Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1964, Síða 13

Og í þriðja lagi að þeir taki
upp störf á skipunum að námi
loknu og haldi þeim áfram, og
er þriðja atriðið í rauninni af-
leiðing þess fyrsta. Til þess að
laða unga hæfileikamenn aðsjó-
vinnunni, verða atvinnuhorfur
að vera góðar, og sýnilegir mögu-
leikar að komast áfram, sem
haldi áhuganum fyrir starfinu
vakandi, en undirstaða þess er
fyrirhyggja og framsýni fyrir-
tækisins og útvegsins í heild.
Að því er snertir tækifæri til
þess að vinna sig upp, þá ætti
stjórnarherbergið að vera opið
þeim, sem starfa á skipunum.
Þannig hefir það verið í okkar
félagi og reynst mjög vel. Hin
tæknilega og siglingafræðilega
hlið í rekstri skipafélaga erhin
mikilvægasta, og því hyggilegtað
hafa fulltrúa úr þessum starfs-
greinum í stjórn fyrirtækjanna.
Aðbúð þessara manna verður að
vera góð, hvort sem þeir eru á
verði eða utan þess. Ein mesta
framför í því efni er loftræst -
ingarkerfin sem komið hefir
verið fyrir í skipunum.
Að því er þjálfun manna
snertir, þá hefir hærra kaup og
meiri frístundir í sér fólgið
fleiri tækifæri til skemmtana,
en einnig auknar freistingar.
Það stoðar í raunnini lítið að
ala upp efnað fólk með auknu
frjálsræði, ef það leiðir til al-
mennt lækkandi siðferðis. Sér-
hver einstaklingur verður að
fórna af fúsum vilja eigi síður
en krefjast af öðrum, og byrj-
unaruppeldi og þjálfun eigaþar
í mikinn þátt, því lengi býr að
fyrstu gerð. Við verðum að læra
að leika fyrir náungann eigi að
síður en sjálfa oss.
Verðandi stýrimenn eiga kost
mikillar þjálfunar áður en á sjó-
inn kemur við þar til gerðar
stofnanir, þar sem þeir læra
ekki einungis sitt fag, þeirlæra
þar einnig að vinna saman og
leika sér saman, og öðlast með
því hinn rétta samvinnuanda.
Ungir vélstjórar eiga þessa ekki
kost. Lít ég svo á að áðurnefnd-
ar stofnanir ættu einnig að
VÍKINGUR
veita vélstjóraefnum hliðstæða
þjálfun. Mikið hefir verið gert
til að leiðbeina ungum stýri-
mönnum um hegðun og fram-
komu. Yfirgripsmikil námskeið
hafa verið haldin til þess að
ferska upp á kunnáttu þeirra
o.s. frv., en það sem gert hefir
verið fyrir unga vélstjóra í
þessum efnum er alveg ófull-
nægjandi. Oftast er kostnaður-
inn sagður of mikill, en slíkt
er fjarstæða. Mörg eru þau ó-
höpp, sem fyrir koma á vélun-
um og ekki síður á vélaliðinu
sjálfu, sem eiga rætur að rekjatil
ófullnægjandi eftirlits og þjálf-
unar. í mínu félagi höfum við
orðið fyrir miklum útgjöldum
og tapað verðmætum tíma, og
stór slys hafa hent vegna ein-
staklings mistaka. Það er löngu
kominn tími til þess að mennt-
un og þjálfun ungra vélstjóra
sé meiri gaumur gefin bæði
tæknilega og menningarlega.
Til þess að vekja hina réttu
ábyrgðartilfinningu hjá þeim,
sem starfa á skipunum, verður
að gefa þeim tækifæri til að
kynnast framkvæmdum fyrir-
tækjanna í landi. Ég er því
hlynntur að yfirmenn bæði af
þilfari og úr vélarúmi séu tekn-
ir í land um tíma og gefinn
kostur á að kynnast stjórninni
þar, á þeirra starfsviði, og gefa
þeim einnig innsýn í skrifstofu-
störfin og þá erfiðleika, sem
skipafélögin hafa við að etja.
Bretar eiga enn stærsta starf-
andi skipaflota í heimi. Hvort
það ástand helzt, er komið und-
ir góðri stjórn á öllum sviðum,
og þá ekki sízt á tæknisviðinu,
því þar verðum við að vísaveg-
inn, en ekki láta segja okkur
fyrir verkum. — Brezka þjóðin
héfir tekið mestum framförum
þegar mest á reið. Við verðum
að vera með í framþróuninni og
færa okkur hana í nyt. Brezk
skipafélög og brezkar skipa-
smíðastöðvar verða að láta sér
skiljast að meiri samvinna er
nauðsynleg, og betri stjórntæki
en nokkru sinni áður. Þessar
starfsheildir verða að treysta á
stofnanir sem þessa, Brezka vél-
stjórasambandið, að þæi> vinni
með allri framfaraviðleitni, hið
verklega og fræðilega þarf að
fylgjast að.
Bölsýnismenn eru ávallt með-
al okkar, en fyrir mér er fram-
tíðin mjög björt, og örvandi
tímar eru framundan fyrir
skipaeigendur. Vissulega verða
þeir að taka á hinum stórasín-
um, ef þeir vilja halda forust-
unni. En það er nú einu sinni
svo, að barátta við erfiðleika og
sigurinn yfir þeim er vissulega
kryddið í lífinu.
Æska þessa lands er eins góð
og hún hefir áður verið, ef til vill
betri, — en hún þarf örfun og
leiðsögu. Fyrir því hvílir mikil
ábyrgð á herðum eldri kynslóð-
arinnar að láta þá leiðsögu ekki
vanta. — Staða Stóra-Bretlands
síðan á stríðsárunum hefir
breytzt og er sífellt að breytast
á öllum sviðum. Við erum nú
meira háðir hæfni okkar og hug-
vitsemi en nokkru sinni áður.
Við getum ekki lifað á lárberj-
um fortíðarinnar. Framtíð okk-
ar er komin undir hæfileikum
til breytinga í síbreytilegum
heimi.“ — O —
Erindi Sir Nicholas hefir að
sjálfsögðu verið miklu lengra,
en meira af því er ekki birt í
blaðinu. Orð hans eru vissulega
í tíma töluð, og áminning um að
á þessu sviði þarf að gera miklu
meira en gert hefir verið. Bezta
öryggisráðstöfunin sem fundin
verður er að kenna þeim mönn-
um, sem tækjum og vélum
stjórna að þekkja gerð þeirra
og skilja hvernig með þau skuli
fara svo að fullur árangur ná-
ist. Og þetta gildir bæði þar og
hér. Við íslendingar erum líka
með á öld hraðans. Þó við séum
fáir og fátækir, þá er framtíð
okkar eigi síður en stórþjóð-
anna komin undir viðbrögðum
þeirra sem einkum ráða yfir
verðmætum þjóðarinnar. Hvern-
ig þeir meta og hagnýta nýjung
arnar sem fram koma, þ.e.
hæfileikanum til breytinga í sí-
breytanlegum heimi.
55