Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 53

Náttúrufræðingurinn - 1975, Side 53
NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN 177 Sumarið 1966 voru helstu breytingar orðnar þær, að gróðurinn var orðinn þéttari surns staðar. Einkum myndaði sauðlaukur þéttar smábreiður. Ekki liggja þó fyrir neinar talningar á gróðurþéttleika, og enn voru allstórir blettir nær gróðurlausir. Hnúskakrækill var nú orðinn minna áberandi. Þegar nær dregur að hinu nýja vatnsborði verður gróðurinn mjög gisinn. Auk áðurnefndrar þéttleikaathugunar var talið á þremur stöðum mn eða neðan við hæsta vatnsyfirborð. Reyndist þéttleik- inn þar 8,19 og 13 pl/m2, aðallega mýrasauðlaukur og lindasef. Á sex af fimmtán athugunarstöðum, senr hærra lágu, reyndist þétt- leikinn 22 pl/m2 eða minna. Auk þeirra tegunda, sem áður getur, hefur skriðlíngresi (Agrostis stolonifera) víða fest rætur, en livergi mikið, og í þúfum þeinr, sem myndast liafa, má finna nokkrar fleiri tegundir (1964—1966). Lýsing sú, sem hér hefur verið gefin, nær aðallega til vesturhluta vatnsbotnsins, senr er hallalítill. Er hallinn þar um 1:250. Að sunn- anverðu er botninn hallameiri og því nrjórra belti komið á þurrt. Má þar tilgreina eftirtalin gróðurbelti eftir aðaltegundinni: I. Hrafnafífa, II. Mýrasef, III. Lindasef, IV. Gróðurlítið. Ekki var gerð nema lausleg athugun á þessum beltum. Hrafna- fífubeltið er nreð sönru einkennum og áður getur. E. t. v. mætti þó tala um sérstakt gróðurbelti næst bakkanum þar senr klófífa er ríkjandi og þurrlendistegundir hafa fest rætur. Inn á milli fífu- breiðanna kvíslast lægðir svipaðar að flatarmáli, þar sem seftegund- irnar báðar eru ríkjandi. Mýrasefsbeltið einkennist af mýrasefs- þúfunr, sem eru allþéttar og þekja um helming yfirborðsins. Auk þess vaxa þar þær tegundir, senr einkenna lægri lrluta vatnsbotns- ins. Lindasefsbeltið er hallamest og algrænt yfir að líta, og þar er mjög lítið um aðrar tegundir. Þéttleiki gróðurs er þó mjög lítill þar. í fjórða beltinu sjást aðeins stöku plöntur af sauðlauk, linda- sefi og mýrasefi á stangli. Mixrna ber á sauðlauk og íraflagrasi á þessum hluta vatirsbotirsins eir að vestanverðu. Breidd beltanna var mæld í ágústlok árið 1966 á einum stað, þar sem beltaskiptingiir er hvað greinilegust. Var fífubeltið þar 26 m á breidd, mýrasefsbeltið 18 m, lindasefsbeltið 16 m, en þaðair að vatnsboi'ði voru þá um 35 m. Þessi hluti vatirsbotnsins er ekki friðaður fyrir ágangi búfjár. Bíst sefið vel af fénaði og líklega eiirnig sauðlaukurinn. 12

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.