Fálkinn - 20.03.1963, Blaðsíða 25

LITLA SAGAN
Framh. af bls. 24.
Þá þaut Harry upp, hljóp úr einu
í annað og bölsótaðist yfir því að
hann væri alltaf vakinn á síðustu
stundu. En vegna óvanalegrar sam-
vinnu milli sonar og föður, gat hann
þakkað það, að hann náði strætis-
vagninum. Þegar Kláus sonur hans
varð tólf ára fékk hann í afmælis-
gjöf innanhússhátalarakerfi, og á
~ hverjum morgni þegar faðir hans
var loksins kominn á ról, hljóp Klá-
us út á svalir með hátalarann, og
þá leið ekki á löngu, unz hans ákafa
fréttamannsrödd heyrðist inn í bað
herbergið, þar sem faðir hans átti
annríkt við rakkústinn sinn, skóna
sína, bindið og morgunkaffið.
— Útvarp Till CxV, góðan
dag. Allt er enn með kyrrum kjör-
um á Baugsvegi .... en nú kem-
ur strætó. Nú er hann á horninu við
Hörpugötu. Þú verður að flýta þér
pabbi, ef þú ætlar að ná honum. Nú
ekur hann af stað .... nú er hann
um 100 metra frá stoppistöðinni okk-
ar, nú 50 metra, nú 25 og nú........
Þannig lét Kláus föður sínum í
té mikilsverðar upplýsingar um hvað
margar sekúndur hann hafði til um-
ráða. En einn morgun gerðist það,
að Harry tók þá mikilsverðu ákvörð-
un að fara fimm mínútum fyrr á fæt-
ur á morgnana og í stað þess að fara
með strætisvagni ætlaði hann að
hjóla.
Eins og venjulega tilkynnti Kláus
frá svölunum:
— Allt er með kyrrum kjörum á
Baugsvegi. Veðrið getur ekki
verið betra, heiður himinn og ....
nú — kemur strætó. Nú stoppar
hann á horninu og tveir farþegar
stíga upp í. Nú ekur hann af stað.
Nú er hann 100 metra frá stoppistöð-
inni okkar. Flýttu þér nú, pabbi, ef
þú ætlar að ná honum. Nú er hann
50 metra frá stoppi .... nú 25 og nú
.... kemur pabbi. Ó, hvað hann
hleypur hratt. Skyldi hann ná hon-
um. Nú hneppir hann jakkanum
hann er greinilega í formi í dag. Nú
ekur strætó af stað. Pabbi hleypur
lilruð þár áakrifandi að Fálkanum? I
P B 0 □ 0
Ef svo er ekki þá er sínanúnerið
1221o og þér fáið hlaðið sent
um hæl.
á eftir honum, þetta er glæsilegur
endasprettur. Hann nær honum. Nú
.... nú hoppar hoppar hann upp í.
.... nú hoppar, hoppar hann út úr.
Mamma, viltu taka buxurnar hans
til? Ég held að hann sé kominn til
baka til þess að fara í þær.
Willy Breinholst.
IJtilegumadiiríiiH
Framhald af bls. 13.
á Setbergi í Eyrarsveit. Hann var sonur
síra Páls prests á Þingvöllum Þórláks-
sonar, og hefur síra Birni verið kær-
komið að flytjast austur, þó að hann
væri níu ára, er hann fór í fóstur vest-
ur að Setbergi. Hann fluttist þegar
austur um vorið og tók við Þingvalla-
brauði. Með honum fluttust að vestan
hjónin, Halldór Jónsaon og María Jóns-
dóttir. Þau brugðu búi um vorið á
Hellnafelli í Eyrarsveit. Halldór var
hinn mesti dugnaðarmaður, vel greind-
ur og varð góður bóndi. Halldór og
María voru fyrst í vinnumennsku hjá
Þingvallapresti, en byggðu svo nýbýli i
Þingvallalandi, er nefnt var Hrauntún
og bjuggu þar góðu búi. Halldór
varð hreppstjóri Þingvallasveitar eftir
Kristján Magnússon í Skógarkoti.
Árið 1829 fluttist frá Spjör í Eyrar-
sveit að Þingvöllum, Jónas Jónsson,
bróðir Halldórs í Hrauntúni. Hann var
vinnumaður hjá presti í nokkur ár, en
fékk svo til ábúðar Brúsastaði og bjó
þar með ráðskonu, Sigríði Eileifsdóttur
að nafni. Jónas bjó heldur litlu búi en
ekki ólaglegu.
Eins og þegar er sagt, réðist Þorleif-
ur Erlendsson til Jónasar bónda á Brúsa-
stöðum. Allt gekk vel í fyrstu með
vist hans þar, enda fékk Þorleifur hið
bezta orð og kom sér vel, jafnt á heim-
ili og við nágrannana. Svo liðu fram
stundir, að ekki bar til tíðinda um
hagi Þorleifs.
