Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1970, Blaðsíða 1

EFNISYFIRLIT:
Höggvið í sama knérunn
Örn Steinsson
Nokkur orö um öryggismál
Hafsteinn Stefánsson
Síldarniður8uðuverk8miðja
ríkisins
Páll GuÖniundsson
208
XXXII. árgangur.
Sjóniannallaíiiíi
I, VIKINGUR
ÚrfanJi: 3
armanna
- °9
3;A
bimannaðamt
t, an J JJanJ'ö
Ritstjórar: Guóin. Jensson áb. og Örn Steinsson.
6. tbl. 1970
>00000000000000000000000000000000000000
Þróun björgunartnála á íslandi
sl. tvö ár 212
Ólajur V. SigurSsson
Golfstraumurinn 216
Iijörn Ölafsson þýddi
Örn Steinsson:
Höggvið í sama knérunn
Velskóla íslands slitið 219
Riverdale 221
Þormöður Hjörvar
Aflafréttir 226
Félagsmálaopnan 228
Flöskuskeyti 230
Hallgr. Jónsson þýddi
Mary Deare, framhaldssaga 234
G. Jensson þýddi
Frívaktin o.fl.
Forsíðumyndin er af
Rey k j a v í ku rhö f n.
Ljósm.: Kristinn Benediktsson,
Fögrukinn 12, Hafnarfirði.
Sjám annahfaÉiS
VÍKIIMGUR
Útgefandi F. F. S. I. Ritstjórar: Guð-
mundur Jensson (áb.) og Öm Steinsson.
Ritnefnd: Böðvar Steinþórsson, formað-
ur, Ingólfur S. Ingólfsson, varaformaður,
Anton Nikulásson, Hafsteinn Stefánsson,
Henry Hálfdansson, Ólafur V. Sigurðs-
son, Sigurður Guðjónsson. 'Blaðið kemur
út einu sinni í mánuði og kostar árgang-
urinn 400 kr. Ritstjórn og afgreiðsla er
að Bárugötu 11, Reykjavík. Utanáskrift:
„Víkingur“, pósthólf 425, Reykjavík.
Sími 1 56 53. Prentað í Isafoldarprent-
smiðju h.f.
Jafnan hefur því verið við
brugðið að lýðræði standi hátt
hjá okkur Islendingum. Sumir
telja það fremst í flokki allra
þjóða hjá okkur.
Víst verður að viðurkenna, að
við búum við all mikið frjáls-
ræði, að minnsta kosti í orði. Á
horði takmarkast það því miður
um of. Kemur það berlega í ljós
að allir sitja ekki við sama borð
um fyrirgreiðslur hins opinbera
við atvinnurekstur, sölu á vöru
og vinnu. Þar eru það þeir, sem
hafa hin svokölluðu völd sem
ráða.
Hinir eru meira og minna
utangátta og verða að hafa hægt
um sig, því að þeirra er hlut-
verkið að vera litlu karlarnir,
sem ber að hlýða, eins konar
vinnudýr þjóðarsamkundunnar.
ÍLg lield að sjómannastéttin,
sem án efa er þýðingarmesta
stétt þjóðfélags okkar, gegni að
verulegu leyti hlutverki litlu
karlanna. Áhrifa sjómanna á
stjórn lands- og borgarmála gæt-
ir sáralítið, já, nánast ekki neitt.
Málefni sjómanna eiga því sára-
litla möguleika á að leysast eftir
diplomatiskum leiðum og hrekj-
ast um of skilningslaust milli
áhrifamanna, sem að síðustu
leysa þau flausturslega og þá
oftast aðeins til einnar nætur.
Skýrt dæmi þessu til sönnun-
ar eru hin nýju bráðabirgðalög
ríkisstjórnarinnar til lausnar
kjaradeilu yfirmanna á kaup-
skipaflotanum. Hér er um gam-
alt mál að ræða, sem enn liefur
ekki tekizt að leysa og skýtur
upp kollinum í stöðugt alvar-
legri mynd á hverju ári.
Samt leyfa ráðamenn sér að
leysa slíkt vandamál með sí-
endurtekinni lagasetningu og
það meira að segja bráðabirgða-
lögum, sem fámennur liópur
misvitra ráðherra vílar ekki fyr-
ir sér að setja, sjálfsagt til að
undirstrika hið mikla lýðræði,
sem ríkir með íslenzku þjóðinni.
En hvað er þá að? Er hér um
tóma ósvífni farmanna að ræða
í kröfugerð?
Nei, síður en svo. Farmenn