Fálkinn - 17.12.1938, Síða 51

F Á L K I N N
45
Nr. 527. Þegar Adamson fekk sjer pylsurnar.
S k r í! I u r.
— Þetla sveik okkitr, nýja lestin
er langtum fljótari en hin.
— í gær talaði jeg heilan klukku-
tíma við Spánverja og það gekk
ágætlega þó að jeg skilji ekki eitt
einasta orð í spönsku.
— Hvernig fórstu að því?
—Hann t'alaði íslensku.
— Þetta er einasta ráðið til að
koma flyffelinu inn.
—Pabbi, hvernig getur læknirinn
sjeð livenær Kínverjarnir hafa gulu?
— Nei í guðanna bænum hringið
þjer ekki til lögreglunnar við
erum ekki búin að borga hunda-
skattinn.
— Jeg vildi gjarna fá bók handa
þessum báðum.
Ungur maður kemur inn til, gull-
smiðsins.
— Hvað var það fyrir yður?
— Hm.... eh. . . . me.... ja. . . .
hm. . eh. . . . jeg hm. . . .
— Nú, trúlofunarhringa. Gerið
þjer svo vel.
— Þjónn, gefið þjer mjer buff
með lauk — en mikið af lauk, því
að jeg er jurtaæta.
— Maðurinn minn er kvefaður,
Friða. Viljið þjer gera svo vel að
setja flösku í rúmið hans.
— Já, frú. Á það að vera madira
eða portvín?
— Heldurðu að prinsarnir sjeu
nokkurntíma flengdir?
— Já. Hvað ætti konungurinn
annars að gera við veldissprotann?
— Jeg hef sagt henni Emilíu, að
geti ekki dansað — vegna þess
hve mig svimar mikið.
<>•
Þulurinn i útvarpinu: — Við biðj-
um hlustendurna að gera sbvo vel,
vegna nágranna sinna, að stilla há-
talarann nokkuð lægra.
Jón kemur til rakarans.
— Raka?
— Já. Notið þjer sama hnifinn
og þjer notuðuð á mig í fyrradag?
— Já.
— Viljið þjer þá gera svo vel að
svæfa mig fyrst.
Ung skotsk hjón fóru í kvik-
myndahús og höfðu með sjer son
sinn þriggja ára gamlan. Þeim var
sagt, að ef strákurinn færi að gráta
þá yrðu þau að fara út aflur, enda
skyldu þau þá fá peningana til baka.
Þegar hálf sýningin er liðin, hvísl-
ar maðurinn að konunni:
— Mabel, hvernig finst þjer
myndin?
— Hún er argasta vitleysa, sem
jeg hefi nokkurntíma sjeð.
— Það finst mjer líka. Klíptu
drenginn.
Þegar Ferdinand ætlaði að gripa þjófinn.
fSRftl
NAND