Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.08.1909, Blaðsíða 10

158
mannsins, eða feild svo í verði, að óhagur sje sjáanlegur
að óvandvirkninni. En til þess að slíkt komi fyrir mega
vera meira en smávægileg brögð í tafli, þegar efnamað-
ur á í hlut.en kaupmaður hinum megin. Meðan trassa-
skapurinn virðist borga sig vel í augnablikinu fyrir fram-
leiðandann, og kaupmaðurinn sjer einhvern veg til þess
að ná sjer skaðlaust niðri á viðskiptunum, geta svona
skyndibrúðkaup orðið mjög ánægjuleg á báðar hliðar.
Hrein og bein vísvitandi vörusvik munu eigi ósjaldan
hafa komið fram í íslenzkum varningi. Tímarnir eru þó
svo breyttir, nú orðið, að flestir munu telja það ísjár-
verða áhættu, og þykja illt að verða fyrir þeim dónú
sem búast má við að almenningsálitið kveði upp, þegar
slíkt kemur í Ijós. Tilhneigingin mun samt eigi dáin út,
þó hún reyni að fá sér þann búning er beri afsakanlegra
nafn, og víst má fullyrða að bilið er mjótt, og stundum
vandfundið, milli trassaskapar í vöruverkun og vísvitandi
vörusvika.
Að geta íleytt sér áfram, þrátt fyrir hirðuleysi í vöru-
vöndun, kitlar þannig síngirnina, storkunartilhneiginguna
og allt hið lakasta og ófullkomnasta í manneðlinu. Og
því er nú eitt sinn og ætíð svo varið, að mennirnir eru
ekki eins góðir og þeir ættu að vera, en forboðna eplið
allt af jafngirnilegt. Pess vegna er líka við svo raman
reip að draga með vöruvöndunina, að hún hefir sína
siðferðislegu hlið og á í höggi við allt það, sem vana-
lega stendur þar fyrir umbótum.
En það mun naumast verða talið verkefni þessa tíma-
rits að fara langt út í siðferðislega sálma, þó það sje rjett-
mætt og nauðsynlegt að minna á þá í vissum samböndum.
Mun þá næst liggja að athuga hvað almennt mun mega
áfátt telja í tilraunum þeirra manna, sem í fullri alvöru
reyna að koma til leiðar staðgóðum umbótum <i vöru-
vönduninni.
* *
*
* \