Á þessum árum var búsvelta víða i
landinu. Fólk sparaði mat eins og það
gat, jafnvel þó nægilegt væri til. Matur
var oft útþynntur eins og frekast var
unnt, og ekki sízt handa lítilmegnandi
vinnufólki. Þorleifur vinnumaður á
Brúsastöðum fékk fljótlega að kenna á
því, eftir að hann kom þar í vist, að
hann fékk langt frá því nóg viðurværi,
útþynnt og lélegt.
Sumarið 1843, þegar Þorleifur var að
byrja þriðja vistarárið á Brúsastöðum,
hafði hann það starf meðal annars að
reka og sækja kvíær í haga á málum.
Oft bar það við á Brúsastöðum, að
óþekktar kindur komu heim með kví-
fénu, og varð það einnig þetta sumar.
Þessar kindur voru utansveitar, því að
heimafólk á Brúsastöðum þekkti ekki
mörk þeirra. Fénaður sótti mjög á
kjarnlendið umhverfis Þingvöll, allt
neðan úr Ölfusi og af Suðurnesjum.
Dag nokkurn í 17. viku sumars kom
heim með kvíánum hvítgult gimbrar-
lamb heldur vænt, og kannaðist enginn
við mark þess. Lambið fór svo aftur
með ánum í haga. Þegar Þorleifur hafði
komið ánum í beitarland í fjallinu,
rak hann hvítgula lambið í sjálfheldu.
handsamaði það og tók það síðan og
skar. Hann gerði það til, át nægju sína
af kjötinu volgu og hráu. Hann fleygði
höfðinu í Öxará, svo það flyti með ár-
straumnum niður í Þingvallavatn og
fyndist síður. Þegar hann hafði etið sig
saddan af kjötinu, urðaði hann leifarn-
ar af skrokknum.
Fjórum eða fimm dögum síðar tók
hann annað lamb, einnig hvítgult
gimbrarlamb. Hann rak það einnig í
sjálfheldu, fleygði höfðinu í Öxará og
át nægju sína af kjötinu volgu og hráu.
Urðaði hann síðan skrokkinn á sama
hátt og í fyrra skiptið. Nær viku síðar,
rak hann svartkollótt geldingslamb í
sjálfheldu, skar það og fleygði höfðinu
í Öxará. Var hann þá orðinn forfram-
aðri í átinu, því hann byrjaði að eta
feitina af innyflunum og eyðilgði þau
jafnóðum, svo át hann dálítið af kjöt-
inu og urðaði afganginn.
Nokkrum dögum eftir að Þorleifur
tók þriðja lambið, bar svo við, að í
Brúsastaðaær kom veturgömul gimbur
með lambi. Athugaði Jónas bóndi mark
hennar og þekkti ekki. Síðan fór vetur-
gamla gimbrin aftur í haga með lambi
sínu. Þegar Þorleifur kom upp í fjall,
tók hann dilkinn undan veturgömlu
ánni, rak hann í sjálfheldu, skar hann
og fleygði höfðinu í Öxará, gerði hann
það þar næst til. Hann tók bringuna úr
skrokknum og át meirihluta hennar.
En að því búnu urðaði hann skrokkinn
og gæruna, líkt og áður. Þetta skeði
nær höfuðdegi um sumarið.
Jónas bóndi veitti því athygli, að
veturgamla gimbrin kom heim með kví-
fénu, en var lamblaus. Þótti honum
þetta grunsamlegt, hélt að hún hefði
misst undan sér lambið. Tók hann því
hest sinn kvöld eitt og hélt til fjails
ásamt smalahundi sínum, til að leita
að lambinu. Þegar hann kom upp á
fjárstöðvarnar, fann hann eftir tilvísun
hundsins, urðaðan lambskrokk, er hann
þekkti þegar, að var af dilklambinu,
sem hann leitaði að. Sá hann strax að
hér hafði verið að verki Þorleifur
vinnumaður og þótti bónda sem vonlegt
var illt í efni.
Jónas reið strax til Þingvalla og hitti
að máli síra Björn og sagði honum,
hversu komið var. Prestur kvað þetta
mál ekki heyra undir sig, heldur hrepp-
stjórann, og hvatti hann til að fara
þegar til fundar við hann. Jónas tók
ráðum prestsins og sneri þegar til
Hrauntúns og tilkynnti hreppstjóran-
um, hversu háttað væri um verknað
Þorleifs vinnumanns síns. Fór svo Jónas
heim við svo búið.
Daginn eftir fór hreppstjórinn, Hall-
dór Jónsson í Hrauntúni, til Brúsastaða
ásamt Gísla Daníelssyni vinnumanni í
Skógarkoti. Var þeim strax boðið til
baðstofu er þeir komu þar og dvöldust
þar um stund.
Framh. á bls. 29.
25
FALKINN