Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1960, Qupperneq 21

fyrr en þessi harði og einbeitti
kafbátaskelfir hafði drukkið úr
fullu bjórglasi standandi á höfði.
En allar gleðistundir taka endi
— ekki sízt á styrjaldartímum,
og í janúarlok 1944 lét Walker
úr höfn sem foringi fyrir Star-
ling, Með Wild Goose, Kite,
Wren, Woodpecker, Magpie og 2
flugvélamóðurskip undir sinni
stjórn og nú var haldið á „Kaf-
bátamiðin“ N af írlandi.
Fyrsti febrúar rann upp, heið-
skír en kaldur. Flotinn skreið á-
fram, og hafði skipað sér í árás-
nrlínu með 200 metra millibili. .
Allt í einu heyrðist hrópað frá
Wild Goose: Foringi! Kafbáts-
bergmál á stjórnborða. Skip-
stjórinn á Wild Goose fann á
sér, að kafbáturinn ætlaði sér
að sleppa í gegnum miðja árás-
arlínuna, sennilega treyst því að
sleppa á miklu dýpi. Walker gaf
stuttar en hraðar skipanir: Hart
í stjórnborða. Fulla ferð. Dragið
upp árásarflaggið. Úr vegi. ég
er að hefja árás!“ Skipununum
var tafarlaust hlýtt. Flotinn vék
úr vegi, en Wild Goose réðst á
óvininn, en það bar engan á-
rangur, og kom það þeim ekki á
óvart. Walker var ekki vanur að
hætta árás eftir að hann hafði
fengið fyrstu „snertinguna".
Hann lét flotann halda áfram en
beið rólegur átekta á Starling,
ásamt Wild Goose. Þessi árásar-
,,taktik“ var fordæmd af öðrum
brezkum sjóliðsforingjum, sem
héldu því frarn, að setja bæri
allan flotastyrkinn í árásina
hvenær sem tækifæri gæfizt.
„Ekki leikur vafi á því“, skrif-
aði Walker í skýrslu sína, „að hin
skjóta árás Wild Goose bjargaði.
okkur. Ég tel það mikinn heiður
að berjast við hlið hins hug-
rakka og þrautreynda skipstjóra
á Wild Goose. Hann færði mér
bergmálssambandið". Skilyrðin
voru góð, enda þótt sjór væri að
aukast.
Er Walker hóf eltingarleikinn
komst hann að raun um, að kaf-
báturinn var á miklu dýpi með
4ra mílna ferð. Hann ákvað að
hefja árásina með tveim skipum,
sem héldu áfram með stuttu
millibili með hægri ferð og
slepptu 60 djúpsprengjum. Haf-
ið komst á ólgandi hreyfingu við
neðans j ávarsprengingarnar. —
Skipin tvö hentust til og frá og
hinum vönu sjómönnum var nóg
boðið. Djúpsprengjurnar voru
aðalvopnið og þeim var sleppt
svo ört að það var líkast stór-
skotahríð. Skipshöfnin á Star-
ling varð allt í einu höggdofa.
Drunur bárust upp úr hafdjúp-
inu. Vatnssúla gaus upp af yfir-
borðinu og streymdi innyfir aft-
urdekkið. „Hættið árásinni",
skipaði Walker. Bði skipin biðu í
ofvæni, en biðin var ekki löng.
Olía, fatnaður, plankar, uppblás-
in björgunarvesti, bækur og
líkamspartar voru þögult vitni
um dauða og eyðileggingu niðri
í hafdjúpinu. Bátur var settur
á flot til að safna sönnunargögn.
Kafbátar léku stundum þann
leik að skjóta út um tóm tundur-
skeytahólfin allskonar drasli til
þess að villa um fyrir óvinunum.
En í þetta skipti var ekki um
neitt að villast.
Á báðum hersnekkjunum var
gefin skipun um að „splæsa
höfuðlínuna“ en það var sjó-
mannamál og þýddi romm-
skammt handa skipshöfninni í
tilefni sigursins yfir hinum 740
tonna U 602. Fjórum dögum
síðar fékk flotadeild Walkers
skipun um að taka að sér vernd
geysistórrar skipalestar: SL 147
á leið frá Bandaríkjunum með
herlið og birgðir til innrásarinn-
ar á meginlandið, sem nú var í
undirbúningi í Bretlandi. —
Flaggamerki frá forystuskipinu
tjáðu, að 15 kafbátar væru í ná-
grenninu.
Rökkrið skall á og innan tíðar
var orðið niðdimmt. Myrkrið var
ægilegt. Regnúðinn umlukti hin
80 skip í lestinni. Himinn og haf
runnu saman í eina heild og í
þokumistrinu virtist skipalestin
svífa áfram í lausu lofti. Kyrrð
færðist yfir hinn væntanlega víg-
völl, og ekkert hljóð heyrðist ut-
VÍKINGUR
93