Skinfaxi - 01.05.2006, Blaðsíða 39

Viðtal við Ólaf Ragnarsson, forseta ÍSÍ:
Forystumenn UMFlog ÍSI: Frá vinstri Sæmundur Runólfsson framkvæmdastjóri UMFÍ, Björn B.
Jónsson formaður UMFÍ, Ólafur Rafnsson forseti ÍSl og Stefán Konráðsson framkvæmdastjóri Isl.
leyti ýktar eða byggðar á misskilningi. Um
er að ræða tvenn sjálfstæð regnhlífarsam-
tök ungmenna- og grasrótarstarfs á
íslandi þar sem skjólstæðingar samtak-
anna eru að mestu leyti þeir sömu. Ég hef
ávallt litið svo á að við höfum ekkert leyfi
til þess að eyða kröftum okkar í deilur á
kostnað grasrótarstarfsins, og samstarf
í góðum málefnum liggur því afar beint
við í mínum huga. Efling yfirstjórnar eða
regnhlífarsamtaka sem slíkra og hvort
heldur þau heita ÍSf eða UMFÍ og verður
ávallt að vera með það að leiðarljósi að efla
hag skjólstæðinganna. í því felst vitaskuld
ábyrg ráðstöfun þeirra fjármuna sem við
höfum yfir að ráða og tryggð við okkar
skilgreindu starfsmarkmið.
Hvorsamtökumsig hafa
sín sérkenni sem báðir
aðilar verða að virða
Hvor samtök um sig hafa sín sérkenni,
og báðir aðilar verða að virða þau sérkenni.
Sem dæmi má nefna afreks- og landsliðs-
starf ÍSI og umhverfis- og menningarteng-
da starfsemi UMFÍ. Grasrótin sjálf á svo að
skilgreina hvert við stefnum í þessum
málaflokkum, en hafa ber í huga að í
langflestum tilvikum er um sömu félags-
menn að ræða. Samstarf í góðum málum
liggur því beint við, og hefur aldrei annað
komið til greina af minni hálfu en að leita
eftir slíku samstarfi við UMFI'. Við Ste-
fán Konráðsson, framkvæmdastjóri ÍSÍ,
höfum þegar átt prýðisgóðan fund með
þeim Birni B. Jónssyni, formanni UMFl', og
Sæmundi Runólfssyni, framkvæmdastjóra
UMFl, og gefur sá fundur ekki fyrirheit um
neitt annað en sameiginlega eflingu okkar
sameiginlegu grasrótar með samstarfi og
gagnkvæmum skilningi.
- Þú hefur mikla reynslu og yfirsýn yfir íþrótt-
ir í landinu, varst lengi formaður KKl'og ert
nú forseti ÍSÍ Hvernig sérð þú framtiðina
fyrir þér hvað íþróttir snertir og hreyfingu
almenntí landinu?
„Ég vona sannarlega að mér auðnist að
nýta þann bakgrunn sem ég hef fengið í
íþróttahreyfingunni til að leiða stefnumót-
un ÍSl í rétta farvegi til framtíðar. Ég lít
reyndar svo á að ég sé þiggjandi í þessari
hreyfingu, og hafi fyrst og fremst notið
þeirra forréttinda að leiðast inn í það heil-
brigða félagsstarf sem lagt hefur grundvöll
að minni lífssýn og þeim ákvörðunum sem
ég hef tekið um mína þjóðfélagsstöðu.
Innan hreyfingarinnar hef ég eignast
marga góða vini, og sá félagsskapur er ekki
síst sá drifkraftur semhvetur stjórnendur
hreyfingarinnar áfram. Margir þekkja
áhuga minn á íþróttum, og t. a. m. skrifaði
ég um 150 pistla um íþróttatengd málefni
þegar ég var formaður KKÍ.
Vissulega geta einhverjir séð sér leik á
borði og kafað ofan í þá pistla nú til að
reka framan í núverandi forseta hreyfing-
arinnar með bros á vör, en ég vona að ég
geti verið trúr þeirri sannfæringu sem þar
endurspeglast.
Hvað varðar framtíð íslenskrar iþrótta-
hreyfingar, þá trúi ég því að vægi hennar
muni aukast verulega sem eins mikilvæg-
asta tækis samfélagsins til þróunar heil-
brigðrar framtíðar ungmenna okkar, og
sannarlega til forvarna og uppeldisgilda.
Mér hefur fundist íþróttahreyfingin á
undanförnum áratugum hafa fengið vax-
andi virðingarsess í íslensku þjóðlífi. Fyrir
nokkrum áratugum var ekki óalgengt að
litið væri á boltaspark, sprikl og hopp sem
innantóma leiki, og jafnvel til vanvirðingar
við vinnandi fólk.
í dag er viðurkennt að þetta er ómissan-
di hlekkur í menningu okkar og það eru
fáir íslendingar sem stunda nú ekki íþróttir
með einum eða öðrum hætti og störf inn-
an hreyfingarinnar njóta meiri virðingar en
áður vegna breyttra samfélagsaðstæðna.
Fátt sameinar eina þjóð meira en stoltið
í að fylgjast með afreksfólki okkar og
landsliðum á alþjóðavettvangi, og árangur
þeirra hefur ekki dregið úr samfélagslegu
mikilvægi íslenskrar íþróttahreyfingar.
Augu almennings hafa jafnframt opnast
fyrir almennu heilbrigði þjóðarinnar og
nauðsyn á því að takmarka kostnað fram-
tíðarinnar af heilsufarstengdum sjúkdóm-
um. Þótt afreksstarf okkar sé e.t.v. sá kjarni
sem er sýnilegastur, þá er það skoðun
mín að vaxtarbroddur okkar sé ekki síst á
vettvangi almenningsíþrótta í framtíðinni,
sagði Ólafur Rafnsson.
Mér hefur fundist íþrótta-
hreyfingin á undanförnum
árum hafa fengið vaxandi
virðingarsess í íslensku
samfélagi
SKINFAXI - tímarit Ungmennafélags Islands 39