Skinfaxi - 01.08.1996, Blaðsíða 32

Ungmennaskipti
T
ír á kostum á diskótekunum
Rökkvi Vésteinsson fór til Svíþjóðar nú í sumar á
vegum UMFI. Rökkvi skemmti sér konunglega í þrjá
mánuði og til að upplýsa okkur um ferðalag hans
sendi hann okkur á Skinfaxa ferðasögu sína.
Rökkvi Vésteinsson með gedduna sem hann veiddi
Ég mátti engan tíma missa eftir að ég
kom út úr stærðfræðiprófinu morguninn
20. maí síðastliðinn. Gjaldeyrir, skór, föt
og utankjördæmiskosningar forseta
íslands, allt jafn ómissandi fyrir för mína
til Svíþjóðar þann 22. sama mánaðar.
Þá er ég allt í einu tveimur kílómetrum
yfir hinu endalausa skógarflæmi
Smálandanna og mér til mikillar furðu í
verra veðri en heima. Eftir ágæta
lendingu þakkaði ég foriögunum fyrir að
vera á Norðurlöndum og gróf upp
ökuskírteinið mitt á meðan ég hugsaði til
vegabréfanna sem ég hafði gleymt heima
á íslandi. Maria Anderson sem tók á
móti mér þekkti mig strax á skírteininu
sem ég hafði fengið hjá UMFI og við
keyrðum burt frá Vaxjö-flugvelli.
Emil í Kattholti
Umhverfið var eins og klippt út úr Emil í
Kattholti. Skógar, skógar og aftur skógar
með einstaka hvítum húsum með
rauðum þökum inn á milli, þar á meðal
hús minnar fjölskyldu. Eg sá strax að
mér myndi líka vel þarna en heimilið var
mitt í skóginum en þó ekki lengra en 20
kílómetra frá Vaxjö. Fjölskyldan var
fimm manna, hjónin á fimmtugsaldri, 18
ára strákur og 16 og 7 ára stelpur. I
næsta húsi bjuggu síðan foreldrar
konunnar og systir hennar bjó einnig
skammt frá.
Gedda í hádegismat
Sænskan var ótrúlega fljót að koma.
Ég byrjaði strax að tala dönsku með
sænskum hreim og ég skildist
ágætlega. Það leið ekki á löngu þar til
við fórum í „safari" bíltúr um skógana
og sáum hvorki meira né minna en 4
elgi og 28 rádýr! Stuttan spöl í burtu
var frekar stórt vatn sem við fórum
stundum að veiða á. Eitt skiptið fór ég
með systurdóttur og bróðursyni
konunnar út að veiða og það átti eftir að
verða mjög eftirminnilegt. Það varð
uppi fótur og fit þegar spriklandi, 30
sentimetra löng geddan var dregin upp í
bátinn. Við lömdum hana með öllum
handbæru og næsta dag var gedda í
hádegismat.
Tívolí í Gautaborg
Ég fór einnig alla leiðina til Gautaborgar
í Liseberg-tívolíið, þar sem ég af tilviljun
rambaði á einn skólafélaga minn í MH,
til Kolmgarden dýra- og safarígarðsins
en einnig sá ég það merkasta í Vaxjö.
Þar er t.d. stór vatnsturn þar sem borað
er eftir vatni. Turninn hefur einn
sérstakan og skemmtilegan eiginleika en
þið verðið að fara að sjá hann sjálf því ég
ætla ekki að segja ykkur hver hann er.
Einn af Svíunum
Strax föstudaginn 14. júní keyrði ég síðan
með tveimur sænskum stelpum og
fyrrverandi „IFYEs" til að hitta alla hina
útlensku „iffarana". Þau höfðu öll
komið sama daginn og voru því afar
þreytt, greyin. Þegar hér var komið
kunni ég orðið sænsku og margir héldu
að ég væri einn af Svíunum frekar en
„iffari". Við sváfum öll á litlu bóndabýli
í eigu 4H samtakanna en þarna voru
samankomnir „iffarar" frá Sviss, Holl-
andi, Astralíu, Englandi og Skotlandi.
Svíarnir drykkfelldir
Á sunnudaginn fór ég eftir góðan
sundsprett í næsta vatni til Söder-
manlands og næstu fjölskyldu. Það voru
ung hjón með þrjú lítil börn, tvo stráka 4
og 6 ára og eins árs stelpu. Þar komst ég
í gott form við að vera stöðugt að bera
strákana á hestbaki og háhesti og snúa
þeim í hringi. „Jag vill uuuup", „jag vill
riiida", „jag vill snurra". Ég náði ekki að
svara eftirspurninni fullkomlega en ég
gerði mitt besta. Maðurinn var bóndi en
vann af og til við ýmislegt annað. Konan
var atvinnulaus þá stundina. Bæði fengu
þau éinnig vinnu við gæslu á börum og
dansleikjum annað slagið en þá fékk ég
stundum að fylgja með og lærði að
Svíarnir eru engu skárri í drykkjumálum
en Islendingar. Þarna sá ég líka haldið
upp á „midsommar" í grenjandi
rigningu. Ég hjálpaði til annað veifið við
verk sem þurfti að vinna á bænum en
það var ekki mikil vinna.
Heilsaði á ensku
Gotland var næsti áfangastaður og fór ég
þangað 3. júlí. Gotland er eyja f Eystra-
saltinu sem tilheyrir Svíþjóð. Landslagið
á Gotlandi er mjög sérstakt og allt
öðruvísi en allir hinir staðirnir sem ég
kom til í Svíþjóð. Satt að segja mun
fallegra ef ég á að gera upp á milli.
Það fyrsta sem ég sá á höfninni var
pabbinn í fjölskyldunni með gríðarstórt
skilti með nafninu mínu. Hann heilsaði
mér á ensku, en ég var fljótur að svara
honum með „jag pratar svenska". Þau
voru ekki bændur, en bjuggu samt úti í
sveit. Þau höfðu býflugnabú í garðinum
sínum og seldu hunangið.
Kvenfólkið fallegast
Þetta var án nokkurs efa langskemmti-
legasti tími ferðarinnar. Ég hafði alls
32
Skiníaxi
UMFÍ