Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1960, Side 18

Maður nokkur var að flýta sér að
ná í ferjuna heim. Þegar hann kom
niður á bryggjuna var ferjan nokkra
metra undan landi. Hann tók undir
sig heljarmikið stökk og lenti á þil-
farinu. „Ég hafði það“, sagði hann
sigrihrósandi við nærstaddan far-
þega. „Að hika er sama og að tapa“.
„Já, ég sá yður stökkva", sagði
hinn, „en ég skil ekkert í því, hvers
vegna þér biðuð ekki, því að ferjan
er að leggjast að bryggjunni".
JrtöaktiH
»•«•«••••••••••••••••••••••
Sókrates sagði eitt sinn: „Ef allt
okkar andstreymi væri látið í eina
hrúgu sem síðan skyldi skipt þann-
ig, að allir fengju jafnt, mundu
flestir verða fegnir að fá aftur sinn
fyrri skerf og hverfa á brott, mögl-
unarlaust".
*
Hermaður hafði verið lengur utan
herbúðanna en hann hafði leyfi til
eg ætlaði hann að reyna að laumast
yfir girðinguna og komast í bragga
sinn, áður en til hans sæist. Þegar
hann var kominn með annan fótinn
yfir girðinguna, kallaði vörðurinn
til hans og spurði hvert hann væri
að fara.
„Ég ætlaði aðeins að skreppa
snöggvast út fyrir“, svaraði her-
maðurinn.
„Það verður ekkert af því, karl
minn“, svaraði vörðurinn byrstur.
„Komdu innfyrir undireins".
*
í síðari heimsstyrjöldinni var að-
eins einn tundurspillir í brezka flot-
anum af svo gamalli gerð, að hann
hafði 3 reykháfa. Það var tundurr
spillirinn Skate. Eitt sinn stöðvaði
brezkt herskip Skate, og spurði með
merkjum: „Hvaða skip?“
Foringinn á Skate svaraði um
hæl: „Leynivopn Churchills".
*
Botnlanginn.
Thorkild Rovsing (1862—1927)
var í mörg ár prófessor í skurð-
lækningum við Hafnarháskóla og
yfirskurðlæknir við Ríkisspítalann.
Eitt sinn, skömmu á undan skurð-
aðgerð, spurði sjúklingurinn Rov-
sing að því, hvort menn gætu nú
eiginlega ekki lifað góðu og heil-
brigðu lífi án nokkurs botnlanga.
„Jú, jú, flestir geta það nú“, svar-
aði Rovsing, „en þó eru til þeir
menn, sem myndu hafa af því ákaf-
lega mikinn og óbætanlegan skaða,
ef enginn væri botnlanginn“.
„Er ég einn af þeim?“ spurði
sjúklingurinn óttasleginn.
„Nei, vissulega eruð þér ekki einn
þeirra“, sagði Rovsing. „Þetta eru
aðeins skurðlæknarnir“.
*
*
ökumenn smábíla verða að taka
skjótar ákvarðanir. Sérstaklega
þegar stór Cadillac stanzar snögg-
lega. Þá verða þeir að ákveða á
hvaða hornið þeir eiga að keyra.
*
Ha, ha, ha, er þetta hún Siyga, sem
þú tóksl frá fér fijrir 15 árum.
Svona getur fariö, þcgar Frívaktin
er ekki lesin á frivaktinni.
*
Læknirinn var í sjúkravitjun.
„Hvað er það nú, sem þjáir yður?“
„Það er yðar verk að komast að
því“, svaraði sjúklingurinn.
„Ágætt“, svaraði læknirinn. „Bíð-
ið andartak, og ég skal ná í annan
lækni fyrir yður, sem getur ákvarð-
að sjúkdóm, án þess að spyrja sjúk-
linginn. Hann er nefnilega dýra-
læknir“.
*
Fólk hefur mesta tilhneigingu til
að trúa því, sem það skilur minnst.
Það var fyrir mörgum árum að
tveir bændur voru að koma sjóleiðis
úr kaupstað. Þeir höfðu fengið sér
vel á ferðapelann og strönduðu bátn-
um. „Út með akkerið“, kallaði sá,
sem stýrði. „Það þýðir ekkert", kall-
aði stafnbúinn, „það vill ekki
sökkva“.
*
„Ég er viss um að þú mundir
aldrei giftast kvenmanni aðeins
vegna peninganna".
„Nei, en á hinn bóginn mundi ég
aldrei geta fengið af mér að láta
hana deyja sem jómfrú, einungis af
því að hún væri rík“.
90
VÍKINGUR