Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Blaðsíða 3

151
tímum, að þeir með samtökum og frábærri vandvirkni
hafa komið ýmsum vörum sínum í fyrirrúmsálit í út-
löndum, svo sem smjöri og eggjum á Englandi. Nú,
þegar aðrar þjóðir eru óðurn að nálgast Dani með smjör-
gerðina sjá þeir eigi annað ráð fyrir hendi en leitast við
að bæta sína smjörgerð enn meir: auka vöruvöndunina,
svo þeir geti haldið velli. Alstaðar verður þetta til ráða:
að Ijetta framleiðsluna, laga sig eftir óskum og kröfum
kaupendanna og efla vöruvöndunina.
Slagæðar verzlunarinnar, sem veita framrás straumum
framboðs og eptirspurnar, liggja nú um heim allan. Hver
sá líkamshluti, sem eigi tekur eðlilega hlutdeilcf í þessari
almennu hringrás, heldur ætlar að fylgja frábrugðnum
og heimagerðum lögum, hlýtur að visna upp og verða
fráskila, fyr eða síðar. það er ekki nema sjálfsagður dauða-
dómur.
*
Inn í þennan þunga og sterka samkeppnisstraum, sem
hjer hefir verið svo lítið minnst á, erum vjer nú komn-
ir, hinir fáu, fátæku og afskekktu íslendingar, og verð-
um honum háðari, ár frá ári, eptir því sem viðskipti
vor aukast við útlönd og menn bjargast æ minna og
minna við landsins eigin gæði. Að hverfa aptur til gam-
allar landsvenju, inn í skugga einokunarinnar og hinnar
föðurlegu landsforsjónar, eða í forsælu miðaldanna, er
ekki vinnandi vegur nje æskileg leið. Aframhald á byrj-
aðri braut er óumflýjanlegt.
Hvað gerum vjer þá og hvað getum vjer gert til þess
að auka og bæta framleiðsluna í landi voru, efla vöru-
vöndunina, einkum að þvi, er útfluttar vörur snertir, og
afla þeim álits og útbreiðslu á erlendum markaði?
Hvað gerir einstaklingurinn, samvinnufjelögin, kaup-
fnennirnir, hjeraðsstjórnir, landsstjórnir og þjóðarþing í
þessu lífsspursmáli almennings?
ll*