Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2005, Blaðsíða 6

Náttúrufræðingurinn - 2005, Blaðsíða 6
Náttúrufræðingurinn 2. mynd. Spdnarsnigill (Arion lusitanicus) í Ártúnsholti í Reykjavík 2. september 2004. - Iberian slug (Arion lusitanicus), Reykjavik, 2 September 2004. Ljósm./Photo Erling Ólafsson. hefur verið landlæg hér um aldir en þeir félagar Eggert Ólafsson og Bjarni Pálsson5 geta hans í ferðabók sinni árið 1772. Svartsnigill (3. mynd) hefur fundist víða um land en er algengastur á landinu sunnan- verðu, einkum í gróðurríkum brekkum og hlíðum sem vita mót suðri. Hann er að öllu jöfnu svartur á lit, 10-15 cm langur, stundum allt að 20 cm í nágrannalöndunum. Hérlendis nær hann ekki þvílíkri stærð. I nágrannalöndum okkar er spánarsnigill 7-15 cm langur. Hann er nokkuð breytilegur á lit, oftast rauðbrúnn en finnst einnig í ýmsum öðrum brúnum og rauðum litum. Rauðsnigill (Arion rufus (Linnaeus, 1758)) er tegund nauðalík spánar- snigli, svipaður á stærð og lit. Harrn finnst einnig í nágrannalöndunum en hefur enn ekki fundist hér á landi. Eins og spánarsnigill er hann upp- runninn í surtnanverðri Evrópu og er talið að hann hafi borist norður eftir álfunni um miðja 19. öld. Þessar tvær stóru, rauðu tegundir geta verið svo líkar útlits að kryfja þurfi sniglana og skoða kynfæri þeirra til að greina þá í sundur. Þessar stóru tegundir af ætt- kvíslinni Arion eru gjaman kallaðar skógarsniglar á norrænum tungum. Spánarsnigill kallast t.d. iberisk skovsnegl (DK), spansk skogsnigel (SE) og fberiaskogsnegl (NO). Að auki á hann sér „gælunöfn" sem gefa sterklega til kynna hversu illa þokkaður snigillinn er í nýjum heimkynnum, s.s. „dræbersnegl", „mördarsnigel" og „killer slug" og samsvarandi heiti á öðmm tungum. Uppruni OG DREIFING Upprunaleg heimkynni spánar- snigils eru á vesturhluta Spánar, í Portúgal og Suður-Frakklandi. Upp úr 1960 fór hans að verða vart víðar, t.d. á Italíu, í Sviss, Austurríki, Búlgaríu, Vestur-Þýskalandi, þá- verandi Júgóslavíu og Alsír. Eftir að járntjaldið féll og samskipti milli Austur- og Vestur-Evrópu jukust hefur hann einnig breiðst út um Austur-Evrópu. Nú virðist spánar- snigill hafa náð fótfestu víða um álfuna, allt norður til Norðurlanda. Að auki fannst hann suður á Falk- landseyjum árið 1986. Á Norðurlöndum varð spánar- snigils fyrst vart á Skáni í Svíþjóð árið 1975. Eins og algengt er með landnema fór lítið fyrir kvikindinu fyrstu tíu árin en næsta áratug þar á eftir var fjölgunin gífurleg og út- breiðsla snigilsins í Svíþjóð jókst umtalsvert. Árið 1994 var spánar- snigill orðinn algengur víða í bæjum í Svíþjóð og hafði náð allt norður til Ángermanland (63°17'N). Spánarsnigils varð fyrst vart í Noregi árið 1988 og í Danmörku 1991 en hann er þó talinn hafa komið þangað mun fyrr. Nú finnst hann einnig í Finnlandi og á Álandseyjum og árið 1996 fannst hann fyrst í Færeyjum. Þar hefur hann verið að festa sig í sessi undanfarin ár.6 Nú hefur spánar- snigill náð að berast til Islands en það á eftir að koma í ljós hvernig honum reiðir af hér á landi. Spánarsnigill dreifist nær ein- göngu af mannavöldum. Algengast er að hann berist sem egg eða ungviði með plöntum og jarðvegi og er því að öllum líkindum stöðugt að flytjast á milli landa. í löndum utan upprunalegra heim- kynna sinna er hann langalgeng- astur í húsa- og matjurtagörðum, gróðrarstöðvum og grasagörðum þar sem mikið er um innfluttar plöntur. Innan svæðis getur snigill- inn svo breiðst út með því að skríða sjálfur en eins og aðrir sniglar kemst hann ekki tiltakanlega hratt yfir þannig. Hann getur auðveld- lega komið sér fyrir í feldi dýra sem lagst hafa fyrir á döggvotu grasi, hangið þar fastur vegna þess hve slímugur hann er og fengið far með þeim. Auk þess getur hann borist út í rennandi vatn og flotið með því langar leiðir. LÍFSHÆTTIR Sniglar eiga það sameiginlegt að líka lífið best þegar loftraki er hár og dögg fellur á jörðu. Þeir eru því mest á ferli að nóttu til en einnig á rigningardögum. Þegar þurrt er halda þeir sig þar sem rakast er, koma sér fyrir í skugga eða ofan í jarðveginum og eru blómapottar gjarnan notaðir. Þegar veðurfar er hagstætt getur sniglunum fjölgað hratt og í Svíþjóð eru dæmi um að fjöldi spánarsnigla hafi verið 5-10 á fermetra, í Danmörku allt að 50. 76
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.