Stúdentablaðið - 01.12.1947, Síða 21

STÚDENTABLAÐ
15
Sverrir Haraldsson, stud. tlieol.:
Af moldu ertu kominn, að
Veslings barn, sem í vöggu liggur,
ég vorkenni þér af lijarta,
því stutt munu reynast æskuárin
og œvivorið þitt bjarta.
Þá muntu finna, að þýðir lítið
í þjáningunum að kvarta.
Ég veit, livað þín bíður, barnið góða.
Sú bölvun lamar oss alla
að verða að berjast baráttu kaldri
og bognir til jarðar falla.
Þá stoðar lítið á annarra aðstoð
í erfiðleikum að lcalla.
Nei, þá ertu einn og öllum gleymdur,
því enginn þekkir sinn bróður.
Vinirnir bregðast, vonir fölna,
og visnar þinn œskugróður.
1 hretviðrum lífsins hlýturðu að stríða,
hrelldur og vegamóður.
Við líkbörur þinna látnu vona
og lciði horfinna vina
stendur þú aleinn, ólánsmaður,
sem óttast um framtíðina.
Fullur gremju til guðs og manna
þú glettist við alla hina.
moldu skaltu aftur verða.
En bernskugullin þín brotin liggja,
bros þitt stirðnað á vöngum.
Oft muntu eiga í vök að verjast
og venjast misjöfnum kjörum.
Loks muntu brynjast klakakufli,
kaldur í þínum svörum.
Á enni þér liggja ótál hrukkur,
sem alvöru lífsins sýna,
lierðalotinn með hærur gráar,
er höfuðið þreytta brýna.
Þú biöur, að dagurinn bráðlega komi,
sem botnar söguna þína.
Og dagurinn kemur, þú deyrð áð lokum
og dauðanum heilsar feginn,
því hann getur leyst þig frá lífsins raunum
og leitt þig eilífðarveginn.
Þú vonar, að bíði þín betri tímar
og bjartari hinum megin.
En, hvað fara margar órœttar óskir
oní gröfina þínaf
Heimurinn glottir, honum er sama
og liirðir lítið um sína.
Það skiptir hann lika minnstu máli,
hve margir lífinu týna.
Ritstjóri Nýja stúdentablaðsins stofnar tii nautaats. (Efni í oratorium).