Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1964, Qupperneq 31

Landtaka
á Siglufirði
haustið
1926
*
Sumarið 1926 var ég vélstjóri
á 8 tonna bát, sem Georg hét,
og var eign verzlunarinnar
Hamborg Siglufirði, en gerð-
ur út frá Ólafsfirði um sumar-
ið. Formaður hét Steingrímur
Baldvinsson, bróðir Sigurðar
Baldvinssonar útgerðarmanns á
Ólafsfirði. Við vorum á línu-
veiðum og vorum aðeins 3 á
bátnum. En seint í ágúst var
farið á reknet og þá lagt upp á
Siglufirði. — Um mánaðamótin
ágúst september veiktist for-
maður, fór heim, og kom ekki
aftur til róðra.
Heldur urðu stopular driftir
hjá okkur, því erfitt var að fá
menn, þó fór ég 3 eða 4 driftir
með menn, sem fengust í það
og það sinn. Heldur var veiðin
lítil, en dágott verð, að mig
minnir. Svo um miðjan septem-
ber tók við formennsku Björn
Halldórsson, sem átti heima á
Siglufirði. Við vorum oftast 4
á, því ekki þótti fært að vera
færri við netin.
Um 20. september skeði sá at-
burður er fyrirsögnin bendirtil.
Við fórum í drift, eins og all
flestir bátarnir, þó laugardagur
væri. Það var frekar stillt veð-
* ur en talsverð alda af norðri.
Við létum reka undan Ólafs-
fjarðarbjargi, en um kvöldið fór
strax að bræla og smá jókst og
kl. 4 um nóttina var kominn
stórastormur og mikill sjór. —
Undir morguninn var auðséð
orðið að ganga mundi í vonzku
VÍKINGUR
Olía og vatn geta ekki blandast. Eðlisþyngd oliunnar er minni en sjávarins,
þá er samloðunarkraftur hennar mikill. Vegna þessa getur olían myndað liimnu
yfir sjóinn og varnað því að sjórinn rísi.
veður, var þá farið að draga
netin eins fljótt og fært þótti
vegna biifu. Ekki reyndum við
að hrista síldina úr netunum,
enda lítil veiði. Netin drógum
við beint í lestina þar sem veð-
ur var alltaf að versna. Þegar
öll veiðarfæri höfðu verið inn-
byrt voru belgir og allt lauslegt
sett í lest og vandlega gengið
frá lúgum. Þegar þessu var lok-
ið var komið vonzku veður, en
samt var strax haldið í áttina
til Siglufjarðar.
Eftir stuttan tíma fórum við
að mæta bátum, sem búnir voru
að draga, og héldu nú í áttina
til Ólafsfjarðar, undan veðrinu.
En alltaf héldum við í áttinatil
Siglufjarðar þótt él byrgðu land-
sýn við og við. Sjórinn jókst og
komin var stór alda þegar við
vorum undan Hestfjalli, þá vor-
um við all djúpt undan, en
greindum land. Hægjum við nú
á og ráðgumst um hvað gera
skuli. Ákveðið er að halda á-
fram til Siglufjarðar, en nú
voru góð ráð dýr ef allt ætti að
fara vel, fleytan var ekki stór,
en aldan há. Alltaf vorum við
að mæta bátum sem héldu í öf-
uga átt við okkur. Ég sem var
elztur af skipshöfninni, fór að
hafa orð á því við formanninn
að lægja öldumar með olíu,, við
höfðum lesið um notkun báru-
fleygs eins og Norðmenn voru
farnir að nota. Aftan við stýris-
hús stóð i/2 tunna full af olíu,
sem var vara forðinn, hana lét-
um við lægja öldurnar og hjálpa
okkur að ná heim heilu og
höldnu.
Olíufatið var lagt á hliðina,
losað um tappann svo alltaf
vætlaði með, en við það myndað-
ist brá í kjölfarinu og öldurnar
lægðu.
Alltaf héldum við áfram á
hægri ferð og náðum við til
Siglufjarðar seinnipart dags, en
mai’gir hinna bátanna höfðu
snúið við í fjarðarmynninu, og
sumir sem inn héldu orðið fyr-
ir áföllum, þó ekki yrði af því
mannsskaði.
En af hverju er ég að skrá
þetta nú. Það er af því að vetr-
arróðrar fara í hönd á stórum
og smáum fleytum og mér er í
minni hið hörmulega sjóslys í
fjarðarmynni Eyjafjarðar síð-
astliðinn vetur.
Ég vil beina þessum línum til
allra, en þó sérstaklega til ykk-
ar, sem á minni fleytunum ró-
ið, og lendið í hamförum við
Ægi, reynið að lægja öldurnar
eins og við gerðum og gaf okk-
ur góða raun. Ég leyfi mér enn-
fremur að benda skipstjórum,
sem til hjálpar fara öðrum bát-
um, látið olíu eða eitthvað slíkt
í sjóinn, setjið það kulborðsmeg-
in við fleytuna sem hjálpa á,
þá mun aldan lægja og hægara
verða að athafna sig við björg-
un.
Svalbarðseyri 2. j óladag 1963
Sigmar Benediktsson vélstjóri.
73