Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1971, Page 1

EFNISYFIRLIT:
bls.
Hafsins auður gegn hungri
G. Jensson 333
Nýtt Radíó neyðarkerfi?
Þröstur Sigtryggsson, þýddi 335
Nýting botnfastra sæþörunga
við íslandsstrendur
Sigurður V. Hallsson,
efnaverkfrœðingur 336
XXXIII. árgangur.
s*
)fotnanna>
bfa&lc)
VÍKINGUR
ýl9.fanJi, 3
armanna-
°g
3iilu
imannalami
bancl [anclá
Ritstjórar: Cuðm. Jensson áb. og Örn Steinsson.
10. tbl. 1971.
Hafrannsóknir á árinu 1970 344
Guöm. Jensson:
Skipstjóra- og stýrimannafélagið
Bylgjan 50 ára
Bárður Jakobsson 346
Hafsins auður gegn hungri
Öryggi um borð í kaupskipum 349
Hin aldna kempa
Guðmundur Jónsson
llelgi Hallvarðsson 354
Opið bréf til skipstjórnarmanna
Jóhann J. E. Kúld 360
Sobraon
IJallgr. Jónsson þýddi 362
Félagsmálasíðan
Ingólfur Stefánsson 368
Framhaldssagan „Mary Deare“
G. Jensson þýddi 365
Frívaktin o. fl.
Forsiðumyndin er frá
Sundahöfn.
Ljósm.: Snorri Snorrason, yngri.
Sjóman n n l> íu dicí
VÍKIIMGLR
Útgefandi F. F. S. I. Ritstjórar: Guð-
mundur Jensson (áb.) og Örn Steins-
son. Ritnefnd: Böðvar Steinþórsson,
formaður, Ingólfur S. Ingólfsson, vara-
formaður, Anton Nikulásson, Haf-
steinn Stefánsson, Henry Hálfdans-
son, Ólafur V. Sigurðsson, Sigurður
Guðjónsson. Blaðið kemur út einu
sinni í mánuði og kostar árgangurinn
500 kr. Ritstjórn og afgreiðsla er að
Bárugötu 11, Reykjavík. Utanáskrift:
„Yíkingur“, pósthólf 425, Reykjavík.
Sími 1 56 53. Prentað í Isafoldarprent-
smiðju hf.
Fyrir nokkrum misserum las ég
grein eftir heimsfrægan amerískan
haffræðing, er fjallaði um auðæfi
hafsins.
Mér eru ennþá minnisstæð um-
mæli hans varðandi ísland, þá miklu
framtíð þessa eylands, sem hann
taldi hafa mikla möguleika til að
verða „eggjahvítuforðabúr millj-
ónaþjóða".
Það er þess virði, að leggja eyr-
un við, íhuga og draga ályktanir af,
þegar viðurkenndir vísindamenn á
heimsmælikvarða birta skoðanir sem
slíkar, byggðar á raunhæfri þekk-
ingu.
Ekkert er hættulegra einni þjóð
en að vanmeta og jafnvel vanrækja
sína eigin getu til að byggja upp
og viðhalda þeim möguleikum til
mikillar tekjuöflunar, sem gera
landsmönnum fært að lifa og
njóta ávaxta hennar; vegna þess,
að á þeim möguleikum, sem ávallt
hafa verið í augsýn og nærtækir,
byggist framtíð okkar, sem menn-
ingarþjóðar í velferðarríki.
Þá er ekki síður ástæða til að
líta á þá hlið málsins, hversu mikil-
vægt hlutverk það er einni þjóð og
lífrænt, að leggja svo stóran skerf
af mörkum af efnaríkri matvæla-
tegund, sem fiskafurðir eru og
mannkynið þarfnast í vaxandi mæli
og tæplega mun falla í verði, heldur
verða ein öruggasta framleiðsla um
ókomna tíð. En í þessum efnum er
margt að athuga. Það munu fáar
þjóðir, eins og við íslendingar, hafa
i jafnríkum mæli af að segja svo
veigamiklum sviftingum í atvinnu-
lífinu, sem raun ber vitni.
Slíkt hefur átt sér stað á undan-
förnum árum og jafnvel áratugum.
Breytingarnar í veiðitækni og
sókn í fisktegundir hafa verið það
sveiflukenndar í okkar sjávarút-
vegi að með eindæmum má telja,
miðað við aðrar þjóðir.
Þess vegna er því nauðsynlegra,
að horfast hverju sinni í augu við
aðvífandi vanda og bregðast við
honum af festu og glöggri yfirsýn.
Þeirri fjölbreytni sem frekast
verður við komið í sjávarútvegin-
um er ekki aðeins nauðsynlegt að
viðhalda. Hana verður að auka og
efla.
Við höfum lærdómsríka reynslu
af því og harla dýra, að einblínt
hefur verið um of á eina fisktegund,
eins og t. d. síldina á kostnað bol-
fiskveiðanna.
Hver maður, sem ígrundar þá hlið
málsins, hlýtur að reka sig á þá
staðreynd, að það má teljast með
ólíkindum að í hálfan annan ára-
tug skuli enginn nýtízku togari hafa
bætzt i veiðiflotann, en hann hrundi
niður, úr 43 í 20, sem nú eru að
verða svo til úr sér gengnir.
Þessari bitru reynslu ber ekki að
gleyma, heldur hafa hana til varn-
aðar í framtíðinni.
Þess vegna ber að fagna því, að
síðustu mánuðina hefur hlaupið