Fálkinn - 16.01.1963, Blaðsíða 11

Munið eftir kápunum og frökkunum. En
þetta var aðeins gabb hjá Svavari. Hann
hélt áfram að berja trommurnar og
Kóngamarsfólkið kom upp stigann og
hélt áfram að hlykkjast um gólfið í
einni röð.
Einn sat hljóður úti í horni og reykti
sígarettu, en annars var það eftirtektar-
vert hve þeir voru margir, sem ekki
reyktu. Við spurðum þennan, sem var
einn á báti.
— Hví ert þú ekki með?
— Ég nenni því ekki.
-—- Hvens vegna?
— Þetta er erfitt og leiðinlegt.
— Ertu oft hér?
— Nei, þetta er í fyrsta skiptið.
— Heldurðu, að þú komir hér aftur?
— Hvernig á ég að vita það?
Nú eru þau á gólfinu komin í hring-
dans og það er mikið fjör hjá þeim.
Svavar spyr þau hvort þau vilji Oveðurs-
marsinn, en þau eru ákveðin í að vilja
hann ekki og halda áfram í hringdans-
inum. Þá er byrjað á vinsældalistanum.
Frammi á gangi hittum við stúlku,
sem sat ein. Hún sat þarna, ljóshærð
og horfði dreymnum augum fram fyrir
sig.
— Það er kannske ekki kurteist að
spyrja, en hvað ertu gömul?
— Sextán ára.
— Finnst þér gaman?
— Já, mér finnst alltaf gaman hérna.
— Hefurðu farið á sveitaböll?
— Einu sinni.
— Og var gaman?
■— Ég veit það ekki. Sumir strákarn-
ir voru í því og voru gasalega leiðin-
legir. Sumir þora ekki að dansa nema
vera í því.
— Hver eru áhugamál þín?
— Bíó, og svo hef ég gaman af jazz?
— Hvað langar þig helzt til að verða?
— Flugfreyja.
Sem stendur er mikið fjör í dansin-
um og flestir á gólfinu. Við hittum ann-
an dyravörðinn og spyrjum hann:
—■ Hver er algengasti aldurinn hér?
— Ætli það sé ekki svona sautján til
nítján. Aldurstakmörkin eru 16 til 21.
— Krefjist þið vegabréfis við inn-
ganginn?
— Já, það kemur fyrir, og verðum
að vísa frá ef það er ekki orðið sextán
ára. Ef það sem eldra er orðið sér, að
mikið er orðið af yngra fólki, á það
til að fara. Þeim, sem eru um tvitugt,
finnst sér ekki samboðið að vera með
16 ára unglingum.
— Og hér fer allt rólega og vel fram?
— Já, alveg sérstaklega. Hér skeður
aldrei neitt, er brjóti í bág við skemmt-
anafriðinn..
Við höldum áfram að ganga um sal-
inn og virða fyrir okkur gestina og taka
þá tali. Flestir virðast skemmta sér
prýðilega, en sum segja, að það sé of
fátt. Þau bæta því við, að það sé líka
ekkert að marka svona fyrstu helgina
eftir gamlársdag'. Við eitt borðið nem-
um við staðar. Þar situr ungur maður
með hönd undir kinn.
— Leiðist þér?
— Nei, alls ekki; ég er bara búinn
að dansa svo mikið, að ég er orðinn
þreyttur.
— Kemur þú oft hér?
— Ég hef komið hér nokkrum sinn-
um.
— Og hvað gerirðu?
Framh. á bls. 28.