Fálkinn - 03.04.1963, Blaðsíða 10

FOLK A RAUÐU LJOSI
um. Þeir töluðu all hátt og það lá vel
á þeim. Fyrir nokkrum dögum áttu þeir
bæinn. Þá voru þeir klæddir peysuföt-
um og kjólfötum. Eitt dagblaðið sagði
að þeir hefðu látið illa. Þá skrifuðu
þeir í blaðið og sögðust ekki hafa látið
illa og nú stendur málið þannig að
enginn veit neitt. Við leggjum til að
það verði skipuð nefnd sem setji regl-
ur um hvað kalla beri ólæti og hvað
ekki -— með tilliti til peysufatanna. Svo
verði tilkvödd önnur nefnd sem rann-
saki hvað hæft sé í ásökun blaðsins eða
hvort nemendur hafi verið að skrökva.
En við getum vottað að þeir urðu okkur
samferða á grænu ljósi yfir götuna.
Við hikuðum á horninu hjá skraut-
gripaverzluninni og fylgdumst með
þeim sem fóru yfir Austurstrætið og
yfir á eyjuna á torginu. Það var sama
sagan þar og áður. Menn gengu á milli
bílanna á rauðu ljósi og bílarnir óku
yfir gangbrautir á grænu ljósi. Við
vorum komnir með góð mánaðarlaun
þegar við héldum áfram strætið hans
Tómasar.
Við stönzuðum á tröppunum á Reykja-
víkur apóteki í forsælu og ljósmyndar-

1 ^ •' fcR Áé-L ÍL
inn sagði að það væri kalt. Svo fór
hann að filma. Strákar voru farnir að
selja Vísi og það var mikill hávaði í
þeim þegar þeir hrópuðu upp blaðið.
Fólkið safnaðist í hnapp á horninu
framan við tröppurnar og hélt saman
í hóp yfir götuna tíu til fimmtán saman.
Það var sama hvort Ijósið var grænt,
gult eða rautt. Ef lát var á bílastraumn-
um, þá fór það yfir. Svo voru bílarnir
brotlegir líka, þeir óku of langt inn á
gangbrautirnar og voru þversum á
brautinni svo fólkið fór bæði fyrir
framan þá og aftan. Sumir reyndu að
bakka en bíllinn varð ekki hreyfður
eftir að hann var stanzaður.
— Þeir eru þyrstir í Landsbankanum
í dag, sagði ljósmyndarinn og hafði
stungið báðum höndunum í frakkavas
ana þarna í forsælunni.
— Það gerir góða veðrið.
— Þetta er sá áttundi sem fer í kók
út í London síðan við komum hingað.
— Það gerir góða veðrið.
Umferðin hélt áfram óslitin að kalla
og við vorum hættir að telja. Án efa
vorum við orðnir sterkefnaðir. Þeir
voru að loka Landsbankanum og bráð-
um mundi fara að fjölga á kaffihús-
unum þegar bisnessmennirnir væru
búnir að athafna sig í bönkunum og
skrifstofumennirnir komnir út líka.
Þarna voru fjórir dátar. Þeir biðu eftir
grænu ljósi þó aðrir færu yfir á rauðu.
Strákur að hrópa „Vísir“ kom yfir og
við kölluðum á hann.
— Einn Vísi.
— Gerðu svo vel.
— Þú fórst yfir á rauðu ljósi.
— Já, ég mátti ekki vera að bíða.
— En ef þú hefðir lent undir bíl.
— Það var enginn bíll, þegar ég fór
yfir.
— Jú, rétt á eftir þér.
— Hann hefur þá farið svo hægt að
ég hef ekki tekið eftir honum.
Framh. á bls. 30.