Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Qupperneq 17

165
næsta sumri. Skipaferðirnar verða tíðari og tafaminni og
sum þeirra eiga að hafa kælirúm. Þetta verður að hag-
nýta sem bezt, og senda það smjör, sem til fellur á
hverju búi, jafnharðan og viðunanleg skipsferð fellur til
útlanda og líta gaumgæfilega eptir því að smjörið lendi
á hentugum stað í skipinu. Pó þetta kunni að valda
ofurlitlum aukakostnaði má ómögulega í það horfa. Milli
ferðanna verður að geyma smjörið sem vandlegast; jafn-
óðum og það fellst til á rjómabúinu þarf að koma því
fyrir á hentugum stað, þar sem það verður fyrir sem
minnstum breytingum.
Fyrir starfsemi rjómabúanna hafa hlutaðeigendur ef-
laust tekið framförum í ýmsum greinum: reglusemi,
hreinlæti og vandvirkni hefir aukizt. En það er óhætt
að segja að fylgið við tekna hætti hefir eigi reynst nógu
stöðugt og alvarlegt. Pað er hætt við því að menn hafi
enda hopað á hæli, eptir fyrstu áreynsluna, í stað þess
að sækja betur áfram, eins og brýna nauðsyn bar til.
Eigi rjómabúum vorum að farnast vel, og verkun smjörs-
ins að taka þeim framförum sem nauðsyn krefur, verð-
ur það að vera undirstaðan að hver einstakur fjelags-
maður og allir starfsmenn búsins stundi fyllstu reglu-
semi, hreinlæti og vandvirkni í öllum greinum.
Prátt fyrir allt það, sem ófullkomið hefir verið við
smjörframleiðsluna hjer á landi, má samt telja að smjör-
verðið hati, einkum síðustu árin, nálgast furðanlega það
verð, sem fengist hefir, á sama tíma, fyrir bezta smjör
frá t)anmörku. Þetta bendir til þess, að íslenzka smjör-
ið muni vera gott í eðli sínu og verkun þess muni eigi
hafa verið ýkjalangt frá rjettu horfi, eptir allri aðstöðu.
Framvegis verðum vjer að leggja allt kapp á það, að
nálgast sem mest hámark smjörverðsins í útlöndum. Sízt
af öllu mætti það fyrir koma að verðbilið færi vaxandi
frá því sem nú á sjer stað, en slíkt getur þó auðveld-
lega komið fyrir, ef vjer fylgjum eigi sem bezt með tím-
anum í þessari grein. — Allar þær þjóðir, sem nú
12