Skinfaxi - 01.12.1996, Síða 23

Þau eru systkini, hún er tíu ára og heitir Eyrún en hann er sextán og heitir
Þorsteinn. Bæði voru þau svo ung þegar þau stigu fyrst á skíði að minningarnar eru
horfnar úr huga þeirra en í dag renna þau sér niður brekkur á ógnarhraða á köldum
vetrarmánuðum fyrir norðan. En hvernig kviknaði áhugi þeirra á skíðum
Eyrún: Ég veit nú ekki hvernig áhuginn
kviknaði en ég hef bara alltaf verið á
skíðum.
Þorsteinn: Ég held að við höfum bara
verið sett á skíði þegar við vorum lítil og
síðan höfum við verið á þeim. Það eru
til myndir af okkur ansi ungum á
skíðum en sjálfur man ég nú ekki
hvenær þetta byrjaði allt.
Er áhuginn á skíðaíþróttum mikill
hérna fyrir norðan?
Þorsteinn: Hann er þokkalegur og það
er til dæmis mjög stór hópur sem æfir á
Akureyri. Ég held samt að áhuginn hafi
minnkað í eldri flokkunum á meðan
hann hefur svo aftur aukist í yngri
flokkum.
Eyrún: Það eru ekkert ofsalega margir
krakkar á mínum aldri sem keppa á
skíðum en ég held að áhuginn sé að
aukast.
Þorsteinn: Það hefur sést vel til dæmis á
Andrésarandar-leikunum að áhuginn er
að aukast og greinilegt að áhuginn er
mikill hjá yngstu krökkunum.
Er æfinga- og keppnisaðstaða til
fyrirmyndar hjá ykkur?
Eyrún: Já, mér finnst aðstaðan góð en
það er kannski helst veðrið sem er
slæmt.
Þorsteinn: Aðstaðan er ágæt hérna á
Islandi en ef maður ætlar að ná langt
verður maður að æfa úti í löndum. Ég
hef farið í æfingabúðir til Svíðþjóðar einu
sinni og þá kynntist maður aðstæðum
eins og þær gerast bestar. Svo er það
líka rétt að veðrið setur mikið strik í
reikninginn hérna heima og erfitt að ná
löngum og góðum æfingum vegna
slæms veðurs eða snjóleysis.
En er ekki erfitt að koma sér af stað á
æfingu á köldu vetrarkvöldi?
Þorsteinn: Maður æfir svo lengi sem
lyftan gengur en auðvitað er oft mjög
erfitt að koma sér af stað. Það liggur við
að maður sjái heitt bað í hillingum þegar
maður er að enda sumar æfingarnar.
Er snjótímabilið nógu langt hér á
Islandi til að æfa skíði af einhverjum
krafti?
Þorsteinn: Þetta er í góðu lagi þangað til
rnaður er svona tólf ára gamall en þá
virðast aðrar þjóðir komast framúr okkur
og margir vilja meina að það sé vegna
snjóleysis hér á Islandi.
Hvað með mót? Eru þau nægilega
mörg til að halda unglingum
áhugasömum?
Eyrún: Það eru nú nokkur mót sem ég
keppi í og svo er mikið um þrautaleiki
fyrir yngstu krakkana en ég tek oftast
þátt í þeim.
Þorsteinn: Það er meira um mót innan
Dalvíkur þar sem enginn utanað-
komandi getur tekið þátt. Þegar maður
verður eldri er svo yfirleitt nóg af
móturn en í fyrra var ég til dæmis að
keppa um aðra hverja helgi frá janúar
fram í apríl.
Er hættulegt að vera á skíðum?
Þorsteinn: Hraðinn getur oft orðið mjög
mikill en sem betur fer er hjálmanotkun
að aukast. Það varð slys fyrir nokkru
þar sem ungur strákur lenti á staur og
slasaðist illa. Eftir þetta atvik hefur
borið mun meira á hjálmum og sjálfur
nota ég alltaf hjálm.
Eyrún: Ég nota alltaf hjálm og ef ég
gleymi mínum heima fæ ég bara annan
lánaðan.
En er þetta ekki dýr íþrótt?
Þorsteinn: Jú, þetta getur verið mjög
dýrt og til dæmis þarf ég að kaupa tvö
pör af skíðum á ári. Ég hugsa að ég geti
fengið tvö pör á þrjátíu þúsund en svo
þarf að kaupa festingar sem kosta jafn-
mikið og skíðin.
Eyrún: Það verður dýrara þegar maður
eldist en í dag er það ekkert svo dýrt
fyrir mig.
Þorsteinn: Svo er líka annar kostnaður
eins og ferðakostnaður sem við þurfum
oft að borga sjálf en félögin hafa haft
mjög litla peninga til að standa við bakið
á okkur. •
UMFÍ
Skinfaxi
23