Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1965, Blaðsíða 5

S68 yfir Djúpavog.
stofnað til þess að flytja „topp-
inn“ af aflamagninu frá stöðum,
sem hafa ekki aðstöðu til skjótr-
ar móttöku og vinnslu aflans til
staða, sem hafa þessa aðstöðu.
Hversu mikið og hvert flytjaeigi,
er háð mörgum atriðum, sem
liggja eigi algjörlega Ijóst fyrir.
1 þessu sambandi þarf að reikna
út marga kostnaðarliði, og auk
þess verður ákvörðun um vanda-
mál þetta háð aflamagni og að-
stæðum á hverjum tíma. Hér er
því um allflókið reikningsdæmi
að ræða. Væri sannarlega fróð-
legt að sjá, hvernig Austfirzkir
forsvarsmenn komast að þeirri
einföldu niðurstöðu, að kostnað-
ur við síldarflutninga af Aust-
fjarðarmiðum sé þeim mun óhag-
kvæmari, sem svarar reksturs-
kostnaði flutningaskipanna (Hitt
er svo annað mál, að erfitt virð-
ist að samræma þessa einföldu
niðurstöðu þeirri skoðun sömu
manna, að heppilegt geti verið að
flytja „toppinn“ af veiðinni norð-
ur). Sú spurning vaknar t.d.
hvort þeir hafi tekið tillit til þess
sparaða kostnaðar síldveiðiskip-
anna, sem losa síld á hafi úti
beint í flutningaskipin. — Þessi
VÍKINGUR
sparaði kostnaður síldveiðiskip-
anna er fólginn í því, að tími og
kostnaður við að flytja síldina til
hafnar og bíða þar löndunar
sparast. Sá tími, sem hér spar-
ast er verðmæti, þar sem oft
væri unnt að nota hann til að
mokveiða síld. Reyndar má segja,
að „kostnaður" vegna veiðitaps
við að sigla til hafnar og bíða
löndunar, verði ekki reiknaður
með neinni vissu vegna óvissunn-
ar um veiði. Hins vegar er frá-
leitt að taka ekki tillit til hans,
þar sem hann getur haft úrslita-
þýðingu. Einnig þarf að reikna
með þeim kostnaði, sem sparast
beint, eldsneyti o.s.frv. við að
síldveiðiskipin þurfa ekki að
flytja aflann sjálf til hafnar.
Það virðist liggja í augum uppi,
að Austfirðingar hafa ekki tekið
með í kostnaðarreikninga sína
flutning á vinnuafli. Og í kjölfar
flutninga á vinnuafli, hlýtur að
koma kostnaður við ýmis konar
aðstöðu handa aðkomufólki. Ein-
hversstaðar þarf aðkomufólk að
fá hússkjól, að maður tali ekki
um aðstöðu til félagslífs og þjón-
ustu ýmis konar. Hér er um að
ræða kostnaðarliði, sem erfitt er
að reikna með nákvæmni, en þeir
liljóta að vera þeim mun hærri
sem síldarvertíð og þar með dvöl
aðkomumanna er lengri, því að
ólíklegt er, að menn sætti sig við
bráðabirgðaúrræði í þessu efni til
langframa.
Austfirðingar benda á, að nið-
urstöður vísindamanna styðji þá
skoðun, að síldin eigi heimkynni
sín fyrir Austurlandi og muni
veiðast fyrst og fremst þar í
framtíðinni. Varlegt er þó að líta
á niðurstöður þessar sem óhrekj-
anlegan sannleika. Hér er öllu
heldur um órökstuddartilgátur að
ræða. Meginatriði er að meta að-
stæðurnar eins og þær liggja fyr-
ir: Geysilegur síldarafli fyrir
Austurlandi, sem er ekki unnt að
nýta þar fullkomlega. Síldarleysi
fyrir Norðurlandi og illa nýttar
vinnslustöðvar og vinnuafl þar,
kostnaður við síldarflutninga er
nokkur, en á móti minni biðtími
bátanna vegna losunar, minni
kostnaður vegna flutnings vinnu-
afls og nýting annars ónýttra eða
illa nýttra framleiðslutækja.
Málsmetandi Austfirðingar
hafa verið djarfmæltir um síld-
209