Samvinnan - 01.02.1955, Blaðsíða 9

Stolt skin úr andlilsdráttum hinna hávöxnu Massai-manna, — enda álíla þeir sig fullkomnustu
mannverur jarðarinnar.
Konur annast byggingar.
Fjölkvæni er algengt meðal Massai-
þjóðflokksins. Bezt þykir að eiga tíu
konur, en þær hafa þá flest störf með
höndum. Konurnar byggja hús fjöl-
skyldunnar. Grind úr grönnum grein-
um ber það uppi, en síðan er hún
klædd með hálmi og svo þétta þeir að
lokum í rifur með kúamykju.
Gagnstætt karlmönnum, sem þar
leggja gífurlega vinnu í hár sitt, hafa
konurnar lítið af því að segja. Höfuð
þeirra eru algjörlega rökuð. Stundum
kemur það fyrir, að menn gefa kon-
um sínum nokkra metra af kopar-
þræði, sem þær nota sem skraut um
háls sér.
Massai-konurnar hafa ekki mikil
forráð. En þær hafa þó með höndum
hinar þýðingarmiklu birgðir af mjólk
og einnig hafa þær umráð yfir ölinu,
sem þær brugga sjálfar. Það er álitið
óviðeigandi, að húsbóndinn komi
inn í það „herbergi“, sem mjólkur- og
ölbirgðirnar eru geymdar. Ef konum-
ar tilkynna ölþrot, á hann að taka orð
þeirra góð og gild, en fyrir kemur, að
hann reynir að komast að sannleik-
anum. Venjulega endar slík rannsókn
með feiknarlegu rifrildi, hvort sem
hann finnur nokkuð eða ekki.
Engin afbrýðissemi.
Ekki verður vart neinnar öfund-
S)^ki né afbrýðissemi hjá Massai-þjóð-
flokknum. Konur og menn á sama ald-
ursskeiði skipta oft um maka, og komi
góðvinur í heimsókn, er mjög vana-
legt að honum sé fengin eftirlætis-
eiginkona húsbóndans. Ef slíkt sam-
band leiðir til þess, að konan eignist
barn með vininum, leiðir það hvorki
til rifrildis né skilnaðar, svo framar-
lega sem hann hafi verið á réttu ald-
ursskeiði. Elskhuginn verður bara
eftirlætisvinur fjölskyldunnar á eftir.
Kynferðislegt samband milli ólíkra
aldursflokka er eiginlega ekki leyft, en
menn eru samt ekki nákvæmir með
það.
Ef einhver af eiginkonunum eignast
ekki barn, er sá siður viðhafður, að ef
einhver hinna á fleiri en eitt, tekur sú
barnlausa það strax eftir fæðinguna.
Hún borgar ljósmóðurinni með full-
orðinni kú og kálfi. Ekki með einu orði
er minnzt á það, að hún hafi ekki alið
barnið sjálf. Það lætur ótrúlega í eyr-
um, en því er trúað statt og stöðugt,
að með nuddi og sérstöku mataræði
geti fósturmóðirin haft barnið á
brjósti.
Oft hitti ég hópa af ungum Massai-
mönnum, sem reikuðu þar um. Þeir
eru kallaðir Moranar. Þetta voru
stæðilegir unglingar, 16—17 ára og
smurðu þeir andlit og líkami sína með
rauðsmyrsli. Með löng spjót og hár-
greiðslu, sem mjög líkist hjálmum
Rómverja hinna fornu, voru þessir
unglingar hinir stríðsmannlegustu á
að líta. Hárið er stolt þeirra. Það er
látið vaxa þar til það nær öxlum. Þá
er viss fjöldi hára spunninn saman í
snúða, sem er mjög flókin aðferð. Eft-
ir að hárhjálmurinn hefur verið gerð-
ur, er stungið í hann löngum hárskúf
og að lokum er hárið smurt vandlega
með feiti og rauðsmyrslum.
Aður fyrr var það stærsta verkefni
Framh. á bls. 20.
Þeir eru óblíöir á svipinn þessir. Geysistórar
flugur sitja i hrúgum á þeim, en þeir viröast
ekki gefa þvi gaum.
Það er nokkrum vandkvæðum
bundið að finna hina lágreistu kofa
þeirra Massai-manna. Fyrst eftir að
ég hafði Ifeitað næstum hálfan dag,
fann ég að lokum lítið Massai-þorp.
Hér bjuggu fimm fjölskyldur. Kring
um hringmyndaða kofana var girðing
og þar var bústofninn hafður um næt-
ur. Hreinlæti er ekki hin sterka hlið
Massai-manna og hræðilegan óþef
lagði móti mér. Það var svermur af
feiknarstórum flugum. Þær sátu í
hópum á andlitum manna og hvar
sem vera skal á skrokknum, en hvorki
konur né menn hreyfðu legg né lið til
að fjarlægja þær. Þess skal getið í
þessu sambandi, að ef til vill versta
plága Afríku, tse-tse flugurnar, herja
oft á bústofn Massai-manna.
9