Skinfaxi - 01.02.1990, Blaðsíða 28

Völdum íslenskt nafn,
Fjallkonan
Valrún
Þeir Daði Guðmundsson,
Páll Magnússon og Ragnar
Sveinsson voru teknir tali og
spurðir nokkurra spurninga
um tildrög hins mikla áhuga
þeirra á ruðningsbolta og
fleira.
Hver var kveikjan að þessum
mikla áhuga ykkar á ameríska
fótboltanum og hver er ástæða þess
að þið fóruð út í að ná saman liði?
Daði: Eg dvaldi sem skiptinemi í
Bandaríkjunum og kynntist íþróttinni
þar. Þegar ég var úti þá spurði þjálfari
skólaliðsins hvort ég hefði ekki áhuga
á því að vera með, en ég svaraði því
neitandi og sagðist ekki einu
sinni vita hvernig þetta væri
og fór beint í knattspyrnu.
Með tímanum kynntist ég
íþróttinni betur og betur og
að lokum féll ég bókstaflega
fyrir ameríska boltanum.
Loks þegar ég hafði fengið
áhuga á greininni þá var
keppninstímabilið búið.
Þegar ég kom heim hugsaði
ég með mér að ég yrði að reyna
að skapa mér og öðrum
tækifæri til að spila þessa
íþrótt.
Páll: Ahuginn kviknaði
þegar Stöð 2 fór að sýna leiki
frá atvinnu-mannadeildinni í
Bandaríkjunum. Við Ragnar
Sveinsson ákváðum að stofna
sérstakt lið sem fékk nafnið
Fjallkonan Valrún.
Við vildum hafa nafnið eins íslenskt og
hægt var því okkur finnst hlægilegt að
lið í Þýskalandi sem spila amerískan
fótbolta skuli bera bandarísk nöfn.
Breiðabliksmenn buðu okkur að ganga
í félagið sem varð úr og hafa þeir tekið
okkur mjög vel. Nú hefur verið stofnuð
ruðningsdeild innan Breiðabliks.
Hvernig báruð þið ykkur að við
undirbúning á stofnun þessa liðs?
Daði: Ég auglýsti í Fjölbrauta-
skólanum í Garðabæ eftir strákum
sem hefðu áhuga á að taka þátt í
stofnun liðs í ruðningsbolta. Ég átti
bolta frá Ameríku og við byrjuðum að
spila. Nú æfum við tvisvar í viku og
höfum banda-rískan þjálfara, Greg
Allen.
Páll: Það var auðvelt að fá
liðsmenn, þeir eru flestir strákar úr
Menntaskólanum í Kópavogi. I
upphafi keyptum við fjóra bolta. Við
leituðum til fyritækja og báðum þau
aðstyrkjaokkur. Þaðtókst, fyrirtækin
Frón, Esso, Málning og Jöfur gáfu
okkur fé til að kaupa bolta.
Kópavogsbær hefur veitt okkur
aðstöðu til æfinga bæði inni og úti og
við æfum tvisvar í viku.
Hvernig undirstöðu þarf
leikmaður að hafa, þarfhann ekki
að vera rammur að afli, jafnvel
kraftajötunn og leggja stund á
lyftingar?
Daði: Sá orðrómur hefur fylgt
ameríska fótboltanum að aðeins
heljarmenni geti spilað hann, en það er
nú ekki alveg rétt. Það er ekki verra að
vera sterklega byggður, en þessi íþrótt
krefst þess að sumir leikmenn séu
snöggir, en aðrir séu sterkir og menn
verða að hafa góða þekkingu á
íþróttinni. Lyftingar eru mjög góð leið
til styrkja sig fyrir þessa íþrótt. Það á
hver sína stöðu og hver staða krefst
mismunandi eiginleika. Eins og flestir
vita er visst samband milli hraða og
þyngdar, t. d. er nokkuð víst að 140 kg
maður hley pur ekki mj ög hratt og einnig
er ólíklegt að 70 kg maður keyri niður
100 kg mann.
Páll: Menn þurfa að vera líkamlega
sterkir og í góðu formi, en það fer eftir
stöðu leikmanns hvaða eiginleikum
hann þarf að vera búinn.
Strákarnir í Garðabæ eru með
bráðabirgðaaðild að Stjörnunni, en
þegar hefur verið stofnuð sérstök deild,
ruðningsdeild í Breiðabliki í Kópavogi.
Það sem helst er á dagskrá hjá þeim
á næstunni er að kynna ameríska
boltann vel í sumar og halda námskeið
fyrir þá sem hafa áhuga. 20. Landsmót
Ungmennafélags Islands, sem haldið
verður 12.-15. júlí í Mosfellsbæ er í
brennidepli, því liðsmenn þessara
ruðningsboltaliða munu etja þar kappi.
Það verður spennandi að vita hvort
liðið ber sigur úr býtum, en óhætt er að
fullyrða að það verður vel þess virði að
koma og sjá ruðningsbolta leikinn
opinberlega í fyrsta skipti á íslandi.
Ruðningsdeildarlið Stjörnunnar í Garðabæ. Neðri röð frá vinstri:
Tryggvi Gunnar, Helgi, Einar Snorri, Einar Kári. Efri röð frá vinstri: Heiðar, Hilmar,
Aðalsteinn, Steindór. Á myndina vantar m.a. Daða Guðmundsson.
28
SKINFAXI