Fálkinn - 06.06.1962, Qupperneq 38

KATRÍN
Frh. af bls. 24.
ið. Mér líður mjög vel í fyrirtækinu,
sem ég vinn hjá.
Áður hafði Nellie skrifað Katrínu um
hið glæsilega fyrirtæki í Fleet Street,
þar sem hún hafði fengið atvinnu sem
aðstoðarsaumakona. Hún bjó hjá ekkju,
sem leigði út herbergi, og hún virtist
lifa eins og blómi í eggi.
Katrín gekk inn í herbergi þeirra, þar
sem móðir hennar svaf.
— Ekki núna.......Mamma vill vera
hér. Ég skil ekki hvers vegna, en hún
vill vera hér, tautaði Katrín.
Hún virti fyrir sér í laumi andlit
Nelliar. Hvað útlit hennar hafði
breytzt! Undarlegt, hvernig fötin gátu
breytt fólki ,hugsaði hún og ekki með
öllu öfundarlaust.
— Ef til vill verður það brátt ég, sem
ræð hjá fyrirtækinu, sagði Nellie allt
í einu og bláu augun hennar lýstu af
ákafa og eftirvæntingu. Katrínu grun-
aði við hvað hún átti.
— Eigandinn, Hr. Matthew á son,
skilurðu. Hann er við nám, því að hr.
Matthew vill, að hann læri allt um
fyrirtæki og svoleiðis, — en hann hef-
ur komið nokkrum sinnum heim í heim-
sókn og.....Ó, Katrín! Þú ættir bara
að sjá hann! Hann er stór og dökkhærð-
ur og fríður og ber sig eins og .... eins
og hann eigi allan heiminn. Hann kom
inn í búðina, þar sem ég sat og var að
sauma.
Nellie roðnaði ofurlítið og varir henn-
ar skulfu af ánægju, þegar hún sagði:
— Katrín, þú getur ekki ímyndað
þér, hversu fallega hann talaði til mín.
Alveg eins og ég væri fyrsta flokks
hefðarmey. Síðan hefur hann komið oft,
þegar ég hefi verið að vinna eftirvinnu
og á fríkvöldum hefur hann boðið mér
út.
Nellie leit hróðug til Katrínar.
Katrínu fannst eins og nú væri hún sjálf
orðin yngri en Nellie en ekki hið gagn-
stæða. Hún reis á fætur og sagði:
— Hvers vegna segir þú mér ekki al-
veg eins og er? Heldurðu að ég viti
ekki, að hann hefur kysst þig, sagði hún.
— Hann vill giftast mér.
Nellie næstum hvíslaði þessa setn-
ingu. Katrín leit ekki við. Eitthvað í
rödd Nelliar gaf henni til kynna, að
sonur forstjórans hefði ef til vill ekki
aðeins kysst hana, heldur gengið lengra.
Svo að það var þá ástæðan til þess,
hversu Nellie hafði breytzt í útliti.
Katrín varð gripin tilfinningu, sem var
undarlegt sambland af öfund og ótta.
Nellie hélt áfram:
— Hann ætlar að tala við föður sinn,
næst þegar hann kemur heim. Það var
það sem ég átti við. Ef til vill verður
það ég, sem ræð öllu í fyrirtækinu innan
skamms. Það vantar kvenmann í fyrir-
tækið. Hr. Matthews er ekkjumaður og
kann ekki að koma rétt fram gagnvart
viðskiptavinunum.
— Þú ert svo ung. Þú ert allt of ung
til þess að bera ábyrgð á heilu fyrir-
tæki, sagði Katrín.
— Nei, þvert á móti. Frúin í búðinni
beint á móti okkur er bara sautján ára
og á þegar tvö börn.
Nellie roðnaði og Katrín sagði ekk-
ert, heldur sótti tebolla og fór að hita
fyrir þær te. Á eftir rifjuðu þær mest
upp sameiginlegar minningar frá barna-
heimilinu.
Um kvöldið versnaði móður Katrínar.
Síðustu dagana hafði hún haft undar-
lega hitasótt. Hitinn hvarf í nokkra
tíma, en kom síðan allt í einu aftur.
