Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1946, Síða 2

GúSmundur Júnsson, skipstjóri:
SÖGULEG VEIÐIFÖR
á togaranum Skallagrími
Árið 1926, í byrjun deserabermánaðar, eða
fyrir réttum 19 árum, er haldið í veiðiför úr
Reykjavíkurhöfn seinni hluta dags. Og eins og
sjálfsagt var um þetta leyti árs, var ákveðið
að fara á miðin fyrir Vestfjörðum norðan fsa-
fjarðardjúps, eða Halann. Þegar komið var út
og norður af Gróttu, lét ég kalla á stýrimann-
inn, sem var Sigurður Jónsson frá Bakka á
Seltjarnarnesi. Sigurður kom að vörmu spori,
og ég segi við hann: „Taktu hér við stjórninni,
ég ætla að leggja mig. Stefnan er N. N.V., og
hafðu svo góðar gætur á öllu“. Ég bjóst ekki
við að sofa lengi. Ég fór niður í herbergi mitt,
og er að líta í kortið af Faxaflóa. Dettur mér
í hug að gaman væri að reyna vestur Hvalfellið
eitt „hal“ um leið og farið er þar framhjá. Veðri
var svo háttað, að stinningskaldi var á af austri,
úrkomulaust en skýjað. Útlit var ekki sem bezt.
Þetta mið er ágætt fiskimið; er þá komið vestur
og norður fyrir vestara hraun. Gengur oft fisk-
ur þarna um, um áramótin, nýskriðinn vestan
úr Jökuldjúpi.
Ég kalla til Sigurðar upp á stjórnpallinn, og
segi við hann: „Við skulum reyna eitt „hal“
þarna á áðurnefndu miði, eða þegar komið er
um 19 m. á loggið frá Akureyjarbauju. Þú getur
kastað og togað í einn klukkutíma". Sigurður
þessi var þaulkunnugur á flestum slóðum flóans,
eins og þeir Seltirningar aðrir.
Eftir þetta líður ekki á löngu þar til ég er
fallinn í væran svefn.
Eftir fjóra tíma vakna ég, og skynja undir
eins að skipið er enn á fullri ferð. Ég fer því
upp á stjórnpallinn, og held að þar hafi ekki
verið kastað, eða að það hafi orðið lítið vart
við fisk, og Sigurður hafi haldið af stað vestur
af þeim sökum, því það hafði ég sagt honum
að gjöra ef honum litist ekki á veiðina. Hafði
verið sett vakt og var Sigurður stýrimaður far-
inn niður. Ég spyr nú vökuformann um veið-
ina. Sagði hann að það hafi verið sæmilegur'
poki í drættinum af laglegum þorski, og ýsu
hafði orðið vart í því. En með því að veðurútlit
fór versnandi, og ég bjóst við verra veðri í
Guðmundur
Jónsson.
vændum vestra, lét ég snúa skipinu inn um
aftur og hugði að reyna betur á þessu miði.
Þegar þangað er komið, læt ég vörpuna út, og
fer eftir dýpi, því að engin merki sáust vegna
náttmyrkurs. Dreg ég nú í einn og hálfan tíma.
Þegar varpan kemur upp, eru í henni tveir
dágóðir pokar af þorski og stórýsu. Þykir mér
nú vænkast útlitið, því að sannfærður var ég
um það að ekki væri kastandi fyrir vestan. Læt
ég nú út dufl á því dýpi sem mér fannst ráð-
legast. Held ég síðan áfram veiðinni og fæ 2—3
poka í drætti meðan dimman er. Þegar birti
af degi, örfaðist veiðin allt upp í 5—6 poKa í
drætti meðan birtunnar naut, meðfram af því
að nú sá ég til miðanna. Um hádegisbil kom til
mín enskur togari. Virtist mér hann gjöra sér
lítið gagn, líklega vegna lélegra veiðarfæra. Var
hann ávallt að sprengja belginn, því að aldrei
fékk hann meira en poka í drætti, og gat það
stafað af belgrifrildi. Þegar dimma tók, treg-
aðist veiðin aftur, en var þó sæmileg alla nótt-
ina. Jafnframt versnaði veður, og gjörði þunga
undiröldu. Var nú auðséð að uppgangs illviðri
var í vændum af vestri eða norðri, og loftþyngd-
armælir mjög lágur. Haldið var samt áfram við
veiðina þótt aðstaða öll versnaði til muna. Reitt-
34
V IK I N G U R