Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1964, Síða 21

Bóndinn á Nýjabæ fékk heimsókn
af bóndanum á Loftshúsum, sem var
í annarri sveit.
Hann bauð Loftshúsabóndanum
til stofu upp á veitingar.
Á stofuveggnum hékk mynd af
postulunum 12.
„Þetta er víst gömul mynd“,
sagði gesturinn.
„Já, hún er nokkuð gömul“.
„Er hún héðan úr nágrenninu“,
spurði gesturinn.
„Já, það er sagt svo“, sagði bónd-
inn íbygginn, „en þessi þarna“,
og bóndinn benti á Júdas, „það er
fullyrt að hann sé ættaður frá Lofts-
húsum“.
*
Góði láttu mig hafa eintak af Víkingn-
um.
Því varstu að finna stelpuna áður en
við vorum komnir út á sjó?
— Er konan þín slíkur söngfugl,
að þú hafir ástæðu til að kalla hana
næturgala?
— Nei, alls ekki, en hún er svo
villt og „galin“, ef ég kem seint
heim.
Skoti og Englendingur fóru sam-
an í veiðitúr. Þeir urðu ásáttir um
að sá, sem fengi fyrstu veiðina
skyldi spandera drykk.
Þeir höfðu dorgað alllengi þegar
Bretinn veiddi smá titt, og sýndi
vini sínum sigri hrósandi. Þvínæst
veitti félaginn hinn umtalaða drykk.
„Hann bragðaðist vel“, sagði Skot-
inn og sleikti útum. „Ég held að ég
verði að beita næst þegar ég renni“.
*
Forstjóri Gallupstofnunarinnar
sagði eitt sinn eftirfarandi sögu:
Það var hringt til mín kl. 3 um
nóttina. „Halló, er það herra Gall-
up? — Já, en hvers vegna í ósköp-
unum hringið þér á þessum tíma
sólarhringsins ? — Jú, ég mátti til
að hringja vegna skoðunarkönnunar.
Þér verðið að breyta niðurstöðu-
tölunum, ég hef nefnilega skipt um
skoðun“.
*
Frívaktin
Það er ekki sá, sem hefir á réttu
að standa, sem hefir meginþýðing-
una heldur; hvað er hið rétta.
*
Móðirin var að lesa „hrollvekju“
fyrir litlu dóttur sína, sem sagði
frá þegar úlfur réðst á lítið lamb
og át það upp til agna.
Hún varð undrandi þegar sagan
virtist ekki hafa áhrif á dótturina,
og spurði hana: — og finnst þér
ekki synd að úlfurinn skyldi borða
lambið? — Nei, ekki finnst mér
það, sagði barnið. — Annars hefðum
við borðað það.
Ungur fréttaritari var sendur til
að afla frétta af stóru afmælishófi.
M.a. lýsti hann hófinu á þessa leið:
„í hópi fegurstu kvennanna var Frið-
finnur forstjóri".
Þegar ritstjórinn las þetta varð
hann ævareiður og lét kalla frétta-
ritarann á sinn fund.
„Þetta er engin lýgi“, sagði hinn
ungi fréttaritari í einlægni sinni.
„Friðfinnur forstjóri var þarna allt
kvöldið, — og hvergi annars staðar".
*
Nonni var í fyrsta tímanum í
skólanum. Hann var lítill vexti
„Heyrðu vinur“, sagði kennarinn,
„þú ert eiginlega nokkuð lítill til
að sækja skóla. Hvað ertu gamall?“
„Ég er 6 ára, — en mamma sagði
mér að ég hefði hæglega getað verið
7 ára, ef hann pabbi hefði ekki
verið svo feiminn".
VÍKINGUR
63