Fálkinn - 20.12.1940, Blaðsíða 51

F Á L K I N N
45
llllllllllllllllllllBIIBIIIIIHIIIIIIIIIIIIIHIilllllPIBHBIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHlllllllflllllllllllllllllia
Kona,
sem hefir óhreina húð er aldrei lagleg. -

Hreinsið húðina ú hverjn
kvðldi úr ekta
LIDO-
hreínsunarkremi
Kona,
sem hefir vel hirta húð er aitaf aðiaðandi.
■HHHIHlHHHHIHHIHIIHHHHIHHHHHHHHIIHBHHHHHHHHHIHIHHIHHIIHHHHHHHHHIHHHHIHHHHIIHHHHIHHHHIHHHHlÍ
Ossip Daymow:
GRfMUDANSLEIKURINN
„Mamma, ætlar þú á grímudans-
leikinn í kvöld?“ spyr María. Hún er
tíu ára.
„Já! Það er stór grímudansleikur í
kvöld. Það kemur víst afar margt
fólk — og alt í fallegum fö’tum. En
livað á jeg að gera? Hvernig á jeg að
klæða mig?“
„Eins og spánversk stúlka!“ segir
litla dóttirin.
„Þá verður maður að liafa sítt sjal
og kastanjettur. Við getum víst búið
til kastanjettur úr hnetuskurni. En
hvar á jeg að fá sjalið?“
„Ivanske þú getir notað rauðu ull-
arábreiðuna mina,“ segir María.
Síðastliðið vor hafði faðir Maríu á
skammarlegan hátt strokið frá þeim
með hnubbaralegri og kátri hand-
snyrtislúlku með ljóst, hrokkið liár.
Mamma liafði þunt svart hár og
andlitið var með djúpum rákum af
áhyggjum. Mamma og María leigðu
tvö lierbergi á fimtu liæð, undir
þurkloftinu. Þegar þvottakonurnar
eru að liengja upp þar, heyrist
trampið í þeim eins og hófadynur.
María gengur á skóla og á ýmsa
kunningja. Eiginlega tekur hún varla
eftir, að faðir hennar er farinn. En
mamma er ein heima allan daginn.
Hún situr álút með skæri og nál og
merkir nærföt fyrir stórt verslunar-
lnis. Ilún segir oft, að hún mundi
sleppa sjer, ef hún misti gömlu kunn-
ingjana sína. Krenskaja, rússneska
greifafrúin, barónessa von Staal,
leyndarráðsfrú Kuntsov-Brockdorf
og margar aðrar bjóða henni oft
heim til sín. Þær gera það ekki ein-
göngu af því, að þeim þykir vænt
um mömmu, lieldur líka til þess að
sýna manninum hennar, að þær eru
á hennar bandi en ekki hans. Lík-
lega slendur honum alveg á sama um
það. Hann er rafvirki og umgengst
ekki fyrirfólkið. En hann veit að
fyrirfólkið er á móti honum. Það
fyrirlítur haiin, og það skiftir líka
talsverðu máli ....
En mömmu er ekki altaf liægt um
vik, að koma í nónteið lijá fínu frún-
um. Ilún verður í livert sinn að vera
í nýjum, ermalausum kjól. Mamma
hefir verið þar tvisvar og skemt sjer
ágætlega. Hún liefir kynst ljómandi
lsglegum kvikmyndaleikara og það
er ekki vafa bundið, að liann er mjög
snortinn af henni. En samt getur hún
ekki látið það ef!ir sjer, að taka heim
boðum leyndarráðsfrúarinnar. Allir
þekkja kjólana liennar tvo og gætu
liaft það til, að fara að fetta fingur
út í klæðaburðinn lienn"r.
En j^að er alt annað með grímu-
dansíeikina, sem frú von Staal held-
ur annaðhvert laugsrdagskveld lieima
hjá sjer. Þar getur maður verið
klæddur alveg eins og maður vill,
tekið upp á einhverju spánýju og
boðið af sjer góðan þokka.
„Og svo getur maður ekki sjeð það
undir grimunni, að þú ert með grátt
hár i vöngunum," segir María.
„Veistu hvað kvikmyndaleikarinn
sagði við mig,“ svaraði mannna og
brosti. „Hann sagði, að sjer þætti
það svo fallegt. Jeg held að jeg verði
að vera tatarastelpa í kvöld.“
Þær mæðgurnar fara að sauma tat-
arabúning. Þær festa rauðan og
grænan pappir á svarta kjólinn, sem
mamma liafði notað i te-boðið lijá
leyndarráðsfrúnni, og Maria límir
gullpappír á gamla skó.
„Er þetta ekki fallegt?“ spyr hún.
„Jeg er visá4 um, að öllum finst þetta
ljómandi fallegt.“
„Farðu varlega. Jeg fjekk þessa skó
hjá honum pabba þínum,“ segir
manuna.
„Það er enginn vandi að ná papp-
irnum af aftur,“ segir María. „Hugs-
aðu þjer bara, mamma, ef hann pabbi
kæmi nú alt í einu, þegar þú ert að
dansa við fallega leikarann!“
„Hvernig ætti það að geta skeð?
Hvernig ætti hann pabbi þinn að
geta komið á dansleikinn baróness-
unnar? Hvernig geturðu hugsað þjer
það?‘“
„Nei, nei, nei! Pabbi kemur áreið-
anlega ekki.“ Mamma bandar frá sjer
með hendinni. „Og þó hann svo kæmi
— hvernig ætti hann að þekkja mig
undir grímunni?“
„Hann gæti þekt ullarábreiðuna
mína og lampnskerminn. Heyrðu
mamma, þú verður að liafa lampa-
skerminn á liöfðinu — hann fer þjer
svo vel. Nú ertu alveg eins og tatara-
stelpa.“
„Nei, pabbi kemur ekki. Hvernig
ætti liann að koma þangað,“ segir
mannna aftur.
Búningurinn hennar mömmu er
bráðum fullgerður. Svört gríma, gull-
skór, fallegur lampaskermur á höf-
uðið og rauða ábreiðan á herðunum
eins og sjal — þetta er verulega
fallegt.
„Jeg sef víst eins og steinn þegar
þú kenmr af dansleiknum aftur,“
segir María. „Þú mátt ómögulega
vekja mig. En þú verður að segja
mjer frá öllu saman á morgun.
Skemtu þjer nú vel.“
Framh. ú bls. 47.'
JÓLAMATUR.
Framh. af bls. 43.
Er sykur og vatn hrært saman, síð-
an látið kólna á vel vættum disk
slykkið tekið, sykurinn látinn i og
barið á með hamri, uns sykurinn er
málulega smár. Þessu blandað í rjóm-
ann og eggin.
Ennfremur getið þið fengið mjög
fallegan ábætir með því að skipta
kreminu í þrjá huli.
1. hlutinn hrærist út með hrærðu
kókó þar til ljósbrúnn litur fæst á
rjómann, 2. lilutinn er bættur með
nokkrum dropum af saft og nokkr-
um dropum af ávaxtalit og 3. hlutinn
er livítur, með nokkrum dropum af
vanilje.
Rjett er, ef um húsmóður er að
ræða, sem ekki er vön að frysta ís,
að leysa upp 6 hlöð af matarlími og
láta í þessa blöndu. Hún er mjög
falleg, fyrst brúnn, svo hvít, svo rauð,
ef vill i toppinn livítt skúm.
Ef vel er farið eftir þessum upp-
skriftum getur engum mistekist og
maturin verður bragðgóður og hús-
bóndinn ánægður.