— Ég held næstum, að ég verði að
sækja lækninn, mamma, sagði Katrín.
Móðirin svaraði ekki. Frú Gibbs
tautaði eitthvað um, hversu heimsku-
legt það hefði verið af sér „að taka
svona volaðan vesaling“ í húsið til sín.
Katrín varð nábleik af reiði.
— Nú skuluð þér steinþegja, frú Gibbs.
Nú skuluð þér ekki voga yður að segja
eitt einasta orð um hana móður mína,
sagði hún og sló hnefanum í borðið.
Frú Gibbs varð hverft við, en hún
hélt samt áfram að barma sér:
— Það er víst nóg baslið hjá manni.
Og ef ég hefði vitað, að þetta mundi
verða svona.......
Katrín greip fram í fyrir henni:
— Eitt vil ég segja yður, frú Gibbs.
Ég hefði ekki tekið í mál að vera hér
degi lengur, ef það hefði ekki verið
mömmu vegna.
— Nei, þú hefðir heldur sængað hjá
hverjum karlmanninum á fætur öðrum.
Heldurðu að ég hefi ekki séð hvernig
þú gefur þeim undir fótinn. Sómasam-
legt heimili er ekki staður fyrir stelpu-
skjátur eins og þig....
Löðrungurinn sem frú Gibbs fékk
var vel útilátinn. Hún rak upp óp bæði
af sársauka og reiði og ókvæðisorðin
streymdu út úr henni. En Katrín var
þegar hlaupin af stað að sækja lækninn.
Göturnar voru skuggalegar og daun-
illar. Katrín hljóp í átt að húsi í Coal
Street. Þangað hafði hún oft áður farið
fyrir móður sína. Á fyrstu hæð þar
bjó gamall og fordrukkinn læknir, sem
einu sinni hafði veitt virðulegu sjúkra-
húsi forstöðu. Katrínu létti, þegar hún
sá, að Ijós logaði í glugganum.
Hann kom sjálfur til dyra og eins og
venjulega lyktaði hann af áfengi. Samt
bar Katrín virðingu fyrir þessum gamla
og þreytta óreglumanni. Hann var
aldrei óvingjarnlegur og brást aldrei
skyldu sinni, jafnvel þótt hann væri
drukkinn.
— Þú verður að koma strax, kæri
læknir. Mömmu hefur versnað, sagði
Katrín móð og másandi og þurrkaði
svitann af enninu.
Hann kinkaði kolli og greip slitnu
lækningatöskuna sína.
Tveimur mánuðum síðar lézt móðir
Katrínar. Hún var grafin í fátækra-
kirkjugarðinum einn svalan haustdag.
Katrín hafði litað einn af gömlu kjól-
unum sínum svartan, og hún gat
aldrei gleymt þeim óttalega tómleika,
sem gagntók hana, þegar hún fór í kjól-
inn.
Hún hafði ekkert heyrt frá Nellie
mánuðum saman og hafði ekki heldur
tíma til að hugsa um hana. En nú varð
henni allt í einu Ijóst, að hún varð að
heimsækja hana. Hún gat ekki verið
deginum lengur hjá frú Gribbs.
Daginn eftir fór hún í beztu fötin sín.
Litið og þreytulegt andlit mætti henni
í sprungnum speglinum og græn augu
hennar virtust stærri en ella undir svört-
um baugum, sem hún hafði fengið af
ALLT TIL GARÐYRKJL
FRÆ:
Matjurtafræ
Blómfræ
JURTALYF gegn
plöntusjúkdómum,
skordýrum,
óþrifum á trjám
GARÐÁBURÐUR
Garðsláttuvélar
Vatnsslöngur
Vökvatæki
Bakdælur og
handsprautur fyrir
jurtalyf
Garðyrkjutæki og
verkfæri í miklu úrvali
Sendum gegn póstkröfu hvert á land sem er
SOLUFELAG GARÐYRKJUMANNA Reykjanesbraut G — Sími 24366 — Reykjavík
38
FÁLKINN