Skinfaxi - 01.05.2006, Qupperneq 23

Sveitarfélagið Þingeyjarsveit:
Vaglaskógur: Er annar stærsti skógur
á landinu og einnig með stórvöxnustu
skógum landsins, en þar ná birkitré yfir
13 m hæð. Þar er miðstöð Skógræktar
ríkisins á Norðurlandi eystra og stór
uppeldisstöð fyrir trjáplöntur. Vagla-
skógur er einn af fáum íslenskum skóg-
um þar sem skógarhögg er stundað og
eru afurðir þess einkum notaðar í reyk-
inga- og arinvið. Vaglaskógur er vinsæll
áningarstaður ferðafólks enda afbragðs
útivistarsvæði fyrir alla fjölskylduna.
Hann hefur orðið skáldum yrkisefni,
t.d. Kristjáni frá Djúpalæk sem orti svo:
Áhugaverðir staðir í Þingeyjarsveit
Vor í Vaglaskógi í Vaglaskógi
Kvöldið er okkar og vor um Vaglaskóg,
við skulum tjalda í grænum berjamó.
Leiddu mig, vinur, í lundinn frá í gær,
lindin þar niðar og birkihríslan grær.
Leikur í Ijósum lokkum og angandi rósum,
leikur i Ijósum lokkum hinn vaggandi blær.
Dagperlur glitra, um dalinn færist ró,
draumar þess rætast sem gistir Vaglaskóg.
Kveldrauðu skini á krækilyngið slær.
Kyrrðin er friðandi, mild og angurvær.
Leikur í Ijósum lokkum og angandi rósum,
leikur í Ijósum lokkum hinn vaggandi blær.
Og Davíð Stefánsson heillaðist einnig af
þessum fallega stað og orti Ijóð til skógarins:
Ég var ÍVaglaskógi,
í vorsins græna ríki,
og þar er alltaf ilmur,
þó aðrir skógar svíki.
Ég varð að villimanni,
sem vorsins söngva nýtur
og elskar grænar greinar
og guði einum lýtur.
Ég var ÍVaglaskógi,
og vorið hló í kvistum.
Ég drakk af djúpum skálum
þá dögg, er svalar þyrstum.
Um loftið þrestir þutu,
og þá var margt, sem skeði.
Þar logar allt af lífi.
Þar Ijómar allt af gleði.
Er sólin boðar sumar
um sveit og fjöll og voga
og blóm og bjarkakrónur
sem brúðarkyndlar loga
og allar elfur syngja
um ást og bjartar nætur,
þá breytast mennskar meyjar
í mildar skógardætur.
Ég var ÍVaglaskógi,
og veit af lundi einum;
þar ríkir rökkrið helga;
þar rignir óskasteinum;
þar glitrar allt afgleði,
og góðir vinir mætast,
og þar lét drottning dagsins
minn draum og vonir rætast.
Þar batt ég brúðarsveiginn
og brjóstið heita kyssti.
Á bjarkarstofninn sterka
ég stafi okkar risti...
Og allterilmi vafið,
og allar greinar hjala
og mæla á því máli,
sem minningarnar tala.
Ég verð að villimanni,
er vorsins klukkur hringja.
Ég fagna eins og fuglinn,
sem fæðist til að syngja.
Þar falla af mér fjötrar,
er fyrstu laufin gróa,
og ég verð ör og ungur
af ilmi grænna skóga.
SKINFAXI - tímarit Ungmennafélags (slands 23