Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1971, Side 20

Ungi maðurinn var tekinn í
starf hjá fyrirtæki vegna þess
að hann hafði mjög góð meðmæli
frá skóla sínum.
Eftir 3 mánuði var hann kall-
aður til forstjórans, sem ávarp-
aði hann á þessa leið:
„Kæri vinur, okkar leiðir
hljóta að skilja hér með.
Þér hafið hegðað yður í mínu
fyrirtæki rétt eins og þér væruð
einkasonur minn.
Þér hafið verið latur, hyskinn
og kjaftfor, alveg eins og einka-
sonur minn. Ég tek það að sjálf-
sögðu nærri mér, að þurfa líka
að losna við yður.“
Kunningi Mark Twain trúði
honum fyrir því, að takmark
hans í lífinu væri að heimsækja
landið helga.
— Þá ætla ég að standa uppi
á Sinaifjalli og lesa boðorðin tíu,
sagði hann hátíðlega.
— Væri ekki heppilegra, sagði
Mark Twain, að þér verðið kyrrir
1 Boston og haldið boðorðin?
ák
Hinn guðrækni var að lesa í
biblíunni, gárungi spurði hann:
— Segið mér, þér sem eruð
svo vel heima í ritningunni,
hvernig fer maður að komast í
frakkann utan yfir vængina?
Hinn guðrækni horfði rólega
í augu gárungans og svaraði:
— Hafðu engar áhyggjur af
því, ungi maður. Fyrir yður verð-
ur vandinn mestur að koma bux-
unum utan yfir halann.
Erlander f orsætisráðherra Svía,
var eitt sinn á kosningaferðalagi
í Norður-Svíþjóð. Hann svaf í
efri koju í svefnklefa jámbraut-
arlestar, en í neðri koju lá mað-
ur, sem reykti pípu í ákafa, svo
að Erlander lá við köfnun. Hann
kallaði á brautarvörðinn og sagði:
Eg er Erlander forsætisráð-
herra og heimta, að maðurinn
þarna í neðri kojunni hætti að
reykja, því að ég get ekki sofið
fyrir svælunni úr honum.
Þá heyrðist róleg rödd í neðri
kojunni:
Ég er Jónsson byggingameist-
ari, og segið herranum í efri
kojunni, að ég hafi ekki sofið
rólega í mörg ár vegna þess,
hvernig hann stjórnar landinu.
4
Maður var kallaður fyrir rétt,
viðriðinn skilnaðarmál.
Dómarinn yfirheyrði hann
lengi og nákvæmlega. Að lokum
sagði hann með miklum þunga.
— Þér hafið lagt eið að fram-
burði yðar og á næstu spurningu
veltur gangur málsins og úr-
skurður. Sváfuð þér hjá konunni
aðfaranótt 7. júní s. 1.?
Maðurinn hugsaði sig um
andartak, en svaraði svo:
— Kom ekki dúr á auga,
herra dómari.
Vísdómur okkar er árangur af
lífsreynslunni.
Lífsreynslan er heimskupörin.
*
o oo
— Mig langar svo mikið að senda út
stormtilkynningu. Tengdamóðir mín
ætlar í sjóferð.
Stórblað eitt sendi nýlega
blaðamann einn út af örkinni
til þess að ná í viðtal við stór-
glæpamann, sem lék lausum hala
í borginni.
Hálftíma seinna kom blaða-
maðurinn aftur. Ritstjórinn tók
á móti honum.
— Hvað hafðirðu upp úr
þessu?
Blaðamaðurinn benti á annað
augað í sér, sem var blátt.
— Það er ekki hægt að prenta
það.
Blaðamaðurinn tók ofan hatt-
inn. Kom þá í ljós heljarstór kúla
á hvirflinum.
— Ekki er hægt að prenta það
heldur, sagði ritstjórinn.
Blaðamaðurinn yppti öxlum.
— En sagði hann ekkert?
— Jú, en það er því miður
ekki hægt að prenta það heldur.
VlKINGUR
352