Skinfaxi - 01.02.1988, Blaðsíða 10

Viðtalið
segja. Ég get sjálfsagt kennt sjálfum mér
um þetta að miklu leyti, að vera að
þvælast þama á þessari braut eins mikið
og ég gerði á þessum tíma. En cftir að ég
kom frá Bandaríkjunum í júní á síðasta ári
í mjög góðu formi, var mjög freistandi að
sjá hvað kæmi út úr þessu og ég keppti
svolítið þama í júní. Allt í lagi með það.
Ég var að undirbúa mig fyrir
heimsmeistaramótið og kastaði mikið,
mcð Stefáni landsþjálfara.
Svartur Sunnudagur
I>að var síðan einn sunnudaginn sem
ég var þama með Stefáni og/Sigurði
Einarssyni, spjótkastara, að ég lenti á
lausri mottu á kastbrautinni, á skeyt-
unum. Þetta eru þrír strimlar, gerviefni,
og þeir eru eiginlega allir lausir á homum.
Þeirr voru búnar að vera lausar allt
sumarið. Miðstrimillinn er rúmur metri
þannig að ef maður hittir á miðjuna á
honum gengur það upp. Ef maður Iendir
á skeytunum þá fer maður úr jafnvægi.
Þetta gerðist hjá mér þennan sunnudag.
Reyndar hafði þetta gerst oft áður en ekki
með þeim afleiðingum sem þama urðu.
Þá fékk ég slæman hnykk á bakið, geysi
mikið högg reyndar, sem bólgnaði síðan
mikið upp um nóttina þannig að mér leist
heldur illa á blikuna á mánudagsmorgni.
Svo fannst mér þetta nú lagast
eitthvað á þriðjudeginum, ég gat setið og
gengið nokkum veginn sársaukalaust. En
ég gætti þess að reyna ekkert á bakið.
Þannig fór ég sem sagt til Rómar á
heimsmeistaramótið. Það vom ekki
nema fimm dagar til stefnu og það var
ekkert annað að gera en að reyna að
blekkja sjálfan sig alveg þangað til maður
kastaði spjótinu.
En við eigum ekki ncma einn völl á
íslandi með gerviefni og hann í þessu
ásigkomulagi. Það má náttúrulega segja
að maður hefði ekki átt að vera að taka
þessa áhættu og reyna frekar að koma sér
erlendis til undirbúnings. En þá er þctta
alltaf spuming um fjármagn. Og svo er
það einnig að “heima er best”.”
-En þú lést ekkert hafa eftir þér um
þetta mál.
“Ég tók þá ákvörðun að gera það ckki.
Það hefði haft mjög slæm áhrif á mig
persónulega ef ég hefði gefið það upp að
ég væri meiddur því ég ætlaði ekkert að
viðurkenna það fyrir sjálfum mér að svo
væri.
í þessu sambandi var mér minnisstæð
Evrópubikarkeppnin ’85. Þá hafði ég
tognað mjög illa í olnboga og fékk
meðferð vikuna fyrir keppnina. I fimmtu
umferð var ég með 77 metra og þriðji eða
fjórði í röðinni. Þartil í síðastakasti að ég
næ 87 metra kasti og næ að sigra. Þetta
hefði maður ekki getað nema að maður
hefði að hluta til verið búinn að blekkja
sjálfan sig á því að þetta myndi ganga. Ég
var sannfærður um að menn hefðu getað
komist í gegnum ýmislegt þó þeir hefðu
Jœngið hnjask, bólgur og annað í
skrokkinn.
Ég vildi sem sagt ckkert viðurkenna
það að ég væri búinn vegna þess að ég
"Glœsilegt, sonursœll". Feögar
fagna Noröurlandameti á
Landsmóti.
hefði meitt mig á vellinum niðri í Laugar-
dal. Að ég gæti ekki gert það sem ég
ætlaði að gera og var búinn að eyða
þúsundum klukkustunda í að búa mig
undir. Það voru bara mínir nánustu vinir
sem vissu þetta. Og Gústi Asgeirs
(formaður Frjálsíþróttasambands
íslands) vissi hvað hafði gerst. Um lcið
og maður gæfi slíka yfirlýsingu er maður
búinn að tapa, því þá er kominn efi í
spilið. Það hvarflaði þess vegna aldrei að
mér að gera þetta opinbert.”
Seoui framundan
-En ef við víkjum að náinni framtíð.
Nú hlýtur þú að horfa til Seoul í septem-
ber.
“Já, við Stefán Jóhannsson og einnig
Sigurður Einarsson, höfum sctt saman
útlínur að þjálfunaráætlun fram að
Olympíulcikunum. Höfumrættþessimál
fram og aftur og áætlunin liggur nokkuð
ljós fyrir.”
-Hvað með keppnir?
“Þær eru ekki njörvaðar niður fyrr cn
í júní, vegna þess hve Olympíulcikarnir
eru seint. Það getur verið að maður taki
þátt í einhverjum minniháltar mótum í
apríl og maí ef það hentar. Það væri þá
fyrst og fremst til að finna sig í þessum
hefðbundna keppnisaga, að kasta sex
sinnum og svo framvegis. Það cr ágættað
hafa það ferli eitthvað mcð í
æfingaáætluninni.
í júní koma síðan þessar keppnir sem
eru einna stærstar fyrir íslands hönd, 17.
júní mót sem verður líkast til alþjóðlegt.
Síðan er Meistaramót FRI og einnnig
landskeppni við Skota í Edinborg.
Við erum nú að vinna að því að fá
erlenda keppendur á 17. júní mótið af
heimslistanum í kringlukasti og
spjótkasti. Það er þó ekki ákveðið cnn.
Við ætlum að reyna að kanna þctta mál
dálítið sjálfir úti í Bandaríkjunum.
Vésteinn Hafsteinsson, kringlukastari, er
einnig að fara til Bandankjanna nú í
janúar til æfinga. En hvað spjótkastið
varðar stefnum við að því að fá einhvcrja
af þeim bestu, eins og Seppo Raty, heims-
meistara, Jan Celeczny, heimsmelhafa og
Tafelmayer, Evrópumeistara. Það hafa
aldrei verið haldin hér verulega sterk
kastmót. En þessar áætlanir geta auðvitað
stangast á við undirbúning annarra þjóða.
Það verður til dæmis mikill fjöldi
úrtökumóta fyrir Ólympíuleikana á þess-
um tíma. Það er því enn alls óvíst hvcrnig
þetta heppnast.
En hvað önnur mót í sumar varðar
erum við að áætla þáttöku í mótum á
vesturströnd Bandaríkjanna í ágúst. Það
eru uppi hugmyndir um að fara í
æfingabúðir til Bandaríkjanna. Það
verður nokkur fjöldi æfingamóta á
vesturströndinni á þeim tíma. Þangað
fara einmitt margir í æfingabúðir og
fljúga síðan þaðan til Kóreu. Þetta gera
menn til að venjast tímamismuninum. En
þetta eru mikið færri mót hcldur en ég á að
venjast. Ég hef öðlast dýrmæta reynslu
þessi undanfarin ár sem ég hcf verið í
alþjóðakeppni. Þetta er mikið púsluspil
að setja saman áætlun sem miðar að
hámarksárangri á ákveðnum tímum.”
10
Skinfaxi