Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1969, Page 3

ÞUNGAR FÓRIMIR
Sex skipverjar af Hatlveigu Fróðadóttur farast í eldsvoða
Tveir bátar, Fagranes og Dagný, farast í aftaka veðri og með þeim 6 menn.
Skipverji af Agli Skailagrímssyni lézt af reykeirtrun.
A<V morgni níunda mar/ þótti
útsóó nm afdriC tvoggja fiskibát a
okkar.
Sox manna var saknaó á
tveimur bátnin, Fagranesi I»H 123
írá Akrancsi og Dagnýjn SF-Gl,
sem keyptur var til Stykkisliólms
og var á Icið þangaó. Mennirnir
voru úr Stykkishólmi, al Akra-
nesi og ár Heykjavík. SíiVast
heyróist ■ Fagranesi um sjöleytió
a«V kvölili 7. niarz, jiegar bátur-
inu átti cftir 20 mínútna siglingu
til Akrauess. Dagný sendi skeyti
ki. O sama kvöld, er bátnrinn var
staddur út af Garöskaga og
kvaiVst veriVa í Keykjavík upp úr
kl. 9. Ekki gátu skijiverjar Jiess
aiV neitt viei'i aiV, en veiVnr var
mjög vont, kafalds bylur og
geysileg ísing.
Morguninu eftir fann lijiirg-
uuarsveitin Fliley úr Uöfnum
bjargliring af Fagranesi og ciiiuig
iódabelg mcrktan bátnum og aiV
auki krókstjaka og huriVarbrot,
allt rekiiV á fjöru vestan llrafu-
kelshamra á iunauveriVum Gnrð-
skaga.
Fagranes var 17 tonna bátur.
Útgerðarmaðurinn,Valdimar Eyj-
ólfsson á Akranesi, hafði keypt
hann fyrir þremur vikum frá
Þórshöfn og var þetta 6. róður-
inn frá Akranesi.
Á Fagranesi var 6 manna gúm-
bátur með neyðartalstöð og mjög
góðum útbúnaði.
Dagný var 27 lesta bátur, hét
áður Tindaröst. Sverrir Kristj-
ánsson var að kaupa bátinn frá
Hornafirði og mennirnir þrír
fóru að sækja hann þangað. Þeir
voru: Hreinn Pétursson, Stykkis-
hólmi; Jón Sigurðsson, Stykkis-
hólmi, ættaður frá Djúpavogi;
Gunnar Þórðarson, Reykjavík.
Sagði Sverrir, að hann hefði
farið austur áður en hann keypti
bátinn, hefði verið á honum full-
komin skoðun, ekkert að honum
að finna og allur björgunarút-
búnaður um borð.
Síðasta skeytið, sem Dagný
sendi að kvöldi sjöunda var til út-
gerðarmannsins, sem beið bátsins
í Reykjavík. Þar sagði, að bátur-
inn yrði kominn inn upp úr kl. 9
og allt væri í lagi.
Veður var mjög slæmt. Síðdeg-
is skall þá á norðaustan hvass-
viðri með svartabyl og ísþoku.
Daginn eftir var orðið bjart á
þessum slóðum, en samt slæmt í
sjó og ísþoka, svo hætt var við ís-
ingu á bátunum.
Var hafin víðtæk og skipuleg
leit að bátunum. Fóru strax út 15
bátar og bj örgunarsveitir Slysa-
varnafélagsins við Faxaflóa voru
allar kallaðar út. Þá leituðu þrjár
flugvélar, þyrla flaug meðfram
ströndinni, flugvélarnar Sif og
Vorið úti yfir hafi. 20—30 bátar
frá ýmsum höfnum voru að leita,
aðallega utan Reykjaness, í rek-
stefnu frá þeim stöðum sem bát-
arnir voru síðast. Og leitarflokk-
ar frá Slysavarnafélaginu leituðu
alla ströndina við innanverðan
Faxaflóa.
Þannig hljóða í stuttum dráttum
blaðafrásagnir af þessum harm-
leik.
Við höfum, því miður, oft þurft
að hlýða á svipaðan aðdraganda
sjóslysa, sem alltaf kemur þó
jafn illa við okkur, og þó vonar-
neistinn lifi lengi um að betur
fari en á horfist, kemur að því,
að hann slokknar.
Djúp sorg og tregi setur mark
sitt á alþjóð. Við vitum að á þess-
um árstíma eru veður válynd og
hætturnar margar, þrátt fyrir
allt, sem áunnist hefir í björg-
unarútbúnaði og öryggismálum.
Þar verður aldrei slakað á kröf-
um.
Sjaldan cr ein háran stök.
Hinn 6. marz fórust aðrir sex
sjómenn við hörmulegan eldsvoða
um borð í b/v Hallveigu Fróða-
dóttur, og enn ferst ungur sjó-
maður af reykeitrun um borð í
Agli Skallagrímssyni í erlendri
höfn.
Allir þessir þrettán sjómenn
voru á bezta aldri og margir
þeirra höfðu nýlega byrjað sjó-
mennsku. Afhroð það, sem þjóðin
hefir beðið við missi þeirra er til-
finnanlegt, en því tjóni verðum
við að mæta með karlmennsku og
endurnýjaðri sókn við að vinna
að bættum öryggisútbúnaði á all-
an hátt til að forða okkur frá að
slík slys geti skeð á ný. Víkingur-
inn leyfir sér að birta hér á eftir
nokkur eftirmæli um sjómennina
sem fórust þessa örlagaríku daga.
G. J.
VlKINGUR
47