Skinfaxi - 01.12.1996, Blaðsíða 5

Enn á ný er aðventan orðin að staðreynd og jólin nálgast.
Þetta tímabil í árinu hefur tekið á sig sérstakan blæ og
yfirbragð. Mörgum finnst það ýti skammdegismyrkrinu til
hliðar, skapi hlýju og ljós mitt í öllu myrkrinu þegar dagurinn
er hvað stystur.
Þetta tímabil í kirkjuárinu bendir á þann sem kemur, enda
þýðir orðið aðventa, sem komið er úr latinu, koma. Og sá sem
kemur kemur í allri hógværð, hann hefur ekki háreysti á
strætum, og brákaðan reyrinn brýtur hann ekki. Um þann sem
kemur til sinna manna hafði verið spáð nærri átta hundruð
árum fyrir fæðingu hans. Þá flutti Jesaja spámaður fram orðin
um hann er segja: „Barn er oss fætt, sonur er oss gefinn. Á
hans herðum skal höfðingjadómurinn hvíla. Hann skal kallast
undraráðgjafi, guðhetja, eilífðarfriður, friðarhöfðingi.
En einmitt þegar við svo mörg fögnum því að ljósið er að
koma í heiminn, ljósið sem ýtir öllum skuggum frá, dimmdi
um stund hjá ykkur, kæru vinir, sem kveðjið hann Bjarna
hinstu kveðju.
En einmitt sá sem kemur til sinna manna á aðventu vill taka
í hönd ykkur nú sem endranær og leiða ykkur, okkur öll, inn í
ljósið sitt.
Hér má spyrja. Hefur nokkur tíma til þess að hugleiða komu
Jesúbarnsins, boðskap hans um kærleikann, mitt í öllum
jólaönnunum. Mega uppteknir íþróttamenn vera að því að
hugleiða komu hans, hver hann er, sem boðar komu sína í
heiminn á aðventu eða jólaföstunni eins og við áður fyrr
nefndum aðventuna? Gefum við boðskapnum örlítinn tíma
nú, eða á sjálfum jólunum? Göngum við til kirkju og tökum
frá tíma fyrir hann, og hlýðum á boðskap hans í tónum og tali?
Einhvern veginn er það nú þannig að allir þeir sem einu sinni
leggja leið sína í kirkju á jólum, gera það aftur. Reyndar finnst
mjög mörgum jólin ekki vera jól, nema hafa einhvern tíma um
jólin átt stund í því húsi sem helgað er þeim sem kemur til
sinna manna, á aðventu og jólum.
Fleiri og fleiri virðast gera sér grein fyrir því, að einhvern
tíma þurfum við að nema staðar, í hraða og spennu nútíma lífs.
Jafnvel mjög góð kirkjusókn að undanförnu bendir til þess að
fólk vilji nema staðar um stund, hugleiða hvað lífið er, hver sé
tilgangur þess, mark og mið.
Já, þrátt fyrir miklar annir viljum við öll innst inni nema
staðar um stund, eiga með okkur sjálfum friðsæla stund. Já,
jafnvel meistaraflokkur í einni grein íþrótta bað undirritaðan
fyrir nokkrum misserum að koma og eiga með liðinu
bænastund, stund hugleiðingar, fyrir einn leik. Það lið varð
Islandsmeistari og bikarmeistari það árið. Slík beiðni ber vott
um skilning á lífinu, tilgangi þess og markmiði. Félagsliðið
þarf að stilla saman sína strengi og til þess að það náist þarf hið
andlega að koma til, rétt eins hið ytra, líkamleg þjálfun í þessu
tilfelli.
Við öll þurfum að stilla saman okkar strengi, fjölskyldan,
hjónin, börnin, til að ná settu marki. Einmitt það er svo ljúft að
gera á þessari tíð, hinni blíðu tíð. Við eigum svo gott með að
sameinast í bæn og flytja bænarorðin er segja:
Kom blíða tíð, með bamsins frið.
Kom blessuð stund með h'kn og grið.
Kom hátíð æðst og heiminn gist.
Kom helgust nótt með Drottin Krist.
Ágætu íþróttamenn og aðrir félagar! Guð gefi ykkur helg og
sönn jól.
Vigfús Þór Árnason
sóknarprestur í Grafarvogssókn
UMFÍ
Skinl'axi
5