Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1979, Qupperneq 19

jD 7Ö '50 '60 '70
3
• Z)
Hrefna
alls ekki dregið úr sókn í verð-
mestu og stærstu hvalastofnana,
steypireyði og hnúfubak, sem
mest þurftu á friðun að halda,
heldur var með þessu tryggt að
þeir væru áfram drepnir hvenær
og hvar sem til þeirra næðist.
Þessarri aðgerð mætti líkja við
það ef friða ætti ofveidda þorsk-
stofna á íslandsmiðum með því að
setja heildarhvóta á fiskaflann,
t.d. 100.000 þorskeiningar (1 gol-
þorskur = 2 ufsar = 3 karfar =
10 síldar = 25 loðnur). Hver
maður sér, að með þessu er ekki
dregið úr sókninni í þorskstofninn.
sem þarfnast verndar, heldur er
víst, að verðmesti aflinn (þorskur
og síld) er tekinn fyrst. Þegar ekki
næst meira af þeim tegundum eru
verðminni tegundir teknar þang-
að til 100.000 þorskeiningum er
náð.
Grundvallargalli á skipulagi
hvalveiðiráðsins er, að aðildar-
löndin hafa 90 daga til að stað-
festa samþykktir fundar þess. Ef
stjórnvöld aðildarlands vilja ekki
fallast á samþykktir fundanna um
aflatakmarkanir eða stjórnun-
araðgerðir þá þurfa þau einungis
að senda tilkynningu þess efnis
innan 90 daga til skrifstofu ráðs-
ins, og er aðildarlandið þá ó-
bundið af samþykktinni (Schevill
1974). Þessi skipan mála gerir
hvalveiðiráðið ófært um að standa
að friðunaraðgerðum, sem ætíð
leiða til a.m.k. tímabundinna
aflatakmarkanna fyrir eitthvert
aðildarlandið Hvalveiðiráðið hef-
ur því ekki verið þess megnugt að
stöðva rányrkju á hverjum hvala-
stofninum á fætur öðrum.
Tegundir hafa því aðeins verið
alfriðaðar að veiðarnar væru
orðnar óarðbærar og útrýmingin
ein blasti við (mynd).
Þessar eru orsakir háværra
radda nútímans um alfriðun allra
hvalategunda. íslensk sendinefnd
undir forsæti Magnúsar Torfa
Ólafssonar, þáverandi mennta-
VÍKINGUR
málaráðherra, greiddi tillögu um
10 ára alþjóðlegt hvalveiðibann
atkvæði sitt á umhverfismálaráð-
stefnu Sameinuðu þjóðanna í
Stokkhólmi 1972. Sendinefnd ís-
lands á fundum hvalveiðiráðsins
felldi sömu tillögu í tvígang árin
1972 og 1973.
Náttúruverndarsamtök um all-
an heim hafa hert baráttuna fyrir
friðun hvala, og bent á, að hvah'
þekki ekki landamæri þjóðríkja.
Hvalir ferðist um víðáttur heims-
hafanna, til kaldari hluta þeirra á
sumrum í fæðuleit,'' en til hlýrri
svæða á vetrum til að ala kálfa
sína. “Ef einhver hefur rétt“ til að
veiða og nýta hvali, þá er rétturin
allra jarðarbúa en ekki einstakra
hvalveiðiauðhringa nútímans.
Fulltrúar 114 þjóðríkja heims
sóttu Stokkhólmsráðstefnu Sam-
19