----------------
endurvinna gmnninn undir þessum velli.
Það er ljóst að þetta em hönnunargallar.
Það er of þétt malbik undir gerviefna-
mottunum sem hleypir ekki nægilegu
vatni í gegnum sig. Ef þetta er ekki
endumnnið verða bara stöðug fjárútlát,
næstum til einskis.
Hvað veldur þessu? Ætli það standi
ekki á löggjöf um ráðstöfun fjármagns úr
sjóðum eða eitthvað slíkt. Og
Einarí landsliðspeysunni. Það
verður nóg að gera á þeim
vettvangií sumarog haust.
innanhússaðstaða til frjálsíþróttaiðkana
er eingöngu 50 metrar í Baldurshaga,
fjórir metrar í loft. Á sama tíma er ætlast
til að ungviðurinn flykkist í íþróttina
uppblásinn af einhverjum spennandi
tækifæmm sem eiga að vera fyrir hendi.
Nú til dags er ekki hægt að gera þessa
hlutispennandimeðslíkumhætti. Fólker
farið að gera miklu meiri kröfur. Og ef
engin breyting verður á þessum málum
óttast ég að þetta eigi eftir að ganga að
íþróttagreininni nær dauðri.”
Stuðningur austfirskra
útvegsmanna
-En þín staða. Hvað með
fjárhagsgmndvöllinn fyrir því að vera
afreksmaður í íþróttum?
“Já, þetta rúllast frá ári lil árs svona
rétt á nippinu, ef svo má segja. En sem
betur fer hef ég notið aðstoðar. Mjög
góðrar aðstoðar styrktaraðila á Austur-
landi. Það eru einstaklingar og fyrirtæki
sem öll tengjast atvinnurckstri á Austur-
landi. Þeir sameinuðust árið 1985,, níu
talsins, um stofnun styrktarsjóðs fyrir
mig. Þeirhafatryggtmérgrunnstyrksem
miðaðist þá við 30.000 krónur á mánuði.
Þessi góði stuðningur hefur tryggt það að
ég hef ekki þurft að vinna eins og vitleys-
ingur til að geta staðið í þessu. Inn í þetta
hefur síðan komið Afreksmannasjóður
ÍSÍ sem hefur einnig veitt 30.000 krónur
á mánuði. Og síðast en ekki síst er svo
styrkur frá KRON. Með tilstyrk þessara
þriggja aðila hefur mér reynst unnt að fara
í svona ferðir erlendis til að halda mér í
æfingu og keppa á stórmótum.
Og í ljósi þess að gefið hafði verið út
að styrkur úr Afreksmannasjóði myndi
hækka á þessu ári vegna
Ólympíuleikanna, ákvað ég að fara þetta
snemma út til Bandaríkjanna en ekki í
apríl, eins og í fyrra. En síðan hefur
ýmislegt gerst. Þar á meðal hefur
ríkisstjómin og Alþingi ákveðið að lækka
framlag sitt umtalsverttil ÍSÍ. Þettabitnar
á Afreksmannasjóðnum á þann hátt að
styrkurinn hækkar ekki frá síðasta ári.
En það þýðir ekki að Ieggja árar í bát.
Maður selur bara bílinn. “Geðveikin” er
bara komin á það hátt stig, sjáðu, að
maður leggur þetta undir í þessa mánuði
sem eftir eru. Ég er hvort sem er búinn að
eyða í þetta átta árum af ævi minni og þá
verður ekki aftur snúið núna þegar svona
stutt er í Ólympíuleikana. Maður tjaldar
því sem til er og sér til hvað kemur út úr
því.”
-Nýturðu þess sem þú ert að gera
þegar þú þarft alltaf að standa sjálfur í
þessu streði með fjármagn, svo ekki sé nú
talað um fjölskylduna?
“Auðvitað öfundar maður dálítið
þessa menn sem maður er að keppa við
sem hafa framkvæmdastjóra sem sjá um
allt þetta streð. En maður verður bara að
sætta sig við það að sl íkt er ekki mögulegt
og maður' fer að líta á þetta sem
sjálfsagðan hlut. Maður lærir að lifa við
það.”
Myndrœn hugleiðsla
-En hvað með sálfræðilega streðið,
andlega álagið. Hvemig lærirðu að lifa
við það?
“Það er svo breytilegt. Ég skipulegg
ákveðin tæknileg atriði og kraftþjálfun og
get haft mikla stjóm á því. Það er
auðvitað annað með sálfræðilegt álag.
Það er svo breytilegt álag. En það eru
12
Skinfaxi