Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1946, Blaðsíða 28

Ræöa Þorsteins Jónssonar
„Við erum hér saman komin á alvörustund.
Hversu oft er það ekki á lífsleið okkar, að
það skiftast á skin og skúrir, gleði og sorg, en
lífið kennir okkur smám saman að taka því
með hógværð og stillingu.
En stundum berast okkur svo óvæntir at-
burðir, að okkur virðist, að lítt hugsuðu máli,
að við séum ekki við því búin, að sætta okkur
við þá, og ei' ástæðan sennilega sú, að við skilj-
um ekki þá alvísu ráðstöfun, sem bak við stend-
ur.
Slíkur atburður hefur hér komið fyrir, þeg-
ar við stöndum hér v.ið líkbörur Gunnars Boas-
sonar, er við höfðum kvatt fyrir hálfum mán-
uði áðui' en við fréttum lát hans. Finnst okk-
ur í þei.su fámenna sveitarfélagi við hafa misst
mikið, og misst þann mann, sem við máttum
ekki missa svo fljótt. Mann, sem hefur verið
styrk stoð þessa sveitarfélags um lengri tíma,
mann, sem var fullur áhuga og starfsorku, ,sem
átti eftir að gera svo margt og mikið sínum
og öðrum til gagns.
Það er því ekki að ástæðulausu, að við kvo.ðj-
um Gunnar Bóasson með söknuði og trega.
Gunnar Bóasson hefur verið s. 1. 35—40 ár einn
af mestu athafnamönnum hér í hreppi, vinsæll
og traustur maður, enda valinn í margar trún-
aðarstöður.
Vinsældir Gunnars Bóassonar stöfuðu af
glaðværð hans, hjálpsemi og góðvild, er hann
bar til manna og málleysingja. Gunnar var ætíð
fyrsti maður, þar sem hjálpar og greiða þurfti
með, hann var boðinn og búinn að leggja fram
krafta sína til hjálpar þeim, sem bágt áttu,
hann var framl'aramaður og studdi með ráðum
og dáð hvert gott málefni er varðaði almenn-
ingsheill og velferð.
Gunnar unni sveitinni sinni mikið, og vildi
henni allt hið bezta, Gunnar hafði trú á fram-
tíð lands og þjóðar, og lagði fram krafta sina
til stuðnings og framtaks atvinnuvegum og
menningarmálum þjóðarinnar.
Hann var prýðis heimilisfaðir, og legði
mikla rækt við að byggja upp gott og myndar-
legt heimili, sem jafnframt var sveitar-prýði.
Fyrir allar góðar endurminningar, sem við
eigum um Gunnar Bóasson, vil eg hér með fyr-
ir hönd allra hreppsbúa, flytja honum beztu
þakkir fyrir góða og prýðilega samveru, og sem
vott þakklætis og virðingar, vil eg fyrir hönd
hreppsbúa leggja þennan skjöld á kistu hans,
sem hinstu kveðju.
Eg vil þakka Gunnari Bóassyni fyrir marg-
ar og ánægjulegar samverustundir, er eg átti
Giitim. E. Geirdal:
Hixta fjöll af hreyfilskelluin,
hrannir duna, fleyin hruna
inn á höfn eöa út til drafnar
aflafús, þótt nœturtaflid
oft sé viösjált, ■— vá og hrífium
vetur oti oð dreifóum flota.
Engu er hœtt því djörfum drottinn
drengjum veitir brautargengi.
Þótt í storms- og strauma-glettum
stafna á milli á vélarhrafni
hái5 sé glíma leiftur-liöug
lífs og dauöa i myrkri og nauöum,
glatt er oft á hœttu-hjalla,
hetjudug fœr ekkert bugaö.
Glaör og reifr unz bíöur bana
beitir á lána sonur Ránar.
með honum. Þakka honum fyrir kjarkinn og
kraftinn, sem eg fann að hann átti yfir að
búa. Þakka honum fyrir alla þá bjartsýni og
trú á framtíðina, sem var svo uppörfandi og
gerði allt samstarf svo létt.
Við, sem trúum því að dauðinn sé aðeins til-
flutningur, en mikið og heillaríkt starf í þessu
lífi sé aðeins góður og nauðsynlegur undirbún-
ingur fyrir annað líf, getum treyst því, að hans
bíði æðra og meira starf, er hann er kallaöur
til, og farsæld og blessun fylgi. Gunnar Bóas-
son hefur sigrazt' á erfiðleikunum og getur sagt:
„Sæll er sigur unninn“.
— Blessuð sé minning hans.
Guð blessi hann“.
Við, sem þekktum Gunnar heitinn, tökum allir
undir þessi vinsamlegu eftirmæli Þorsteins
Jónssonar. Okkur finnst tómlegt í byggðar-
laginu og söknum vinar og athafnamanns.
Eg þakka þér, Gunnar, góða kynningu og alla
vinsemd sýnda mér og mínum.
Guð blessi þig.
Reyðarfirði 5. nóvember 1945.
B. Þ.
&o
V I K I N G U R