Fálkinn - 06.06.1962, Blaðsíða 26

Tíminn leið hægt og hver sekúnda
var sem heil eilífð. Julian hafði kveikt
ljós í dagstofunni og gekk fram og aft-
ur um gólfið. Gabriela og Albert stóðu
á miðju gólfi í litla herberginu. Þau
þorðu ekki að hreyfa sig, þorðu varla
að draga andann. Báðum var ljóst
hversu hræðileg aðstaða þeirra var.
Það var næstum aldimmt í herberginu!
Þau höfðu engin tök á að kveikja í
þvi, því að slökkvarinn var við hliðina
á dyrunum við stigann. Það virtist sem
sagt sem því yrði ekki afstýrt, að Ju-
lian kæmi að sinni ungu eiginkonu og
elzta syni sínum einum í dimmu her-
bergi.
Án þess að segja orð losaði Gabriela
sig úr fangi Alberts og gekk nokkur
skref aftur á bak. í sama bili stanzaði
fótatakið fyrir framan dyrnar. Hand-
fanginu var þrýst niður og þau sáu
dökka veru í Ijósinu sem féll inn um
dyrnar. Albert fannst eins og hann sæi
hvern lítinn drátt í andliti föður síns og
honum fannst hann hvessa augun á sig.
í næstu andrá mundi herbergið verða
baðað ljósum og þau yrðu afhjúpuð
miskunnarlaust. En ekkert gerðist.
Dökka veran hvarf, það brakaði eilítið
í hurðinni, en síðan féll hún hægt að
stöfum. Albert varp öndinni léttara.
En hættan var enn ekki liðin hjá.
Þótt þau færu fram og kveiktu Ijósið,
mundi aðstaða þeirra verða litlu betri
en í myrkrinu. Áður en Albert hafði
tíma til að ákveða hvað hann skyldi taka
til bragðs, heyrði hann að faðir hans
gekk niður í eldhúsið. Þar sagði hann
eitthvað við Minnu sem svaraði hárri
og greinilegri röddu:
— Já, ég skal smyrja nokkrar brauð-
sneiðar í þetta skipti.
Siðan heyrðist aftur fótatak Julians
og andartaki síðar var stóll dreginn frá
borði í dagstofunni.Síðan varðallt hljótt.
Það leið ein mínúta, kannski tvær. Al-
bert tók að hreyfa sig hægt og varlega
í áttina að dyrunum. Aftur heyrðist
fótatak og þvínæst rödd Minnu í dag-
stofunni:
— Situr apótekarinn hér aleinn......
Nú skal ég opna fyrir útvarpið. Það
eru kaflar úr „Rósariddaranum“ ein-
mitt núna. Það er svo ....
Afgangurinn af orðum hennar drukkn-
aði í tónflóði, sem hljómaði um allt
húsið. Örskömmu síðar voru dyrnar
ið sitt í Holstein, hina glæsilegu íbúð í
herbergið.
— Albert, var hvíslað.
Það var Minna. Hún gekk til hans og
greip í handlegginn á honum.
— Komdu........
f stiganum kveikti hún ljósið. Hún
sagði ekkert, heldur kinkaði aðeins
kolli og það var skilningsríkur svipur
1 kyrrum augum hennar.
Strax og Julian var farinn niður í
apótekið, lét Gabriela eins og hún
svæfi. Hann háttaði nokkrum tímum
síðar og þá lézt hún enn sofa. Aðeins
örfáum mínútum síðar heyrði hún, að
hann svaf.
Sjálf gat hún ekki sofið. Minningarn-
ar iiðu um hug hennar eins og myndir
á tjaldi. Hún sá fyrir sér barnaheimil-
ið sitt í Holstein, hina glæsilegu í búð í
Stuttgart, sem Rasmussen hafði látið
innrétta fyrir hana, hún sá föður sinn
og móður sína og Júrgen, föður Jurg-
ens, Julian, Albert.....Og allan tím-
ann var hún gagntekin algerri uppgjöf
og vonleysi. Strax og hún flutti inn í
þetta hús hér í Bursagasse höfðu erfið-
leikarnir hrannast upp og orðið nær
óviðráðanlegir. Hún hafði reynt að
telja sjálfri sér trú um, að allt mundi
verða gott að lokum. En sú hafði ekki
orðið raunin á. Með hverjum degi sem
leið urðu erfiðleikarnir meiri og vanda-
málin flóknari. Og nú sá hún enga leið
út úr ógöngunum, ekkert sem hún vildi
gera ....
