Skinfaxi - 01.02.1988, Blaðsíða 35

Afmœli UMFI
Frá Londsmóti UMFÍ á Flúsavík 1987
gcðræn áhrif á fólk. Öll þjálfun, scm
eykur þol, hefur róandi áhrif á okkur. í
knattlcikjum er algengt að menn fái útrás
fyrir árásargirni, en séu kurteisir
friðscmdarmenn í sínu daglega lífi. Sá
sem hcfur góða þolþjálfun þarf ekki að
kvíða óvenju erfiðum vinnudegi. Og
sljórnunarstörf í ungmennafélagi þjálfa
fólk í önnur félagsstörf eða hliðstæða
vinnu, til dæmis setu á Alþingi!
Rcykingar spilla hcilsu manna meira
en flcsl annað. Þær eru nú orðnar mun
sjaldgæfari en áður hjá bömum og ung-
lingum, og notkun tóbaks mun væntalega
stórminnka næstu áratugi. Þeir sem hafa
reykt í 2 - 4 áratugi hafa margir fengið
kransæðasjúkdóm eða lungnakrabba-
mein og dáið. En reykingar minnka á
örfáum árum úlhald og þol íþróttamanna.
Þessvegna er mikilvægt að þjálfarar reki
harðan áróðurgegn reykingum. Sjálfsagt
mál er líka að banna reykingar á
ungmcnnafélagsfundum og á öllum
samkomum barna og unglinga, já, jafnvel
á öllum öðrum skcmmtunum líka.
Áfcngisneysla hefur aðeins neikvæð
hcilsufarsleg áhrif á fólk. Aðeins 20 - 30
% fullorðinna fáþó vcruleg óþægindi eða
heilsufarsskaða af áfengisneyslu vegna
alkóhólisma cða slysa.
íþróttamaður, sem verður drukkinn
hcfur ekki möguleika á að bæta árangur
sinn með æfingum í um það vil 5 daga á
eflir. Til að auka getu sína þurfa því
íþróttamenn að halda sig frá
áfengisneyslu að mestu eða öllu leyti.
Svolítið ber á því að keppnislið, eða
ýmsir í þeim, noti áfengi til að fagna sigri
eðasamhryggjastyfirtapi. Þetta þyrfti að
hindra eftir því sem mögulegt er. Hætt er
við að þeir blautustu í liðinu stjómi þess-
um aðgerðum og hafi þannig slæm áhrif á
aðra liðsmenn. Þýðingarmikið er að
stjómir ungmennafélaga reyni að útiloka
alla áfengisneyslu í sambandi við
keppnisferðir og mót, og jafnvel
skemmtanir. Hið sama gildir að
sjálfsögðu um alla aðra vímugjafa.
Mataræði er enn eitt, sem hefur áhrif
á heilsu manna, en tengist reyndar ekki
starfi ungmennafélaganna mjög mikið.
Helstu gallar á mataræði hjá íslensku
þjóðinni nú er ofneysla á hitaeiningum,
sem leiðir til offitu, of mikið át á dýrafitu,
sem eykur líkur á kransæðasjúkdómum
og of mikil sælgætisneysla, scm ýtir undir
tannskemmdir og offitu. Járnskortur og
blóðleysi er líka nokkuð algcngt, einkum
hjá konum, en gæti lagast mcð auknu áti
á kjöti, lifur, slátri og grófu brauði.
Forðast ætti sælgætissölu í
íþróttahúsum og félagsmiðstöðvum, og
þjálfarar ættu að hvetja fólk til að borða
hollan mat fremur en sælgæti.
Fleiri atriði væri eflaust hægt að
nefna, en ég lætþetta duga. Vera kann að
einhverjum þyki ég hafa tekið harða af-
stöðu hér í vissum málum. Ég held að
auðvelt sé að standa við allar þcssar
fullyrðingar. Við skulum heldur horfa
fram í tímann og hugsa um, hvernig íbúar
landsins eftir 100 ár munu líta á lífshætti
okkar í dag. Ég vil líka fullyrða, að það sé
hlutverk UMFÍ og einstakra ungmenna-
félaga að lagfæra ágalla í lífsháttum
manna svo að íbúar landsins geti átt von
á heilbrigðara og lengra lífi.
Pálmi Frímannsson.
Höfundur er læknir
í Stykkishólmi.
Skinfaxi
35