Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1970, Side 18

hlaðið múrsteinum upp í dymar. Flestar rúður
hafa verið brotnar af skemmdarvörgum. Tré eitt í
framgarði er þakið bústnum, svörtum smáfuglum,
eins og þeir séu að bíða eftir hádegisverðinum.
Seinast var gerð tilraun til að búa í húsinu fyrir
um ári síðan. En það er erfitt að stunda sólböð og
síðdegisdrykkju við hlið háhýsa. Vanderbiltarnir
eiga hús þetta.
Við 5. avenjú og 64. stræti stendur annað mann-
laust steinhús, í nýlendustíl, með hlerum fyrir
gluggum og varið þjófabjöllum. Dyravörðurinn á
St. Pierre-hótelinu sagði mér að ein ekkja Vander-
biltanna ætti húsið. Hún notaði það aðeins um sam-
kvæmistímann. Samkvæmistíminn er líklega svona
stuttur, því ég hefi aldrei séð húsið í notkun.
Milli 104. og 105. stræti við 5. avenjú er skraut-
legt járnhlið fyrir fallegum djúpgarði, sem er hluti
af Central Park. Hlið þetta stóð áður fyrir framan
skrauthýsi Corneliusar Vanderbilt, við 58. stræti
og 5. avenjú. Hús þetta er löngu horfið. Það má
kallast þverstæða að ekkert er stöðugt á jörðu hér,
nema fallvaltleikinn. Og mættu svokallaðir-umbóta-
menn hafa það í huga, að náttúran er bezti
skömmtunarstjórinn. Eða eins og Þorsteinn Er-
lingsson orðaði það:
Þó var þetta aldrei neinn þeysikraftur,
í þriSja liS koma sauðirnir aftur.
Á götunni neðan við Independence avenjú stend-
ur Edge Hill Kristkirkja, sennilega ein minnsta
kirkja New York. Stendur þakið og klukkuportið
upp fyrir götubrúnina. Tréstigi liggur meðfram
kirkjunni niður á næstu götu. Þaðan liggur leiðin
yfir Henry Hudsons hraðbrautina. Hér braut ég
víst umferðarlögin, því ég hoppaði yfir járnið. Það
er víst ekki gert ráð fyrir neinum göngugörpum á
þessum hraðbrautum.
Við Edge Hill avenjú eru einbýlishús reist utan
á hliðinni. Þarna geta menn notið sólaruppkom-
unnar. Hallinn gefur líka ýmsa möguleika. Ég geng
niður mjóan stiga, sem liggur í krókum milli hús-
anna og held í austur að Broadway. Neðanjarðar-
lestin stöðvast undir Time Square. Þar fer ég af
lestinni og upp á 42. stræti.
Götuspotti þessi er hálfgerður vandræðastaður.
Þarna eru fleiri lögregluþjónar per fermetra en
annarsstaðar í borginni. Þarna úir og grúir af
leynilögreglum. Þarna hnappast saman allskonar
lýður. Bar einn við götuna selur bjór frá ýmsum
löndum, en varlega skyldu menn fara í það að ölv-
ast á þessum stað, einkum þegar hallar degi. Eitt
sæmilegt bíó er við götuna, Appollo. Þar má vel
horfa á myndir svona um eftirmiðdaginn, enda
sýna þeir oft góðar myndir. Þegar ég kom út af
bíóinu, varð ég var við einhver læti. Sá ég að vel-
klæddur negri sat ofan á fremur ræfilslegum negra.
Það er naumast að menn eru orðnir fríir af sér.
Þeir eru þó ekki farnir að elskast þama á gang-
stéttinni. Þá sá ég að það lagaði blóðið úr þeim
sem ofan á sat. Hafði sá velklæddi verið stunginn
hnífi, en stokkið á stungumann áður en hann gat
forðað sér. Eftir augnablik kemur lögregluþjónn,
setur fótinn við háls illvirkjans, reiðir kylfuna.
„Ég mola á þér hausinn, ef þú svo mikið sem depl-
ar augunum." Lögregluþjónninn er greinilega ner-
vös, enda eru þessir útiteknu eins og tímaprengjur
á þessum jafnréttistímum. Hann tekur upp vasa-
talstöð og biður um aðstoð. Lögregluþjónana dríf-
ur að, sjúkrabíll og lögreglubíll koma vælandi. Nú
veltur líkið ofan af morðingjanum. Þeir skipa hon-
um að leggjast á magann í krapið. Þeir handjárna
hann á staðnum og henda upp á vélarhlíf lögreglu-
bílsins. Síðan fóru þeir að hyggja að líkinu. Þá
hreyfði það þig. Verknaðurinn var þá ekki alveg
eins slæmur, svo þeir hagræddu illvirkjanum á
vélahlífinni.
Eftir augnablik voru þeir drifnir burt á sitt
hvorum bílnum. Ég gekk niður Broadway titrandi
af þakklæti, að vera ekki eins og þessir morðvarg-
ar. Þegar ég hugsaði um það hvað ég væri í raun-
inni vönduð sála, þá birti í huga mér.
I anda sá ég suðurfjöllin böðuð sólskini, loga-
gylltan Keili, Trölladyngju og Sveifluháls. Vatns-
skarðið uppljómað himneskri birtu. Lönguhlíðar
og Grindarskörð í blámóður fjarlægðar. Allt í einu
hvarflaði hugur minn til hraungrjótanna. Ansi
væru þær nú annars hentugar, ef maður stæði ein-
hverntíma uppi með lík og hefði ekki dánarvottorð
handbært.
Þormóður Hjörvar.

•vý-.-.v

.............■■■ ■
-■■ :'■■.:.,. ....
■
Igl

:: ■. ■

.
*»s*
ftft :■■:■'•:•:''ftvíftft

Verðandi sjóinaður?
222
VÍKINGUR