Hún heyrði kirkjuklukkur bæjarins
slá ellefu — tólf, og enn var hún glað-
vakandi, enda þótt hún væri örmagna
af þreytu bæði líkamlega og andlega.
Stuttu síðar smeygði hún sér út úr rúm-
inu, fór 1 morgunkjól sinn og gekk
hægt niður stigann. Henni hafði dottið
í hug, það sem Albert hafði eitt sinn
sagt: — Maður þarf nú ekki að liggja
svefnlaus á næturnar, þegar það er
heilt apótek í húsinu.
Þegar hún kom niður í forstofuna,
opnaði hún dyrnar inn í apótekið. Það
brakaði í þeim og hún nam staðar ótta-
slegin. En þegar ekkert gerðist gekk
hún inn og kveikti.
Allar hillur voru fullar af flöskum
og krukkum. Einhverra hluta vegna
hraus henni hugur við að sjá þetta.
Allt var í slíkri röð og reglu, að henni
fannst það næstum ómannlegt. Frá göt-
unni heyrðist hljóð í vagni, sem ók
yfir brúna. Hún sá fyrir sér líkvagn,
dauða og tortímingu og skjálfandi hönd-
um tók hún að leita að því sem hún
vildi fá.
Hún hafði aldrei komið nálægt apó-
tekinu, en svo mikið vissi hún þó, að
svefntöflur og róandi lyf voru geymd
í skáp, sem stóð við hliðina á eiturlyfja-
skápnum, sem var harðlæstur. Og það
var auðvelt að finna eiturlyfjaskápinn.
Framan á honum var hauskúpa og tveir
leggir í kross.
Hún opnaði skápinn til hægri var-
lega. Inni í honum voru raðir af skúff-
um. Augu hennar staðnæmdust við
merkimiða, sem á stóð Barbiturater.
Hún opnaði skúffuna. Hún var full
af litlum glösum. Hún tók eina, skrúf-
aði lokið af og hellti nokkrum töflum
í vinstri hönd sína. Hún stóð andartak
og horfði á töflurnar. Hversu margar
skyldi hún mega taka? Hún hafði ekki
hugmynd um, hversu sterkar þær voru.
Hún lét nokkrar töflur aftur í glasið,
skrúfaði lokið á og setti það aftur í
skúffuna. Síðan lokaði hún skápnum
og gekk fram í eldhús. Hún fyllti glas
af vatni og gleypti töflurnar.
Hægt og varlega gekk hún aftur til
svefnherbergisins. Julian svaf vært.
Þreytt og köld skreið hún upp í rúmið.
Hún fann hvernig þreytan leið úr
henni og ísköld ró færðist yfir allan
líkama hennar eins fljótt og þegar blás-
ið er á kerti.....
Klukkan var rétt hálf átta morgun-
inn eftir, þegar Albert leit inn í borð-
stofuna, þar sem Julian sat og snæddi
morgunverð. í fáum orðum tjáði Albert
föður sínum, að hann hefði tekið stöð-
unni við Kölnarháskóla og hafði hugs-
að sér að taka hraðlestina þangað og
hún legði af stað klukkan rúmlega átta.
Julian var annars hugar og áhyggju-
fullur. Hann tautaði eitthvað um „sum-
arfrí“ og ,,þú hefðir átt að taka þér
hvíld fyrst“, en virtist að öðru leyti
ekkert undrandi yfir þessari skjótu
brottför sonarins.
— Já, vel á minnzt: Hvernig ertu
staddur fjárhagslega, spurði hann. —
Þú færð sennilega engin laun strax......
Albert fullvissaði hann um, að hann
þyrfti ekki á neinum peningum að
halda, og þar sem Julian var sýnilega
Hér lýkur hinní viitsælu framhaldssögu eftir Hans Eric
Horster. Næsta framhaldssaga er þegar hafin. Annar
hluti hennar birtist á bls. 22.
26 FÁLKINN