Andvari - 01.01.1911, Side 13

Páll Melsteð.
7
og bauð bændum að talca nolckur af börnum þeirra
og segja þeim til fjóra tíma alla rúmhelga daga, er
veður lejdði þeim að koma að Brekku. Bændurtóku
þessari nýbreytni mjög dauflega; »það liefði ekki
þurft liingað lil og alt hefði þó komist af«. Sóknar-
presturinn, stiptprófastur Árni Helgason, vildi eigi
heldur skipta sjer neitt af þvi; en fyrir eggjan og
tilstyrk þeirra Þorgríms gullsmiðs Tliomsens og Jóns
iektors Johnsens þáðu ýmsir bændur boðið. Vetur-
inn 1841—1842 fengu 20—30 börn lilsögn hjá Páli,
og íleirum gat hann eigi tekið á móti sakir húsþrengsla.
Blessuð börnin höfðu gaman af þessu og þeim fór
fram; sum þeirra eins og t. a. m. Björn Bjarnarson
á Breiðabólsstað voru vinir Páls upp frá þessu alla æfi.
»Blessaður vertu fyrir barnaskólann þinn«, skrifar
Jón Sigurðsson Páli 26. marz 1842, »það var fallega
stofnað, og eg lield, eptir því sem eg hef Lieyrt, að
enginn hafi vogað að glefsa í það með ónotum«.
Páll vildi nú koma dálitlum skóla á fót. Hann
sótti því um styrk af Thorkillii sjóði til að efla liann
og sendi sóknarpresti sínum bónarbrjeflð áleiðis til
stiplsyfirvaldanna og bað liann segja álit sitt um
inálið. En liann fjekk aldrei neitt svar.
En F’áll gat 'eigi lialdið skóla ár eptir ár fyrir
nálega enga borgun. Hann varð því að liætta, og
tók þá pilta til kenslu undir Bessastaðaskóla. Hann
hafði mikla ánægju af því; til hans völdust góðir
drengir og gáfaðir. Hann fór nú einnig að æfa sig
á ritstörfum og sneri ýmsu úr grísku og dönsku; er
sumt af því prentað í Norðra. Fór svo fram þartil
að brann lijá honum og hann varð að koma piltun-
um af sjer.