Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1969, Qupperneq 44

ég á að segja eða gera. — Þetta
er alveg óþolandi ástand.
— Ætli þú getir ekki kennt
sjálfum þér þetta ástand, sagði
hún biturt. — Það er þú sem vilt
skilja. En þú vilt að ég sé sorg-
mædd út af því, svo þú getir
klappað mér á bakið og boðið mér
vináttu þína og bankareikning.
Og á þann hátt róa samvizkuna.
Þú óskar ekki eftir mér, en vilt
að ég syrgi þig. Þetta finnst mér
ekki sanngjarnt.
Hún tók af sér hattinn, svo sól-
in gæti skinið á hárið.
— Stríðið hefur kennt mér að
lifa án þín, Ted, svo að það get
ég gert áfram. — Mér þykir auð-
vitað leitt að þurfa þess, en ég
mun ekki láta bugast þess vegna.
Ég hef grátið nóg síðustu árin.
— Sally, ég saknaði þín. .. afar
mikið.
— Auðvitað gerðirðu það og
bréfin þín voru yndæl fyrst fram-
an af. En seinna voru þau aðeins
nokkrar lauslegar línur, til mann-
eskju, sem þú mundir varla
hvernig leit út. Þú hafðir heldur
ekki heimilið og börnin til að
halda minningunumlifandi. Hann
greip hönd hennar og lagði að
vanga sínum.
— Sally! ......Þú verður að
vita......
— Finnst þér nauðsynlegt að
ég haldi áfram? — Þú varðst
meira og minna einmana og
stundum svo niðurdreginn, að þér
fannst þú vera að missa vitið. Svo
fórstu að leita kunningsskapar og
kynnast fólki, sem hægt var að
spila tennis við og spila bridge.
— Og þá var það, að þú hittir
Marciu. Hún var ung og lagleg og
hún notaði veikindi barnsins til
að draga þig til sín.
Ég og börnin vorum svo langt
í burtu, að það var eins og við
værum ekki til. Aftur á móti
kappkostaði hún að vera ávallt í
nálægð þinni og hún þarfnaðist
eins mikið ástar og vináttu og þú.
— Það var alls ekki meining þín
að þetta endaði með ást af þinni
hálfu, en þú ert nú einu sinni
ekki neinn yfirborðsmaður. — Og
88
þess vegna sástu ekki aðra lausn
en skilnað.
— Já, Sally. Þetta er allt sam-
an hárrétt hjá þér. En hvað nú?
— Já, nú veiztu hvorki upp né
niður í öllu saman. Nú er það ég,
sem er nálægt þér, en hún draum-
mynd í fjarska og nú er aðeins
eitt eftir. — Að gera það rétta.
Hún horfði beint í augu hans.
—- Og það veit ég að þú gerir.
En eitt ætla ég að fullvissa þig
um. Að engin kona í veröldinni
kærir sig um að vera gift án þess
að vera elskuð. — Ekki ef hún
0-----------------------------_0
Friðfinnur Finnsson
Frli. af bls. 71
að í 8 vetrarvertíðir. 1929 kaupir
Friðfinnur v.b. „Gylfa“ og er með
hann í 2 vertíðir. Mikil fiskgengd
var þá við Eyjar og gekk vel hjá
Friðfinni með aflabrögðin. Frið-
finnur stundaði lúðuveiðar að
sumrinu og í einum slíkum túr
braut vélin sig niður í bátnum,
með þeim afleiðingum að hann
sökk suður af Eyjum, komust þeir
út í skjögtbát, er var með þeim
þennan róður, er notaður var við
sóknar í útey, í sömu ferð. Eftir
þetta hætti Friðfinnur for-
mennsku, en stundaði sjó á ýms-
um bátum og siglingar í stríðinu
með ísfisk á England.
Ekki er hægd að minnast svo á
Friðfinn að ekki sé getið köfunar-
starfa hans, en við Vestmanna-
eyjahöfn var hann kafari í 25 ár
við góðan og mikinn orðstír, oft
við hin erfiðustu skilyrði.
Friðfinnur er stofnandi verzl-
unarinnar ,,Eyjabúð“ og rakhana
um mörg ár. Nú er hann fram-
kvæmdastjóri við Hraðfrystistöð
Vestmannaeyja hjá Einari Sig-
urðssyni frænda sínum.
Friðfinnur er vel ritfær maður
og lætur sig margt skipta. Hann
er ávallt tilbúinn að leggja góð-
um málurn lið. Sóknarnefndarfor-
maður við Landakirkju hefir hann
verið um árabil. Hann er sá per-
sónuleiki er setur svip sinn á um-
hverfið, vinsæll og vinamargur.
áður hefur lifað í fullkomlega
hamingjusömu hjónabandi.
Hún stóð upp af bekknum,
dauðþreytt.
— Jæja, það er bezt fyrir mig
að komast á liótelið og pakka
saman. Ég fer heim með kvöld-
lestinni.
Hann gerði sig ekki líklegan
til að stöðva hana, eða fylgja
henni eftir. Sat kyrr með höfuðið
í höndum sér.
— Nú hefurðu sannarlega far-
ið laglega að ráði þínu, sagði hún
við sjálfa sig! Því sagðirðu hon-
um ekki að þú gætir ekki án hans
verið? Af hverju fleygirðu þér
ekki í faðm hans ? Karlmenn kæra
sig ekki um málæði, heldur at-
hafnir. Og allt þetta slúður, sem
þú sagðir við hann. Hann getur
lesið svipað í hvaða reifarablaði
sem er, aðeins tilreitt á meira æs-
andi hátt.

Holdug kona keypti sér síðar bux-
ur. Hún fór í buxurnar strax og hún
kom heim. 1 öðrum vasanum fann
hún bréfmiða sem á stóð:
„Þetta er stærð nr. 52. Ef buxurn-
ar virkilega passa yður, ættuð þér
ekki að ganga í síðum buxum.“
*
„Hér kom maður áðan og sagðist
ætla að rota yður,“ sagði skrifstofu-
stúlkan við forstjórann.
„Og hvað sögðuð þér?“
„Ég sagði bara, að því miður
væri forstjórinn ekki við.“
*
Dagblöðin birtu með stóru letri:
„Hneykslanlegt ástand; níu manns
sofa í einu herbergi."
Þegar Sigurður gamli las þessa
„stórfrétt,“ varð honum að orði:
„Það fer ekki hjá því að þetta er
á bæjarstjórnarskrifstofunni!“
VlKINGUR