Spegillinn - 01.12.1954, Blaðsíða 7

BPEGILLINN
179
Ég var a8 hugsa um aS yrkja eitt
yfirnáttúrlegt kvœZi,
sem fjallaSi um allt og ekki neitt
svona yfirleitt.
Og sitthvaS hafði ég saman reytt
satt og logiS bœSi.
Nú hef ég í viku heilann spreytt
og hár mitt reytt,
en þá8 œtlar ekki aS ganga greitt
aS gera úr þessu kvœSi.
Ekki vantar þó viljann;
og viS skulum nú sjá,
kannski maSur poti þessu
pappírinn á.
Allir krakkar krossabit
koma sér úr bólunum.
Löngum þreytist lítió vit
viS lœrdómsstrit.
Þeim ég góSar fréttir flyt:
frí í viku úr skólanum!
— Það ætti aS gefa út glæparit,
til aS gleSja þau meS á jólunum.
— Alltaf skeSur nú eitthvaS nýtt.
Erlendis bœdi og heima
skeggrœSa menn og skrafa títt,
en skilja lítt,
hvaS orSagjálfriS er einskisnýtt
um alla heima og geima.
MórauSu gœti maSur spýtt
margoft undir þessum
þreytandi messum,
ógrátandi á þœr hlýtt
og allt aS því látiS sig dreyma,
aS allir kettir í bœnum séu breima.
— Nú ferSumst viS í huganum
um loft og sjó og láS
og heilsum upp á margumtalaS
H eimsfriSarráS.
Þar er sérhver fundurinn
sœmilega sóttur
af svertingjum og Mongólum,
og SigríSi Eiríksdóttur.
Og kliSur fer um salinn,
þegar Kiljan hljóSs sér kveSur,
og SilfurtungliS glottandi
í skýjum skáldsins veSur.
— „Bí, bí og blaka,
þaS blikar á sund“,
kannski maSur hypji sig
á ILeimdallarfund,
og hakki þar í sig heldur betur
holla andans fæSu;
— þar flytur hann Gunnar Gunnarsson
guSdómlega rœSu.
Ekki skortir þar kyngi og kraft,
kjarnann hef ég á minniS lagt.
„FroSan vellur um fláan kjaft!“
Fjandi er þetta nú laglega sagt.
— HœttiS þiS nú öllum þessum
hávaSa, börn,
þiS megiS ekki trufla
hann séra Sigurbjörn.
Hann flutti hér forSum ræSu
um flatgogga á torgum,
sem teknir voru í karphúsiS
og trylltir meS orgum.
En líklega hefur enginn
viljaS Ijá þessu eyra.
— Og nú skrifar hann bara í MorgunblaSiS
um Skálholt og fleira.
— Reika ég einn um rykug strœti
reistur eins og hani,
og kvensamur eins og Kani;
hálftíma rœSu ég haldiS gœti
um handritin og Dani,
maSur er svo sem ekki allur
þar sem maSur er séSur,
því meSur.
ESa haldiS þiS, ég sé einhver kaplabrynki
eSa kerlingarbani!
— Ég bregS mér nú reyndar á böllin löngum
og brúka þar mína fótamennt,
skek mig og baSa út öllum öngum,
' eins og mér hefur veriS kennt.